مذاکره صرفا و فقط برای گرفتن تضمین واقعی و عملی است

به گزارش خبرگزاری مهر، سه سال پیش، در بحبوحه‌ی مذاکرات ایران و ۱+۵ که منتهی به متن موسوم به برجام شد، رهبر انقلاب در نامه‌ای خطاب به رئیس‌جمهور، با تأیید مشروط برجام، چنین تأکید کردند که: از آنجا که پذیرش مذاکرات از سوی ایران اساساً با هدف لغو تحریم‌های ظالمانه‌ی اقتصادی و مالی صورت گرفته است و اجرایی شدن آن در برجام به بعد از اقدام‌های ایران موکول گردیده، لازم است تضمین‌های قوی و کافی برای جلوگیری از تخلف طرف‌های مقابل، تدارک شود، که از جمله‌ی آن اعلام کتبی رئیس‌جمهور آمریکا و اتحادیه‌ی اروپا مبنی بر لغو تحریم‌ها است.

 این «تضمین‌های قوی و کافی»، و «اعلام کتبی» اما متأسفانه از مقامات آمریکایی و اروپایی گرفته نشد و نتیجه آن شد که رئیس‌جمهور جدید آمریکا، برخلاف همه‌ی قواعد و قوانین حقوقی و بین‌المللی، سه‌شنبه شب (به وقت ایران) از آن خارج شد و دستور بازگشت تحریم‌های یک‌جانبه علیه ایران را صادر کرد.

رهبر انقلاب اما روز گذشته، در تحلیل این موضوع، با تأکید بر بی‌اعتمادی نسبت به مقامات اروپایی چنین فرمودند: «گفته می‌شود که برجام را می‌خواهیم با این سه کشور اروپایی ادامه بدهیم؛ من به این سه کشور هم اعتماد ندارم. من می‌گویم به اینها هم اعتماد نکنید؛ [اگر] می‌خواهید قرارداد بگذارید، تضمین به دست بیاورید تضمین واقعی، تضمین عملی وَالّا فردا اینها هم همان کاری را خواهند کرد که آمریکا کرد.»

 در این میان باید توجه داشت که منظور رهبر انقلاب از تداوم کار با اروپائیان، نه به معنای شروع دوباره‌ی مذاکرات(به معنای بده‌بستان، و دادوستد) درباره‌ی موضوع هسته‌ای برای پذیرش شروط جدید، یا مذاکره بر سر مسائل مهم‌تری چون مباحث منطقه‌ای و توان موشکی ایران (آنچنان‌که تا به حال، چندین بار مقامات اروپایی و برخی از سیاسیون داخلی آن را تکرار کرده‌اند) است، بلکه صرفا برای گرفتن تضمین‌های واقعی و عملی در جهت کسب منافع ملی ایران است و بس.

حال، تجربه‌ی برجام و تجربه‌ی خباثت‌ها و بدعهدهای آمریکا و اروپایی‌ها در دو سه سال گذشته، در مقابل چشم مسئولین قرار دارد. روزها و هفته‌های آینده نیز آزمون عزت مسئولین کشور است. آیا مسئولین کشور، سربلند از این آزمون درخواهند آمد؟