به گزارش خبرگزاری مهر، این کتاب با ایجاد زمینه تازه ای در مطالعه رابطه مهم میان علم و دین بر زندگی فکری " نظام الدین نیشابوری" دانشمند ایرانی قرن چهاردهم تمرکز کرده است.
این کتاب با بررسی جزئیات رابطه میان ریاضیات نیشابوری و عبارتی که وی در تفسیر قرآنی خود مورد استفاده قرار داده از رویکرد بررسی تحولات زمانی استفاده کرده تا استدلال کند که نیشابودی خط مشی علمی خود را از علوم پایه در مدارس آموزش دینی آغاز کرده است.
نیشابوری هنگامی که به نیمه های راه خود می رسد به شباهتهای روش شناختی میان نجوم نظری و حقوق اسلامی جذب می شود.
نویسنده نتیجه گیری کرده در حالی که نیشابوری اعتقاد داشته علم می تواند حسی از دانش خداوند به انسان بدهد، مطالعه صرف علم و فلسفه طبیعی نمی تواند به اتحاد معنوی با خداوند منتهی شود.
بر خلاف اکثر پژوهشهایی که درباره علوم اسلامی انجام می شود، اثر موریسون فصل مشترک علوم اسلامی با دیگر عرصه های مطالعات اسلامی محسوب می شود.
نظر شما