عابدین سالاری اسکر، سردبیر هفته نامه« طهران شهر»: ۱- «خواهش می کنم، پیشنهاد خود را پس بگیرید!» ، «خانم ... به خاطر آقای ... پیشنهاد خود را پس بگیرید!» و ... اینها بخشی از تعابیری است که توسط اعضاء شورا، در هنگامِ بررسی تعرفه های آب بهای مصرفی مطرح شد. یک عضو شورا وظیفه دارد بر اساس شانِ نمایندگی مردم، نسبت به طرح ها و لوایح پیشنهادی، مطالعه لازم را انجام داده و سپس، بر اساس مصالحِ مردم و شهر تصمیم گیری کرده و رای بدهد. در واقع، بر این وظیفه دو پیش فرض متصور است؛ یکی ارائه پیشنهادات دقیق و کارشناسی و دومی؛ رای دادن بر اساس منافع عامه مردم. وقتی که در زمان بررسیِ موضوعات در شورا ، "جانِ من" و "جانِ شما" و خاطرِ "فلان فرد" و تعابیری از این دست، مبنای تصمیم گیری است، یعنی یک جای کار ایراد اساسی دارد! یا پیشنهادات کیلویی است! یا مصالح و منافع مردم مساله اصلی نیست! در چنین وضعیتی، تعارفات دوستانه و کارکردهایی غیر از دفاع و نمایندگی مردم معنا و کارکرد پیدا می کند .
تعیینِ نرخ های تعرفهِ" آب بها" مصرفی مشترکان ، در جلسهِ" ۵۲ ام" (۲۰ اسفند) مورد بررسی قرار گرفت. به سیاقِ حاکم بر شورای شهر تهران ، اصل بر افزایش قیمت ها( چند برابری نرخ تورم) بود. در این جلسه، به میزان ۲۰ درصد، قیمت آب بهای مصرفی مشترکان اضافه شد. فلسفهِ تشکیلِ شورا، دفاع از حق و حقوق مردم است. بدین معنا که، هر عضو شورا و کلیت آن، باید در مقام "حساب کشی" و "نظارت از طرف مردم" بر دستگاههایی (مانند شهرداری، آب و فاضلاب و ...) باشد. واقعیت این است که عملکرد سازمان «آب و فاضلاب» از حیث دادن خدمات به مردم و محلات بسیار ضعیف است. حداقل بازدیدهای میدانی بنده از بیش از صد محله تهران، گویای این ادعاست. در جلسه شورا، احدی از اعضاء در خصوص این مساله سوال و پرسش نکرد! بلکه بخشی از شورا(مخصوصا کمیسیون بودجه، به دلیل حضور اکثریت مدافع منافع شهرداری و دولت در آن) همسو با مدیران شرکت «آب و فاضلاب» پیشنهادِ افزایش قیمت را به صحن آورده و در فضایی سرشار از فشار،سایر اعضاء را نیز از دادن پیشنهادات اصلاحی باز داشتند.
به نظر می رسد، نظام پیشنهادات و رعایت مصالح و منافع عامه مردم در شورای شهر تهران یک امر ثانویه و فرعی است و مصالح و منافع شهردار تهران (آنگونه که در جلسه قبل اصلاحیه بودجه را تصویب کردند) و دستگاههای خدماتی رسانی مانند "آبفا "(تصویب اعداد و ارقام مورد نظر آنها) بیشتر مورد توجه قرار می گیرد .
۲- ۱۲سالِ مدیریتِ شهردار سابق تهران همراه با چالش هایی از جنس تضاد و درگیری دوطرفه با دولتهای مستقر بود . هزینه ناشی از این تضاد به اشکال مختلف، به چشم شهروندان تهرانی رفت. همسویی سیاسی مدیریت شهری با دولت مستقر ، گرچه از حیث تخصیص و دریافت منابع و سهمِ شهر تهران از منابع ملی به سرانجامی نرسید! اما از حیث سیاسی این همسویی آثار مثبت روانی داشته است. با کنار رفتنِ تضاد مدیریت شهری با دولت ، پدیده جدیدی از نوع تضاد مدیریت شهری با سایر اجزاء سیستم (مانند قوه قضائیه) در حال شکل گیری است. اتفاقاتی که در پیرامونِ مراسمِ روز زن در برج "میلاد" رخ داد، می تواند نشانه ای از شکل گیری و آغاز این فرایند باشد. منطق حکومت داری و خدمت به مردم حکم می کند که اجزاء یک سیستم، ضمن هم افزایی، از ایجادِ چالش های فرصت سوز دوری کنند.
جلسه ۵۲ به مانندِ اکثر جلسات شورای شهر تهران، در تراز یک جلسه معمولی با کارکرد و خروجیِ افزایش قیمت و فشار بیشتر بر مردم همراه بود .
نظر شما