به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از شبکه خبری ان.بی.سی، سال 2006 با خبر سکته آریل شارون برای یهودیان مقیم در سرزمین های اشغالی آغاز شد و سپس انتخاب ایهود اولمرت به عنوان نخست وزیر جدید اسرائیل مدتها سران این رژیم را مشغول خود کرد.
پس از آن نیز انتصاب عمیر پرتز به عنوان وزیر جنگ و دان هالوتز به عنوان رئیس ارتش باعث شد تا اغلب کارشناسان سال 2006 را از همان آغاز سالی بد برای اسرائیل ارزیابی کنند.
بر همین اساس انتصاب پرتز و هالوتز، باعث شکل گیری بحث های زیادی در مورد وضعیت آینده این رژیم در قبال فلسطین و لبنان، میان مقامات بلند پایه اسرائیلی شد زیرا این مقامات اطمینان چندانی به وزیر دفاع و رئیس ارتش جدید خود نداشتند.
این بحث در میان مقامات اسرائیلی ادامه داشت تا اینکه دو سرباز این رژیم در مرزهای شمالی بدست نیروهای حزب الله بازداشت شدند و اولمرت به بهانه آزادی این دو اسیر حملات نظامی خود به جنوب لبنان را آغاز کرد. این تهاجم به عقیده بسیاری از کارشناسان نظامی، کار اشتباهی بود و اگر شارون بر روی کار بود به رغم سابقه درخشان خود در امور نظامی هرگز به لبنان حمله نمی کرد.
در آغاز تهاجم که بعدها به جنگ 33 روزه معروف شد، مقامات اسرائیلی فکر می کردند که ظرف چند روز نیروهای حزب الله لبنان را شکست می دهند اما نتیجه این تهاجم چیز دیگری شد و در پایان نیروهای اندک حزب الله که از لحاظ امکانات نظامی در حد بسیار پائینی از نظامیان اسرائیلی قرار داشتند پیروز این میدان شدند.
پس از آن انتقاده از اولمرت افزایش یافت و کار بجایی رسید که مقامات، رسانه ها و حتی مردم عادی خواهان استعفای اولمرت شدند.
در همین وضعیت ادامه اختلاف های اسرائیل با ایران و اظهارات دکتر محمود احمدی نژاد رئیس جمهوری اسلامی ایران در مورد مسئله هالوکاست، نگرانی های مقامات این رژیم را افزایش داد.
از سوی دیگر اولمرت با همراه شدن با آمریکا و مخالفت با برنامه هسته ای ایران موجب شد تا موقعیت اسرائیل در منطقه تضعیف شود و شکست این رژیم از لبنان نیز باعث شد تا افسانه شکست ناپذیری این رژیم نیز از بین برود.
از دیگر اتفاقاتی که باعث سردرگمی مقامات رژیم صهیونیستی در سال 2006 شد، پیروز شدن جنبش حماس در انتخابات پارلمانی فلسطین بود.
حماس از دشمنان قدیمی و جدی اسرائیل محسوب می شد و معتقد بود که این رژیم باید از بین برود و حال با قدرت یافتن این گروه در فلسطین مشکلات اسرائیل در خاورمیانه افزایش می یافت.
از سوی دیگر اعلام خبر در اختیار داشتن سلاح های هسته ای از سوی اولمرت در هفته های گذشته تمام نگاه های جهانیان را متوجه اسرائیل کرد و پس از آن تمام مقامات این رژیم حتی کسانی که تا آن زمان در برابر اولمرت سکوت کرده بودند لب به اعتراض گشوده و خواستار کناره گیری اولمرت از قدرت شدند.
مقامات اسرائیل معتقد بودند این اقدام اولمرت باعث فاش شدن تمام اقدامات 50 ساله آنها در مخفی نگاه داشتن تسلیحات هسته ای شده است. بر همین اساس کشورهای منطقه نیز پس از شنیدن این خبر جبهه گیری های شدیدی در برابر"اسرائیل هسته ای" کردند.
هر چند پس از آن دفتر نخست وزیری اسرائیل تلاش کرد تا این سخنان اولمرت را نوعی گاف سیاسی جلوه دهد اما بازهم جهانیان بویژه رهبران کشورهای عربی منطقه با دید دیگری به اسرائیل نگاه کرده و به منظور تقویت توان نظامی خود به فکر دستیابی به فناوری هسته ای افتادند.
با این حساب سال 2006 برای مقامات اسرائیلی با تلخی آغاز و با تلخی به پایان رسید و بر همین اساس سال 2006 را باید بدترین سال "اسیرائیلی ها" دانست.
نظر شما