این قدم اول است

به گزارش خبرگزاری مهر، در "سرمقاله" امروز روزنامه جمهوری اسلامی آمده است: شورای امنیت سازمان ملل شب یکشنبه با تصویب قطعنامه ای غیرعادلانه از جمهوری اسلامی ایران خواست که از حقوق مسلم هسته ای خود حتی بصورت صلح آمیز هم انصراف دهد و با تعلیق غنی سازی و توقف راکتور آب سنگین موافقت کند چرا که در غیر اینصورت تحت تحریم در قلمرو هسته ای و موشکی قرار خواهد گرفت . در این زمینه نکات مهمی وجود دارد که بایستی دقیقا مورد توجه قرار گیرند.

1 ـ آنچه شورای امنیت از ایران خواسته دقیقا مغایر مفاد ان پی تی است و فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران کاملا در چارچوب مفاد ان پی تی صورت می گیرد. بعبارت بهتر شورای امنیت و پیش از آن شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی اجرای مواردی را خواستار شده اند که حتی مطابق ان پی تی نیز از حقوق کشورهای عضو محسوب می شود.

2 ـ با مروری بر محتوای قطعنامه و موارد تحریمی بهتر می توان دریافت که حتی قبل از صدور این قطعنامه هم غرب و کشورهای صاحب حق وتو در شورای امنیت از فروش و انتقال همین تجهیزات و قطعات به ایران جلوگیری می کرده اند. در واقع قطعنامه اخیر بمنزله مکتوب کردن مواردی است که عملا برای سالها عینا عمل می شده است .

نکته مهم در این میان آنست که شواری امنیت آنهم به استناد بند هفتم نمی تواند حقوق حقه کشورها را از آنها سلب نماید و فاقد ابزارهای لازم حقوقی برای تحقق چنین خواسته هائی است . این یک اقدام صرفا سیاسی و مشخصا غیرحقوقی است که زمینه های بیشتر برای سواستفاده ابزاری از اهرم شورای امنیت را فراهم می سازد.

3 ـ یک نکته حیاتی در این میان رفتار دوگانه و وجود استاندارد دوگانه نزد شورای امنیت است . به خاطر بیاورید که اخیرا نخست وزیر رژیم صهیونیستی رسما به وجود زرادخانه اتمی در اسرائیل اعتراف کرد. این امر نه تنها اعتراض و مخالفتی را نزد صاحبان حق وتو به وجود نیاورد بلکه حتی فشار اخیر شورای امنیت برای محروم کردن ایران از فعالیتهای صلح آمیز هسته ای برای تحقق خواسته های نامشروع اسرائیل است . نکته طنزآمیز قضایا آنست که تمامی صاحبان حق وتو سلاحهای اتمی دارند ولی میخواهند ایران از حق فعالیت صلح آمیز هسته ای نیز محروم باشد.

4 ـ اگرچه قطعنامه اخیر با 15 رای موافق و بدون هیچگونه مخالفت ظاهری به تصویب رسید لکن آرا کشورها از یک نوع نبوده اند. آمریکا با توجه به خصومت و کینه توزی علیه ایران اسلامی به دشمنی آشکار با ایران پرداخته انگلیسی های شرور هم زائده سیاسی آمریکا به شمار می روند و تکلیف آنها هم روشن است . فرانسه بخاطر دنباله روی از آمریکا و انگلیس در جاهای دیگری از آنها امتیاز می گیرد.

چین و روسیه اگرچه مخالفت های زیادی با طرحهای ضدایرانی واشنگتن درخصوص مسائل هسته ای داشته اند لکن ظاهرا با کسب امتیازاتی در سایر موارد با واشنگتن همراهی کرده اند و حتی از رای ممتنع نیز استفاده نکردند سایر کشورها نیز از این فرصت برای کسب امتیازات کوچک و بزرگ و حل مشکلات خود بهره بردند.

