آوینی؛ دست برده به اسرار

خبرگزاری مهر؛ گروه استانها- اسماعیل احمدی*: شهید آوینی وقوع انقلاب اسلامی را نقطه آغازین عصر توبه بشر می دانست.بشری که باحذف عالم لاهوت تلاش داشت با عقل جزوی و بدتر از آن با عقل عدد اندیش به سر منزل مقصود رهنمون شود اما راه خطا را پیمود.

او ظهور انقلاب اسلامی را پایان عصر جاهلیت ثانی معرفی می کرد و براین باور بود که با وقوع انقلاب اسلامی بشر باید توبه کند.صدالبته خود و جوانان این عرصه را طلایه داران توبه می دانست. او در نامه ای خطاب به برادرش انقلاب اسلامی را در حرکت به سمت نور می داند و با شمشیر قلم و باسازندگی، ساخت ایران را آرمان خود بیان می کند. آوینی انقلاب اسلامی را آغازی بر یک پایان خواند و نردبانی برای عروج انسانی. او مدرنیته را خوب می شناخت و بقول خودش تا ته مدرنیته رفته بود ولی هیچگاه مفتون نشده بود. او فریاد و فغان خورد شدن استخوان های انسان متجدد را که در قفس آهنین مدرنیته محبوس شده است را زود تر از همه شنید و با پیوستن به کاروان مقاومت ترنم ایستادگی سرود.

وی پیام انقلاب اسلامی را مقاومت در مقابل استیلای ظالمانه مدرنیته جهانی می دانست و مبلغین و مرعوبین این جریان را به خودآگاهی تاریخی در پرتو انقلاب اسلامی دعوت می کرد.

آوینی با ابزار تکنیک دنیایی جدید از تجربه و مکاشفه دینی در عالم ناسوت را به نمایش گذاشت. او با نگاه راز آلود خود جوانانی که ره صد ساله را یک شبه طی کرده بودند را جهانی کرد و خلوت خانه های انسان ساز ایام دفاع مقدس را از محاق خارج ساخت تا دوست و دشمن بفهمند که چرا دفاع ما مقدس است.

برخی کار آوینی و نگاه او در جریان سینمای دینی و جنگ را شبیه به کار حافظ شیرین سخن در ادبیات فارسی می دانند. حافظ با رهیافت معرفتی و یونک خود جذابیت ادبیات فارسی را بیش از پیش کرد و وجوه گوناگون این رنگین کمان معرفتی را نمایان ساخت.

آوینی هم سختی ها و زخمی ها و جراحت های جنگ را به کناری نهاد و رسم دلدادگی و عاشقی ره یافتگان وصال را به تصویر کشید او در یکی از نریشن هایش ندای استغفرالله گفتن جوانی در حین نماز در سنگر را بزرگ ترین فتح انقلاب اسلامی معرفی می کند.

قرائت آوینی از روایت فتح هیچگاه روایت دنیاگشایی و گسترش طلبی مادی نبود او فتح را در فتح سوره مبارکه نصر می دانست ودر فتح فاو نهیب می زد به گوش باشید که ما در پی فتح خاک نیستیم.

* پژوهشگر وفعال فرهنگی