به گزارش خبرنگار مهر، خانه تدین که متعلق به یکی از تجار معتبر سمنانی بوده، در خیابان طالقانی این شهر واقع شده و احداثش به اواخر دوره قاجاریه برمی‌گردد. این بنا دارای حوضخانه، تالارهای زمستان‌نشین و تابستان‌نشین، اصطبل، آشپزخانه، حیاط مرکزی و معماری گودال باغچه است که یکی از تکنیک‌های معماری سنتی ایران به شمار می‌رود. بادگیر بلند و حجیم بخش تابستان‌نشین نیز یکی دیگر از ویژگی‌های منحصر به فرد این بناست.
این خانه، سه بخش حیاط بیرونی، بخش تابستان نشین و بخش خدماتی که در جبهه جنوبی حیاط اندرونی قرار گرفته را شامل می شود. تصویر خانه تدین در عکس های میرزا عبدالله قاجار، عکاس مخصوص ناصر الدین شاه، که درسال ۱۲۸۴ ه. ق گرفته شده دیده می‌شود؛ او این تصاویر را طی سفر ناصر الدین شاه از تهران به مشهد مقدس و توقف در سمنان به ثبت رسانده است.
دو سال پیش اداره کل میراث فرهنگی استان سمنان، خانه تدین را در اختیار هنرمندان صنایع دستی گذاشت. ۲۰ صنعتگر که در رشته‌های مختلف چون گلیم، فرش، جاجیم، نمدمالی، چرم دوزی و سنگ تراشی فعال هستند و برخی‌شان زنان سرپرست خانوارند، در ازای به امانت گذاشتن سفته و پرداخت ماهانه ۷۰ هزار تومان فضایی را به خود اختصاص دادند و به کار پرداختند. این هنرمندان در این دو سال کوشیدند تا با برگزاری پنج شنبه بازار و دعوت از مدارس و آموزش هنرهای مختلف به علاقه مندان، خانه تدین را به عنوان خانه ای برای صنایع دستی معرفی کنند.
به‌رغم این فعالیت‌ها دو روز پیش ۱۳ اسفندماه، صندوق حفظ و احیا، خانه تدین را در اختیار بخش خصوصی گذاشته تا به رستوران تبدیل شود.
سال ۱۳۹۵ هم اتفاق مشابهی برای هنرمندان یزدی ساکن در خانه «حیرانی» افتاد. قرار بود این خانه هم تخلیه و به کانون وکلا سپرده شود اما با تلاش معاون صنایع دستی وقت یعنی بهمن نامورمطلق، این اتفاق نیفتاد.
همان زمان زهرا احمدی‌پور از منع تغییرکاربری خانه‌های صنایع دستی خبر داده و گفته بود: طی ماه‌های گذشته سازمان‌ها و نهادهای مختلف خواهان تغییر کاربری خانه‌های صنایع دستی چون خانه حیرانی در یزد، یا شهرها یا استان‌های دیگر شدند. ما در سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری تلاش می‌کنیم، امکان تغییر کاربری برای این خانه‌ها وجود نداشته باشد تا هنرمندان با آرامش و امنیت خاطر بیشتری در این مراکز به تولید و آموزش صنایع دستی بپردازند.
نظر شما