بدین ترتیب روشن است که تار و پود قطعنامه و نحوه جمع آوری آرا موافق آن با شیطنت واشنگتن و لابی صهیونیست ها شکل گرفته است . اگرچه ممکن است آمریکا و سایر اعضای شورای امنیت این پدیده را موفقیتی برای خود تلقی کنند ولی قطعا بی اعتباری آشکار شورای امنیت و خرید و فروش آرا کشورها جائی برای حفظ وجهه و اعتبار این نهاد بین المللی باقی نمی گذارد و اعتماد ملت ها نسبت به مجامع بین المللی را بیش از پیش خدشه دار می کند.

اگر قرار باشد آرا کشورها با بده بستانهای آشکار و پنهان برخی قدرتهای شیطانی تغییر کند که می بینیم می کند دیگر چه اعتمادی به شورای امنیت می توان کرد بویژه آنکه شورای امنیت با نادیده گرفتن مسائل مهمی از جمله « خطر اتمی اسرائیل » که عضو ان پی تی هم نیست در واقع پیشاپیش موضعی غیرعادلانه و غیرمسئولانه داشته است .

5 ـ این نخستین قطعنامه غیرعادلانه شورای امنیت نیست و قطعا آخرین مورد آنهم نخواهد بود. ملتها نمی توانند برای خوشایند مشتی کشورهای زورگو به مواضع غیرقانونی شورای امنیت پاسخ مثبت دهند. هیچ راهی جز استقامت ملتها و دولتها در برابر زیاده خواهی قدرتهای شیطانی نیست . آنها حتی با توسل به شورای امنیت هم چیزی عایدشان نخواهد شد و فقط کارائی این نهاد بین المللی را به زیر سئوال می برند.

در اینصورت مسئله اینست که چرا بایستی ما به درخواستهای آژانس برای نظارت بیشتر پاسخ مثبت بدهیم تصمیم در اینمورد که به همکاری با آژانس پایان بدهیم البته قدری دیر اتخاذ شده و بایستی در روز ارجاع پرونده به شورای امنیت چنین تصمیمی را می گرفتیم ولی امروز اگر این تصمیم را نگیریم فردا قطعا پشیمان خواهیم شد.

اگر آژانس اعلام کرده که پیگیری مسائل ایران در صلاحیتش نیست در این صورت نظارتش بر فعالیتهای هسته ای ایران چه معنی می دهد اگر حسن نیت ما در قبال آژانس به ضررمان تمام شود که می بینیم شده است تداوم همکاری ها چه ضرورتی دارد و چگونه می توان به توجیه آن پرداخت .

6 ـ حتی ادامه حضور در ان پی تی هم اگر بنا باشد فقط هزینه داشته باشد و سودی را عایدمان نکند قابل توجیه نیست . بعبارت بهتر قطع همکاری با آژانس فقط نقطه شروع خوبی است و قدم اول محسوب می شود. طبعا اگر لازم باشد خروج از ان پی تی می تواند و بایستی گام بعدی ما باشد.

7 ـ این برای دنیای معاصر و تمامی کشورهائی که مایلند استقلال عمل و استقلال رای خود را حفظ کنند یک هشدار است . اگر امروز آمریکا و پیروانش بتوانند با هر دلیل و انگیزه و ابزاری ایران را تحت فشار قرار دهند فردا نوبت دیگران است . دنیا فقط محدود به همین 5 کشور نیست . حتی در همین مجموعه رای دیگران با بده ـ بستان جابجا شده و تغییر کرده است .

رفتار کشورهائی از قماش « هند » در این میان بسیار حیرت انگیز است . هند اعتبار جهانی خود را بخاطر همکاری با آمریکا حراج کرده و برای کسب امتیازاتی حیثیت خود را برباد داده است . حتی اگر ان پی تی متولی شجاعی می داشت بایستی به آمریکا بخاطر عقد قرارداد هسته ای با هند که مغایر مفاد ان پی تی است هشدار می داد و برای لغو آن فشار می آورد.

آمریکا و پیروانش بخاطر منافع نامشروع خود جهان را به آشوب کشیده اند و می خواهند حق ملتها را با توسل به شیوه های غیرعادلانه و زورمدارانه زیر پا لگدکوب سازند. نفرت روزافزون دنیای معاصر از آمریکا از همین موارد سرچشمه می گیرد ولی مسئله اینست که واشنگتن حاضر نیست از گذشته ها درس بگیرد.