تاملی بر معنا و مفهوم دبیرکل در ساختار قدرت بین المللی

به گزارش خبرگزاری مهر، سال 2007میلادی نیز از راه فرا رسید و آغاز این سال به دور از رخداد بزرگ سیاسی نبود . تغییر دبیرکل بزرگترین نهاد سیاسی جهان و مسئولیت پذیری بان کی مون به جای کوفی عنان مترادف با آغازین روز سال نو میلادی است .

چرخه تعویض مسئولیتها پدیده ای نو نیست ،بلکه این تغییر سکوهای ریاست در ساختار قدرت بین المللی و داخلی کشورها هستند که اهمیت فراز و نشیب یک سمت را مشخص می کنند. 

همانطور که شصت پایان گردش زمان و یک آغازگر آن نیست تغییر مسئولیتها نیز پایان و آغاز سمت و قدرت نیست، بلکه هر دو عناصری هستند که با وجود خلق رویدادها، نقش سازمان دهنده را ایفا می کنند. آنچه که رویدادها رابرصفحه تاریخ حک می کند مرام نامه سیاسی شخصیتهایی است که برمناصب در گذر زمان تکیه می زنند .

همانطور که عنان با قبول سمت دبیرکلی در اول ژانویه سال 1997 مرام نامه های تثبیت حقوق پنج قدرت اول دنیا را به اجرا در آورد، بان کی مون هم از این قاعده مستثنی نخواهد بود، چرا که مخلوق به هیج وجه نمی تواند بر علیه خالق خود دست به تمرد و شورش بزند چرا که در این صورت محکوم به زوال خواهد بود . 

بان کی مون در جنبه ظاهری هر چند سکان دار پیگیری مسائلی چون مبارزه جدی و کارامدتر با بیماری جهانگیر ایدز، انحرافات اخلاقی نیروهای حافظ صلح، ترمیم چهره تخریب شده سازمان ملل متحد، مشکلات زیست محیطی، نقض حقوق بشر، تروریسم، وضعیت امنیتی عراق، تشکیل دولت مستقل فلسطینی، بحران دارفور و سایر نزاع های قومی و منطقه ای خواهد بود اما در نهایت این قدرتهای بزرگ و ثروتمندان جهان هستند که طبق روال گذشته تعیین کننده سیاستهای اجتماعی و سیاسی خواهند بود . 

سازمان ملل متحد تاکنون کامیابی های اندکی در ایجاد صلح و امنیت در عرصه جهانی چه در زمان جنگ سرد و چه پس از آن داشته است و تنها به محلی برای حل و فصل تعارض های منافع سیاسی قدرتهای اول جهان تبدیل شده است.

بی تفاوتی نسبت به جنگهای داخلی در مناطقی که هیچ گونه حساسیت ژئوپلیتیک ندارند و در مقابل بها دادن به مسائل ریز و درشت کشورهای معارض تبیین کننده واقعیت هاست. روآندا، دارفور، سرزمینهای اشغالی و برنامه هسته ای ایران تضادهای آشکار جامعه بین المللی است که دبیر کل سازمان ملل متحد هیچگونه نقش اساسی در آن ندارند .

در جامعه بین الملل برخلاف اظهار نظرهای مرسوم درک متفاوت از واقعیتها، سازنده حوادث نیستند، بلکه این تفاوت منافع است که رویدادها را می سازد .

تا زمانی که بازیگران مسلط جهانی که عناصر پایدار تشکیل هنده قدرت بین المللی هستند برآوردی دوگانه از موضع گیریها و بازیهای بین المللی داشته باشند نمی توان انتظار داشت دبیر کل سازمان ملل متحد تغییری بدیل در نظام بین الملل ایجاد کند و وزنه ای نیست که بر جریان قدرت ترسیمی حوادث بین المللی نقش غیر متناوب ایفا کند .