به گزارش خبرنگار مهر در کرج ، به علت طولانی بودن برخی مسیرها ، سختی راه ، مشکلات خاص رفت و آمد و سایر معضلاتی که تحصیل در راه دور به دنبال دارد ، بیشتر دانش آموزان به خصوص در مناطق محروم حضور در مدارس شبانه روزی را ترجیح می دهند و برخی دانش آموزان نیز بنا به شرایط حاکم بر زندگی خود مجبورند در این گونه مدارس به تحصیل علم بپردازند.
مدارس شبانه روزی از شنبه تا پایان وقت اداری چهارشنبه پذیرای دانش آموزان هستند و به این ترتیب دانش آموزان این گونه مدارس 90 درصد زندگی خود را در دوران تحصیل در مدارس شبانه روزی سپری می کنند.
در کنار سایر ملزومات مورد نیاز یک دانش آموز و نگرانی موجود در خصوص تحصیل وی ، مدارس شبانه روزی به مثابه خانه یک دانش آموز نیازمند امکاناتی هستند که کمیت و کیفیت آنها بی شک در روند تحصیلی دانش آموزان موثر است با این حال امکانات موجود در این مدارس در اغلب نقاط کشور بسیار کم و ناچیز است.
وجود حداقل امکانات بهداشتی از قبیل حمام و سرویس های بهداشتی مناسب ، مربیان بهداشت و خوابگاه های استاندارد از ملزومات اولیه هر مدرسه شبانه روزی است اما بیشتر مدارس موجود از حداقل این امکانات بی بهره اند.
یک مدرسه شبانه روزی در یکی از نقاط محروم بهشهر از توابع استان مازندران که دانش آموزان آن در قالب اردوی آموزشی به کرج سفر کرده بودند ، نمونه ای از صدها مدرسه شبانه روزی در اقصی نقاط کشور است.
یکی از دانش آموزان این مدرسه شبانه روزی به خبرنگار مهر گفت: "در این مدرسه 130 دانش آموز دختر روستایی در مقطع متوسطه در حال تحصیل هستند که این تعداد به گروه های 13 نفری تقسیم شده اند و هر گروه در یک اتاق 20 متری سکونت دارند."
این دانش آموز اظهار داشت: "دانش آموزان بیشتر اوقات به دلیل کمبود جا با یکدیگر درگیر می شوند و معمولا مشکلات عدیده ای برای آنان به وجود می آید اما چاره ای نیست و مجبور به تحمل هستند هر چند عده ای نیمه های راه درس را رها کرده و ترجیح می دهند ازدواج کنند تا در یک اتاق 13 نفری زندگی نکنند."
وی افزود: "در زمینه استفاده از حمام به شدت دچار مشکل هستیم ، تصور کنید 130 دانش آموز این مدرسه دخترانه تنها 4 حمام در اختیار دارند که یک حمام آن نیز اختصاصی معلمان و پرسنل مدرسه است."
این دانش آموز خاطر نشان کرد: "حمام کردن در این مدرسه نوبتی است و معمولا هر 10 روز یک بار امکان استفاده از حمام وجود دارد ، از سوی دیگر همین تعداد ناچیز نیز بسیار نامناسب و غیر بهداشتی هستند".
دانش آموز دیگری اظهار داشت : " تنها در فصل اردیبهشت و خرداد مشکل حمام اندکی برطرف می شود زیرا مدیر دبیرستان با نایلون های رنگی ، حمام های سیار درست می کند که البته بیشتر دانش آموزان حاضر به استفاده از آن نیستند اما به هر حال بخش کوچکی از مشکل ما در این دو ماه برطرف می شود."
این دانش آموز یادآور شد: "بیشتر دانش آموزان از روستاها به مدرسه می آیند و برخی از آنان به دلیل کمبود امکانات بهداشتی نظیر حمام ، به بیماری های پوستی از قبیل گال دچارند و معمولا بیماری خود را از خانه به مدرسه می آورند و سایر دانش آموزان را نیز مبتلا می کنند که اگر استفاده از حمام در مدرسه نیز طولانی شود این مشکل دو چندان می شود."
