به گزارش خبرنگار مهر، فدراسیون کشتی ایران سال ۹۶ را در شرایطی به پایان رساند که بدترین اتفاق ممکن یعنی استعفای رسول خادم، خاطره تلخ و فراموش نشدنی را برای کشتی و حتی ورزش ایران رقم زد. اتفاقی که جرقه آن بعد از مصاف علیرضا کریمی و حریف روس در رقابتهای قهرمانی امیدهای جهان زده شد و باخت تعمدی نماینده کشورمان برای عدم صعود به دور بعد و عدم رویارویی با حریفی از رژیم اشغالگر قدس به یک سوژه جهانی تبدیل شد.
تشکیل پرونده برای یک شکست تعمدی
اوایل آذرماه سال گذشته بود که علیرضا کریمی در رقابتهای وزن ۸۶ کیلوگرم کشتی آزاد زیر ۲۳ سال جهان در لهستان، مقابل حریفی از روسیه به عمد باخت تا در دور بعد به مصاف حریفی از رژیم اشغالگر قدس نرود. انعکاس خبری این اتفاق و انتشار فیلم این کشتی در حالیکه مربی کریمی بارها به او تاکید کرد باید این کشتی را ببازد تا به دور بعد نرود، از چشم کمیته بین المللی المپیک دور نماند و پرونده ویژه ای برای رسیدگی به این موضوع باز شد.
نگرانی خادم از توجیه سنتی و تعلیق احتمالی
بحث رسیدگی به پرونده علیرضا کریمی و مربی او در رقابتهای امیدهای جهان به حدی با جدیت کمیته بین المللی المپیک و اتحادیه جهانی کشتی روبرو شد که به گفته رسول خادم دیگر امکان بهانه تراشی و توجیه های همیشگی نبود. در همین راستا رئیس فدراسیون کشتی با تلاش دیپلماتیک خود بارها به مقر اتحادیه جهانی در سوئیس سفر کرد تا شاید بتواند با اعتبار و نفوذ خود در هیات رئیسه اتحادیه جهانی، کاری برای کشتی ایران صورت دهد. اما انگار خطر تعلیق کشتی ایران و محرومیت ملی پوش کشورمان بیش از هر زمان دیگری جدی و محتمل بود.
کسی به نگرانی خادم توجه نکرد
روند رسیدگی به پرونده محرومیت علیرضا کریمی و تعلیق احتمالی کشتی ایران با جدیت در حال رسیدگی بود و خادم و تیم دیپلماسی فدراسیون در حال تکاپو؛ اما همچنان خبری از حمایت های کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش نبود. این وضعیت سرانجام به اعتراض آشکار و صریح خادم بدل شد و او بدون تعارف به متولیان ورزش گفت اگر شرایط به همین منوال سپری شود، شک نکنید کشتی و حتی ورزش ایران با محرومیت سنگین و تعلیق احتمالی روبرو خواهد شد.
«زهر» حکم صادره گرفته شد، اما...
سرانجام روند رسیدگی به پرونده جنجالی علیرضا کریمی که ابعادی سیاسی ورزشی پیدا کرده بود، پایان یافت. حکم صادره با تخفیفی باورکردنی از محرومیت مادام العمر به شش ماه برای علیرضا کریمی و دو سال محرومیت برای مربی او صادر شد. رسول خادم بعد از صدور این حکم خطاب به وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک هشدار داد، این حکم، پایان داستان نیست و مجامع بین المللی از این پس با موشکافی و حساسیت بیشتری به وضعیت عدم رویارویی ورزشکاران ایرانی با رقبای رژیم اشغالگر قدس می نگرند.
بیانیه جنجالی خادم و سکوت متولیان امر
رسول خادم وقتی با سکوت و بی اعتنایی متولیان ورزش کشورمان نسبت به این موضوع روبرو شد، دست به کار بی سابقه و عجیبی زد. رئیس فدراسیون کشتی با انتشار بیانیه ای صریح و بی پرئه از تمامی متولیان سیاسی و ورزشی دخیل در این وضعیت خواست تا کشتی گیران و مربیان تیم ملی را سپر بلا نکنند و راهکار منطقی برای عدم رویارویی ورزشکاران ایرانی با رقبای رژیم اشغالگر قدس بیابند. هر چند بیانیه رسول خادم با موافقان و مخالفان فراوانی همراه شد، اما نتیجه آن چیزی نبود که کشتی از آن منتفع شود.
