خبرگزاری مهر، گروه بین الملل ـ عبدالله شهبازی: دوشنبه ۹ آوریل ۲۰۱۸ (۲۰ فروردین ۱۳۹۷) اولین روز کاری «جان بولتون» در سمت مشاور امنیت ملی ترامپ است، ولی سناریوی جدید برای آشوب در منطقه زودتر آغاز شده است.
این سناریو از شنبه، ۷ آوریل (۱۸ فروردین)، با ادعای کشتار شیمیایی از سوی حکومت سوریه آغاز شد و تا این لحظه به سرعت در حال اوج‌گیری است. به نظر می‌رسد بار دیگر می‌خواهند سناریوی اوت ـ سپتامبر ۲۰۱۳ را احیاء کنند ولی این بار در فضایی متفاوت.
هدف از سناریوی اوت ۲۰۱۳ تکرار وضعی شبیه به سناریوی فاجعه‌بار لیبی بود یعنی حمله مشترک هوایی و دریایی قدرت‌های غربی و بمباران سنگین سوریه.
از سحرگاه چهارشنبه، ۲۱ اوت ۲۰۱۳ (۳۰ مرداد ۱۳۹۲) ویدئوهایی در یوتیوب منتشر شد که مدعی وقوع فاجعه شیمیایی در حومه دمشق و قتل صدها نفر در ساعات اولیه صبح آن روز بود. با انتشار این ویدئوها، به مدت ده روز جنجال بزرگ تبلیغاتی درگرفت که حمله نظامی آمریکا و سایر دولت‌های غربی به سوریه را برای ساقط کردن حکومت بشار اسد، خواستار بود. دولت اولاند در فرانسه بیش از دیگران با این موج همراهی می‌کرد.
ده روز پس از شروع جنجال، در ۳۱ اوت ۲۰۱۳ (۹ شهریور ۱۳۹۲) «باراک اوباما» اعلام کرد که حمله نظامی به سوریه منوط به رأی کنگره است. در آن زمان «جفری گلدبرگ»، روزنامه‌نگار نیویورکی و سردبیر کنونی مجله آتلانتیک که اخیراً با «بن‌سلمان» دیدار و مصاحبه کرد، در توئیتی نوشت: «نمی‌دانم چرا اوباما برای حمله به سوریه تصمیم گرفته مجوز کنگره را به دست آورد، در حالی که در حمله به لیبی که عملیاتی بزرگ‌تر بود، چنین نکرد؟»
در روزهای بعد، موج ضد جنگ گسترده شد و بیشتر اعضای کنگره مخالفت علنی خود را با حمله نظامی به سوریه اعلام کردند. در آخرین ارزیابی روزنامه واشنگتن پست، ۲۶۳ نفر از اعضای مجلس نمایندگان مخالف جنگ، ۲۵ نفر موافق جنگ، ۱۰۱ نفر متمایل به مخالفت با جنگ بودند و ۱۴۵ نفر موضع‌شان نامعلوم بود.
برای تصویب به ۲۱۸ رأی نیاز بود و با وجود ۲۶۳ نفر مخالف طرح مداخله نظامی در سوریه به تصویب مجلس نمایندگان نمی‌رسید.
در سنا، که جنگ‌طلبان هماره مواضعی استوارتر داشته‌اند، ۴۳ نفر مخالف و ۲۳ نفر موافق جنگ بودند. ۸ نفر به مخالفت با جنگ تمایل داشتند و ۳۴ نفر موضع‌شان نامعلوم بود. برای تصویب به ۵۱ رأی نیاز بود.
در آن زمان «وبستر تارپلی»، نویسنده زندگینامه غیررسمی «جرج واکر بوش»، از تلاش سعودی و قطر برای خرید آراء کنگره به سود جنگ با سوریه خبر داد و «گرین گرینوالد» در گاردین نوشت: «اگر مجلس نمایندگان علیه حمله نظامی به سوریه رأی دهد، آیا بزرگ‌ترین شکست آیپک [لابی اسرائیل] در کنگره حداقل طی دهه اخیر نخواهد بود؟»
اینک، به نظر می‌رسد همان سناریوی شکست‌خورده اوت ۲۰۱۳ بار دیگر از سر گرفته شده ولی با مقدماتی چون سفر بن‌سلمان به آمریکا و انتصاب جان بولتون در سمت مشاور امنیت ملی رئیس‌جمهور آمریکا.
احساس می‌کنم به نقطه‌ای نزدیک می‌شویم که در سناریوی «مجتمع نظامی- صنعتی» و کانون‌های نظامی‌گرای غرب ترسیم شده است. با این سرعت عجیب سیر تحولات (ابتدا جنجال ترور شیمیایی جاسوس روسی ام. آی. سیکس در بریتانیا و اینک جنجال شیمیایی سوریه به عنوان مقدمه احیای پروژه اوت- سپتامبر ۲۰۱۳) ظاهراً تنها عاملی که می‌تواند مانع از حمله نظامی مشترک غرب به سوریه شود اولتیماتوم روسیه است.
اگر روسیه چنین کند «نقطه‌عطف تاریخی» خواهد بود برای شروع دورانی شبیه به دوران ۴۵ ساله «جنگ سرد» یعنی همان سناریویی که مطلوب طراحان آن است.
نظر شما