یکی از دانش آموزان پیش دانشگاهی این مدرسه شبانه روزی نیز اظهار داشت : " تنها تفریح دانش آموزان در مدرسه ، ورزش است اما در فصول بارندگی که معمولا از مهر ماه آغاز می شود ورزش برای ما غیر ممکن می شود زیرا تنها سالن ورزشی ما حیاط مدرسه است که آن نیز در زمان بارش بلا استفاده است و تمام وقت بچه ها در خوابگاه سپری می شود."
یکی دیگر از دانش آموز رشته کار دانش این مدرسه نیز اظهار داشت : "رشته های کار دانش که برای دانش آموزان روستایی بعد از فارغ التحصیلی درآمدزاست در مدارس شبانه روزی به خصوص دخترانه ها بسیار محدود است و تنها از امسال رشته خیاطی در مدرسه ما راه اندازی شده است."
وی تاکید کرد: "دانش آموزان رشته خیاطی نیز حداقل امکانات را دارند به نحوی که بیشتر چرخ خیاطی ها که یکی از ملزومات کار است خراب هستند و در واقع چرخ های از رده خارج مدارس شهر را برای ما آورده اند".
این دانش آموز همچنین به نحوه توزیع شیر در این منطقه اشاره و تصریح کرد: "با اینکه مدرسه ما از مدارس مناطق محروم به شمار می رود اما از ابتدای سال هنوز یک لیوان شیر هم به مدرسه نرسیده است و حتی در مدارس ابتدایی نیز شیر توزیع نمی شود و تنها منت این طرح بر سر دانش آموزان مناطق محروم مانده است."
مسائل و مشکلات مدارس شبانه روزی در همه استان ها و شهرستان های کشور وجود دارد و مسئولان مختلفی در این باره به اظهار نظر پرداخته اند اما تا کنون اقدام موثری از سوی وزارت آموزش و پرورش صورت نگرفته است.
به عنوان مثال سرپرست مدارس شبانه روزی شهرستان مهریز از توابع استان یزد در خصوص مشکلات مدارس شبانه روزی در این شهرستان گفته است: نبود خوابگاه و امکانات رفاهی باعث افت تحصیلی دانش آموزان ، رکود فعالیت آنان و بروز برخی مشکلات و مسائل جسمی و روحی برای آنان شده است.
به گفته وی ، سرانه اعتبار تخصیص یافته روزانه برای تهیه غذای هر دانش آموز این مدارس 5500 ریال است که در حالت عادی کفاف تهیه یک وعده غذا را هم نمی دهد ، چه رسد به 3 وعده !
رئیس توسعه مشارکت های مردمی وزارت آموزش و پرورش نیز تعداد دانش آموزان شاغل به تحصیل در مدارس شبانه روزی کشور را 400 هزار دانش آموز روستایی عنوان کرد و گفت: دولت برای تحت پوشش قرار دادن کودکان روستایی و افزایش حضور آنان در عرصه تعلیم و تربیت ، به توسعه هرچه بیشتر مدارس شبانه روزی کمک می کند.
به گزارش مهر ، صحبت های مسئولان در زمینه حمایت از افزایش کمی و کیفی مدارس شبانه روزی در سال های اخیر در حد حرف باقی مانده است به نحوی که هنوز برای افزایش مبلغ اعتبارات تخصیصی به این امر هم اقدام در خور توجهی صورت نگرفته است.
به نظر می رسد با توجه به کارکرد این مدارس در روستاها و مناطق محروم که از وجود مدارس روزانه و مستقل بی بهره اند بی توجهی به وضعیت آنها عواقب نامطلوبی به دنبال داشته باشد.
نظر شما