به گزارش خبرنگار مهر، در ابتدا باید با محدود کردن تفسیر صلح مقصود خود را از این کلمه تبیین کنیم که یا رهایی از جنگ و ناهنجاری مدنی را مدنظر داریم یا امری فراتر از آن. یکی از معانی صلح حل غیرخشونت آمیز جنگ و برقراری ارزشهای جهانی چون احترام برای زندگی، حقوق بشر، آزادی، تساوی و عدالت است. این امر به معنای این است که مؤلفه های جمعیت یک کشور از زندگی سالم، امن، شرافتمندانه و محیطی قابل تحمل برخوردار باشند که بی تردید فرصتهای توسعه اقتصای، اجتماعی و فرهنگی را به دنبال خواهد داشت.
مؤسسات آموزش عالی به طور کلی و دانشگاه ها به طور خاص رهبران آینده و فعالان شغلی جوان را از طریق آموزش برنامه ها، تبیین دانش به وسیله فعالیتهای تحقیقی آموزش می دهند، این مؤسسات می توانند نقش پرمعنایی در توسعه فرهنگ صلح ایفا کنند.
دانشگاه ها در جایگاهی قرار دارندکه به واسطه ماهیت خود می توانند رویکرد آموزش صلح را در پیش گیرند، فرهنگ آموزش صلح نه تنها در دانشگاه ها بلکه در جامعه وسیع تر و با مقیاس جهانی ترویج شود تا بنیادی برای برقراری صلح و راه حل تنشها قرار گیرد. فضایی که دانشگاه بتواند نقش مدنی خود را فعالانه ایفا کند دربرگیرنده فضایی برای برقراری فرهنگ صلح و حمایت از سیاستهای صلح آمیز به واسطه اشاعه اطلاعات و دانش است.
دانشگاه ها از فرصتهای استثنائی برای توسعه برنامه درسی، تحقیق و خدماتی برخوردارند که می تواند رسیدن به صلح جهانی را تحقق بخشد. دانشگاه مدرن باید استراتژی هایی را مورد بررسی قرار دهد که توانایی تفسیر، تعبیر مجدد و توسعه رابطه میان آموزش خلع سلاح، قطعنامه جنگ، جهانی شدن، توسعه ثبات پذیر، عدالت و حقوق بشر و انزجارهای نژادی، قومی، جنسی و دینی را داشته باشد. ترکیب این موضوعات با یکدیگر در راه دستیابی به صلح می تواند رشته یا رشته های جدید دانشگاهی را ممکن سازد. چنین آموزشهایی می تواند سیاستمداران، رهبران جوامع دینی و سازمانهای بین المللی چون نظام سازمان ملل متحد را در دستیابی به همین هدف مشترک یاری کند.
شاید نخستین گام دانشگاه ایجاد فضایی کاملا آکادمیک باشد که بتوان در آن موضوعات مربوط به صلح جهانی و ثبات پذیری را به صراحت مورد بحث و بررسی قرار داد چرا که چنین بحثهایی اغلب به توسعه برنامه تحصیلی، تحقیق و برنامه های خدماتی منتهی می شود. از سوی دیگر می توان موانع رسیدن به صلح و ثبات را به عنوان یکی از موضوعات اصلی بحثها تلقی کرد تا به دنبال آن راهکارهای مناسب نیز مورد بحث قرار گیرند.
با توجه به اینکه چالشهای خشونتهای اجتماعی به مرز خود رسیده است، دانشگاه های امروزی می توانند برحسب نیاز روز در توسعه الگوی جدید صلح و ثبات نقش محوری را برعهده گیرند، الگوی جدید نباید به شیوه قدیمی دیپلماسی هایی که پس از جنگ، خشونت و مناقشه اعمال شده هیچ شباهتی داشته باشد بلکه دانشگاه های امروزی باید سیاست توسعه دیپلماسی پیشگیرانه را داشته باشند .
حضور مؤسسات آموزش عالی و دانشگاه ها می توانند در شکل دادن و حفظ این الگو برای دسترسی به صلح جهانی، یک مؤلفه حیاتی تلقی شوند. دانشگاه می تواند از آموزش به مثابه ابزاری برای تغییر دنیا از جهانی با تاریخ خشونت، جنگ و مناقشه به دنیای صلح و ثبات سود ببرد.
بحث درباره صلح همواره موانع بسیاری را در اذهان تداعی می کند که این موانع را می توان به سه مقوله ماهیت بشری، بی عدالتی و عدم یکپارچکی جهانی طبقه بندی کرد، اما نقش آموزش در غلبه بر چنین موانعی بی تردید غیرقابل انکار است، چرا که تاریخ آموزش همواره دربرگیرنده آموزش مفاهیم گسترده شهروندی و دانش بوده است.
نظر شما