روایتی تازه از تولد سازمان جاسوسی سیا

به گزارش خبرنگار مهر، رابرت دنیرو، بازیگر، کارگردان و تهیه کننده سرشناس از اوایل دهه 1990 در مورد موضوع فیلمی تحقیق می کرد که قرار بود دومین تجربه کارگردانی او پس از فیلم تحسین شده "یک داستان برانکسی" (1993) باشد. با این حال، بازیگر برنده اسکار قصد نداشت یک داستان جاسوسی عادی را روایت کند. او می خواست فیلمی بسازد که آینه تمام نمای پایه و اساس سرویس های اطلاعاتی باشد و نشان دهد چطور این مردان و زنان بی نام و نشان کنترل دنیای ما را به دست دارند.

رابرت دنیرو و مت دیمن در صحنه‌ای از "شبان خوب"

یکی از دوستان دنیرو که از علاقه او به سیا مطلع بود، وی را به میلت بیردن، عضو سابق سازمان سیا با 30 سال سابقه فعالیت در این سازمان، معرفی کرد. مامور سابق که اواسط دهه 1980 تعدادی از ماموریت های سازمان در افغانستان را بر عهده داشت، دنیرو را در یک سفر آموزشی به اروپا و آسیا همراهی کرد تا او با دنیای پنهان اطلاعات آشنا شود. چند سال پیشتر یک کپی از "شبان خوب" نوشته اریک راث به دست او رسیده بود که موضوع آن مشابه چیزی بود که به آن علاقه داشت. همان زمان به دنیرو پیشنهاد کردند نقش اصلی فیلم را بازی کند، اما او خیلی قاطعانه پاسخ داد تنها چیزی که می خواهد کارگردانی فیلم است.

راث که در کارنامه خود آثاری شناخته شده مانند "فارست گامپ"، "خودی"، "علی" و "مونیخ" دارد، داستانی خلق کرده بود که در آن عناصر یک تریلر جاسوسی هیجان انگیز با زندگی روزمره ماموران سیا آمیخته شده بود. مقطعی که راث به آن علاقه داشت به لحاظ زمانی جلوتر از تاریخی بود که دنیرو و بیردن در مورد آن تحقیق می کردند. اما این دو خیلی زود زمینه ای مشترک پیدا کردند.

داستان راث حوادث اصلی تاریخ سیا را دربر می گرفت که از اوج فعالیت های "اداره خدمات استراتژیک" OSS در جنگ جهانی دوم آغاز شده بود و با شکست ماموریت سازمان در خلیج خوک ها در 1961 به پایان می رسید. قهرمان اصلی داستان او ادوارد ویلسن بود، یک مرد جوان و حساس که در 1939 به OSS می پیوندد. تهیه کنندگان فیلم متوجه شدند راث در بیان داستان این مرد جوان جنبه ای بسیار شخصی از سازمان را در نظر داشته است.

البته دنیرو اولین کسی نبود که این فیلمنامه به دست او می رسید. این پروژه با راث و فرانسیس فورد کوپولا آغاز شد. هر چند کوپولا نتوانست با شخصیت های کتاب ارتباط برقرار کند و خیلی زود خود را کنار کشید. بعد جان فرانکنهایمر پا پیش گذاشت، اما با مرگ فیلمساز کهنه کار در مراحل پیش تولید، کار دوباره متوقف شد. پیش از دنیرو در مقاطعی نام فیلیپ کافمن و وین وانگ هم برای تولید فیلم به میان آمد. تا اینکه در نهایت دنیرو مسئولیت کار را بر عهده گرفت.

ابتدا قرار بود نقش ادوارد ویلسن را لئوناردو دی کاپریو بازی کند که اگر این اتفاق می افتاد، پس از "اتاق ماروین" و "زندگی این پسر"، سومین همکاری او و دنیرو رقم می خورد، اما دی کاپریو پروژه را ترک کرد و مت دیمن این نقش را پذیرفت. پس از "تمام اسب های زیبا" این دومین پروژه ای بود که دی کاپریو جای خود را به دیمن می داد. فیلمبرداری از اواخر تابستان 2005 آغاز شد و تا اواخر ژانویه 2006 ادامه پیدا کرد.

مت دیمن و الک بالدوین در صحنه‌ای از "شبان خوب"

"شبان خوب" از 22 دسامبر 2006 در 2215 سالن در آمریکای شمالی به نمایش درآمد و با استقبال عموما خوب منتقدان مواجه شد. دیوید آنسن، منتقد نیوزویک، درباره فیلم نوشت: "50 دقیقه اول فیلم به قدری مسحورکننده است که تصور کردم شاید دنیرو "پدرخوانده" فیلم های جاسوسی را ساخته است." کرک هانیکات، نویسنده هالیوود ریپورتر، هم "شبان خوب" را "یک داستان بی کم و کسر و جذاب، هر چند بسیار طولانی" توصیف کرده است. جیمز براردینلی نیز از آن به عنوان "فیلمی که هم به عنوان یک درام مبتنی بر شخصیت جذاب است و هم در حد یک تریلر درباره جنگ سرد" یاد می کند. "شبان خوب" تا 31 دسامبر حدود 35 میلیون دلار فروش داشت و در هفته دوم نمایش ششمین فیلم پرفروش هفته بود.

شبان خوب The Good Shepherd
کارگردان: رابرت دنیرو، فیلمنامه: اریک راث، مدیر فیلمبرداری: رابرت ریچاردسن، تدوین: طارق انوار، موسیقی: بروس فاولر، مارچلو زاروس، طراح صحنه: جینی کلودیا اپوال، طراح لباس: آن راث، پخش از یونیورسال پیکچرز، بازیگران: مت دیمن (ادوارد ویلسن)، آنجلینا جولی (کلاور / مارگارت راسل)، الک بالدوین (سام مورا)، بیلی کراداپ (آرک کامینگز)، رابرت دنیرو (ژنرال بیل سالیوان)، مایکل گامبن (دکتر فردریکز)، محصول 2006 آمریکا، 165 دقیقه