به گزارش خبرنگار مهر، چندین سال است که گزارش‌های سالانه‌ای از سوی نهادهای مختلف بین‌المللی دربارۀ احساس خوشبختی در کشورهای مختلف منتشر می‌شود. گرچه عوامل و فاکتورهایی که این نهادها برای اندازه‌گیری خوشبختی برگزیده‌اند، اندکی با هم تفاوت دارند، آنچه مسلم است این است که امروزه خوشبختی سنجش‌پذیر است و هر آنچه را سنجش‌پذیر باشد، می‌توان مدیریت کرد.
در این باره میز گردی در خصوص بحث شادی و خوشبختی با حضور پروفسور "کارل هاینس روکریگل " استاد اقتصاد دانشگاه نورنبرگ آلمان و دکتر آسیه لاجوردی از دانشگاه ورتسبورگ آلمان مطرح شد .این افراد در دو در سال اخیر مطالعات زیادی را در این زمینه انجام داده‌اند.
پروفسور روکریگل در راه‌اندازی بحث جست‌وجوی خوشبختی در آلمان پیش‌قدم بوده و در این عرصه مقالات فراوانی نوشته است. وی در تیرماه ۱۳۹۴ (۲۰۱۵) در تهران در سالن کنفرانس انجمن جامعه‌شناسی ایران نیز سخنرانی با موضوع «شادکامی و خرسندی» داشته است.
همچنین آسیه لاجوردی سال‌ها پیش دانشجوی روکریگل بوده و پایان‌نامۀ دکتری خود را با موضوع «جست‌وجوی خوشبختی در جوامع اسلامی بر اساس آیات قرآن» نوشته است.
در این میز گرد که در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی برگزار شد، لاجوردی درپاسخ به این سوال که آیا راهکارها روی فرد متمرکز می‌شوند و یا در حیطۀ مدیریت فردی هستند و یا برای کسانی که جامعه را مدیریت می‌کنند نیز راهکاری ارائه می‌شود یا خیر گفت: در حال حاضر دربارۀ ابعاد فردی رسیدن به خوشبختی صحبت می‌شود؛ ولی این دانش ابعادی نیز برای جوامع مختلف مانند سیاست‌گذاری ها یا مدیران شرکت‌ها است . ما باید اهدافمان را در زندگی در سه زمینۀ مختلف تنظیم کنیم؛ اهداف فردی، کاری و اجتماعی.
همچنین روکریگل معتقد است: از نظر علمی ثابت شده است میزان خوشبختی کسانی که اهداف فردی، کاری و اجتماعی باارزشی برای خودشان تعریف می‌کنند، خیلی بیشتر از افرادی است که اهداف مادی بیشتری برای خود در نظر می‌گیرند (مانند افزایش درآمد، رسیدن به زیبایی یا معروفیت بیشتر). این میزان خوشبختی را بر اساس یک معیاری از ۰ تا ۱۰ ارزیابی کرده‌اند. میزان خوشبختی کسانی که اهداف مادی در نظر دارند، همیشه بین ۶ و ۷ و میزان خوشبختی افرادی که اهداف غیرمادی دارند، بین ۷ و ۸ بوده است.
وی افزود: اگر بخواهیم در این زمینه مقایسه‌ای در سطح بین‌المللی داشته باشیم، می‌توانیم به آمارهای سالانۀ سازمان همکاری و توسعۀ اقتصادی (OECD) و سازمان جهانی مراجعه کنیم. بر اساس آخرین گزارش سازمان جهانی (۲۰۱۸)، نمرۀ ایران در زمینۀ احساس خوشبختی کمی کمتر از ۵ است و هنوز کمی برای ارتقا یافتن جا دارد.
در این میزگرد همچنین در خصوص میزان خوشبختی و شادی در ایران که به صورت مجزا تحقیق شده بود سوالاتی مطرح شد و در پاسخ آسیه لاجوردی گفت : سازمان همکاری و توسعۀ اقتصادی (OECD) یا سازمان جهانی در جست‌وجوی خوشبختی که بررسی‌ها و تحقیقات مربوط میزان خوشبختی در جوامع مختلف را انجام می‌دهند، دربارۀ ایران هم پژوهشی داشته‌اند و بر اساس همان معیارهای تعریف‌شده میزان خوشبختی در ایران را اندازه‌گیری کرده و گفته‌اند که نمرۀ ایران از ۰ تا ۱۰، کمی کمتر از ۵ است.
بعد هم فاکتورها را توضیح داده و مشخص کرده‌اند که بر اساس چه فاکتورهایی میزان خوشبختی جوامع را سنجیده‌اند. درنهایت هم دربارۀ راهکارها توضیح داده‌اند.
لاجوردی گفت: برای ایران راهکارهای زیادی ارائه داده‌اند. برای مثال، گفته‌اند که در کشورهای شاخص در این گزارش در سال گذشته کدام فاکتورها افزایش پیدا کرده است. مثلاً افزایش ۲۰ درصدی میزان صاحب‌خانه شدن مردم جامعه یک درجه میزان خوشبختی افراد آن جامعه را افزایش داده است. بنابراین بررسی این گزارش‌ها بسیار می‌تواند به ما کمک کند که بدانیم در کجا قرار داریم و چه باید بکنیم تا میزان خوشبختی در جامعۀ ما افزایش پیدا کند.
لاجوردی در ادامه گفت : مهم‌ترین فاکتورهایی که برای اندازه‌گیری خوشبختی تعریف‌شده سازمان‌های مختلف فاکتورهای مختلفی را تعیین می‌کنند و سازمان همکاری و توسعۀ اقتصادی (OECD) برای خودش فاکتورهایی را دارد؛ سازمان جهانی نیز برای بررسی میزان خوشبختی فاکتورهای خودش را دارد.
نظر شما