«رئیس» رفتن را بر ماندن ترجیح داد
خادم از وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک، شورای امنیت ملی و حتی وزارت امور خارجه درخواست کرد همچون دیگر مسایل مهم سیاسی کشور با توجه به آرمان ها و خط مشی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران با این موضوع برخورد شود تا تکلیف کشتی و کشتی گیران ایرانی در میادین بین المللی مشخص گردد. اما توجهی به خواسته او نشد و رسول خادم در روز نهم اسفند ماه سال ۹۶ با انتشار نامه ای دیگر از سمت خود به عنوان رئیس فدراسیون کشتی، سرمربی تیم ملی کشتی آزاد و همچنین عضویت هیات رئیسه اتحادیه جهانی کشتی استعفا داد.
اعضای مجمع هم حریف خادم نشدند
پس از استعفای رسول خادم و متعاقب آن استعفای دسته جمعی اعضای شورای فنی تیم های ملی کشتی آزاد و فرنگی، اعضای مجمع فدراسیون کشتی با ارسال نامه ای به وزارت ورزش خواستار تشکیل نشست فوق العاده مجمع و فراهم کردن زمینه ای برای بازگشت خادم شدند. چندی بعد تکلیف برگزاری این مجمع مهم و سرنوشت ساز هم با اما و اگرهای فراوان مشخص شد. بدین ترتیب این نشست ظهر روز ۲۱ اسفندماه با حضور تمامی روسای هیات های کشتی استانهای کشور، اعضای مجمع و همچنین محمدرضا داورزنی معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفه ای وزارت ورزش و جوانان، پشت درهای بسته برگزار شد.
رسول آمد و حرفش زد و رفت!
تا پیش از آغاز نشست فوق العاده مجمع، رسول خادم در دسترس نبود و هیچ تماسی به جز برخی از نزدیکان خود در فدراسیون را پاسخ نمی داد. این غیبت نسبتا طولانی در ابتدای نشست فوق العاده مجمع به پایان رسید و در حالی که اعضای مجمع گردهم آمده بودند تا بدنبال راهکار باشند، رسول خادم هم وارد نشست شد. البته حضور خادم به معنای بازگشت به فدراسیون کشتی و آغاز دوباره کار نبود، بلکه او با حضور کوتاه مدت در این نشست، بیانیه دیگری با جنس تاکید بر استعفایش را برای اعضای مجمع خواند و به سرعت نشست را ترک کرد. بیانیه ای که صراحتا از اختلافات فی مابین وزارت ورزش و فدراسیون کشتی حکایت می کرد و به واقع دلیل اصلی استعفای خادم بود.
خادم هیچگاه با وزارت ورزش کنار نیامد
رسول خادم مدتها قبل از این اتفاق که سرانجام به استعفای او از فدراسیون کشتی منتهی شد بارها به عدم حمایت وزارت ورزش از او و مجموعه کشتی اشاره کرد و هیچگاه این رابطه را مطلوب و سازنده ندانست. زمزمه رفتن خادم از یکی دوسال قبل آغاز شد و اتفاقا متولیان وزارت ورزش هم با اطلاع از این موضوع، هیچ اقدامی در خصوص حل مشکلات موجود صورت ندادند. گواه این اختلافات ریشه دار و حل نشدنی هم اتفاقات بعد از استعفای رسول خادم بود که بر سر لغو میزبانی جام جهانی کشتی فرنگی در اهواز از سوی اتحادیه جهانی رخ داد. اظهار نظرهای رسانه ای از سوی متولیان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک در برابر گفته‌های مسئولان فدراسیون کشتی و جواب آخرین نامه رسول خادم نشان داد، احتمال صلح و همکاری این جمع، تقریبا صفر است.
پس لرزه‌های استعفا وضعیت را بدتر کرد
در حالیکه بسیاری از اهالی ورزش و موسپیدان کشتی امیدوار بودند رسول خادم با پادرمیانی آنها و حمایت های وزارت ورزش، استعفای خود را پس خواهد گرفت، داستان لغو میزبانی جام جهانی کشتی فرنگی در اهواز، آتش اختلافات فی مابین خادم و همکارانش با وزارت ورزش را شعله ورتر ساخت. در حالیکه اتحادیه جهانی کشتی با توجه به رویدادهای اخیر کشتی ایران، میزبانی جام جهانی را از کشورمان گرفته بود، متولیان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک بر این باور بودند که دلیل اصلی لغو میزبانی، نامه نگاری های پنهانی فدراسیون کشتی با اتحادیه جهانی بوده است. همین سوء تعبیر باعث تا متولیان درگیر این مساله، موجی از اظهارات و مصاحبه های مختلف را علیه یکدیگر منتشر کنند و وضعیت را از آنچه که بود پیچیده تر سازند. بدین ترتیب همان روزنه های امید به بازگشت خادم هم از بین رفت و وزارت ورزش در عمل نشان داد تمایلی به حضور دوباره خادم در این عرصه را ندارد، چراکه آنها به مدیری علاقه دارند که از هر نظر با وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک هماهنگ و همسو باشد.
نظر شما