تاکید هیات امنای دانشکده محیط زیست بر ماموریت گرایی

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پایگاه اطلاع رسانی محیط زیست (پام)، اعضای هیات امنای دانشکده محیط زیست با تاکید بر ماموریت گرا بودن، این موسسه را ملزم کردند تا ظرفیت ها، زیرساخت ها و تجارب چند دهه خود در زمینه آموزش های تخصصی، مهارتی و به خصوص محیط بانی را با نیازهای روز تطبیق داده و بیش از گذشته با سازمان همسو شود.

بنا بر نظر هیات امنای دانشکده محیط زیست، آموزش های تخصصی محیط بانی و توانمندسازی بدنه کارشناسی سازمان حفاظت محیط زیست از اصلی ترین وظایفی است که انتظار می رود در این مجموعه علمی انجام پذیرد.

با توجه به تصمیمات وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و مصوبه مورخ 17 بهمن 1396 شورای عالی اداری و تصمیمات ماخوذه از سوی نهادهای کلان ملی و ممنوعیت جذب دانشجو توسط مراکز آموزش عالی وابسته به نهادهای دولتی، امکان جذب دانشجو با سبک و سیاق سنوات گذشته از سوی دانشکده میسر نبوده است، هیات امنای دانشکده بازنگری و برنامه ریزی مجدد فعالیت های علمی و آموزشی دانشکده با توجه به شرایط روز را ضروری دانست.

یکی از مصوبات هیات امنای دانشکده، تسهیل و توسعه همکاری های بین المللی و استفاده از ظرفیت های دانش فنی جهانی و منطقه ای به خصوص کشورهای عضو سازمان همکاری های اقتصادی (اکو) است که می تواند به تبادل دانش بین دانشکده و مراکز معتبر علم و فناوری بیانجامد.

بنا بر نظر هیأت امنای دانشکده، تجربه قریب به نیم قرن فعالیت این مجموعه آموزشی بسیار ارزشمند است اما باید تغییراتی نیز ایجاد شود تا بر اساس نیازهای روز و واقعیات موجود، دانشکده به سمت تامین نیازهای آموزشی کارکنان سازمان حفاظت محیط زیست حرکت کند.

با توجه به حضور نمایندگان ارشد وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و سازمان برنامه و بودجه و نیز افراد برجسته ای که دارای تجربه طولانی مدیریتی در حوزه آموزش عالی و محیط زیست هستند، انتظار آن می رود که تغییرات مصوب در هیأت امنا بهبود کیفیت عملکرد دانشکده محیط زیست را به همراه داشته باشد.

هیأت امنای دانشکده با اشاره به اینکه دانشکده محیط زیست ظرفیتی کم نظیر برای محیط زیست کشور است، تاکید کردند، از دانشکده انتظار می رود با اتخاذ تدابیر جدی در یک بازه کوتاه بتواند خود را برای ماموریت های بزرگ و دشوار سازگار کند. اگرچه بر هر تغییر و تصمیم بزرگی ممکن است نقدهایی وارد شود اما باید بپذیریم یکی از دلایل گرفتار شدن محیط زیست کشور در یک دایره بسته پر از شکایت و گله مندی، عدم جسارت برای اصلاح رویه های تاریخ گذشته و ورود به عرصه های جدید است.