خبرگزاری مهر - گروه استان ها، سمیه اسماعیل زاده: ماه رمضان که می‌رسد، غبارروبی از مساجد و بقاع متبرکه رنگی دگر به خود می‌گیرد. روفتن غبار از پنجره‌ها و کتابخانه‌ها، دستمال کشیدن به روی کاشی‌هایی با نقوش اسلیمی و ختایی، جارو کشیدن فرش‌ها، تمیز کردن آینه‌کاری دیوارها و ... نه یک اجبار که تمنای خیل بی‌شماری از مردم است.
در این میان، غبارروبی و عطرافشانی ضریح داخل امام‌زاده‌ها برای مردم عادی، آرزویی دوردست به نظر می‌رسد؛ آرزویی که چند سالی است در امام‌زاده عبد الحق زیراب به تحقق پیوسته. این امام‌زاده شاخص‌ترین آستان این شهرستان و برادر امام رضا (ع) و طبق آنچه روی درب ضریح نوشته‌شده، وفات ایشان دو سال پس از شهادت امام رضا (ع) در سال ۲۰۵ قمری بوده است.
همه به‌صف در سکوت ایستاده‌اند و به صدای تلاوت قرآن گوش سپرده‌اند. با سلام‌وصلوات درب ضریح امام‌زاده عبد الحق باز می‌شود. پارچه‌ای متبرک به نام امام رضا (ع) که هدیه آستان رضوی است بر روی سنگ مزار کشیده شده و نور سبزرنگ داخل ضریح و عطر تند گلاب در این شلوغی آرامشی عجیب به آدمی می‌دهد.
پس از جمع‌آوری وجوهات، صف مشتاقان برای زیارت، بدون حجاب ضریح، آرام‌آرام داخل ضریح می‌شوند و پیر و جوان بر سنگ مزار و دیواره داخلی ضریح دستمال گلاب می‌کشند و صلوات می‌فرستند و دعاهایشان را زیرلب زمزمه می‌کنند.
همچون دیگر مراسم‌ها، مردان که زیارتشان تمام می‌شود، نوبت به بانوان می‌رسد و وارد ضریح می‌شوند. از اشک ریختن ابایی ندارند و هرکدام به‌گونه‌ای ارادتش را نشان می‌دهد: برخی شروع به خواندن نماز زیارت می‌کنند وعده‌ای پارچه روی سنگ مزار را برمی‌دارند و بر روی آن گلاب می‌پاشند و دستمال می‌کشند و دیگری با دستمال آغشته به گلاب غبار دیواره و کف را می‌روبد.
دستمال آغشته به گلاب را به دیواره ضریح می‌کشد. خود را غزاله حمیدی معرفی می‌کند و می‌گوید: خانه ما نزدیک امام‌زاده است و من اعتقاد زیادی به ایشان دارم. دیروز شنیدم که امروز مراسم بازگشایی ضریح است، هرچند سال گذشته هم به مراسم بازگشایی ضریح آمده بودم اما اکنون شوق بیشتری برای آمدن داشتم.
فرم مدرسه به تن دارد و کتاب درسی در دستش است. از این پا و آن پا کردنش مشخص است که نمی‌داند آیا اکنون می‌تواند وارد ضریح شود یا خیر. مطمئن که شد، کتاب به دست وارد ضریح می‌شود و بر سنگ مزار و دیواره ضریح دست می‌کشند، دعایی زمزمه می‌کنند و بیرون می‌آیند. خود را مهدیه داداشی معرفی می‌کند و می‌گوید: دانش‌آموز دوره پیش‌دانشگاهی‌ام که برای امتحان به مدرسه می‌رفتم و در طی مسیر وقتی شنیدم که درب ضریح را بازکرده‌اند، باوجودی که اکنون امتحان دارم و کمی دیرم شده است، برای زیارت آمده‌ام.
مهدیه حرف‌هایش را این‌گونه ادامه می‌دهد: زیارت و آمدن به امام‌زاده حس آرامش به انسان می‌دهد اما باز شدن ضریح و زیارت به این شکل، حس آرامش مضاعفی است.
فاطمه و نیوشا دو دانش‌آموز دوره ابتدایی هستند که امروز با اردوی مدرسه از شهر دیگری به امام‌زاده عبد الحق آمده‌اند و همگام با دیگر بچه‌ها به‌نوبت وارد ضریح شده‌اند، بچه‌هایی که زیارتشان به‌ویژه نسل خودشان و همگام با شادی و سلفی گرفتن است و دوست دارند تک‌به‌تک در کنار درب باز ضریح سلفی بگیرند اما فاطمه و نیوشا بعد از زیارت هرکدام سراغ انجام کاری رفته‌اند، فاطمه مشغول جارو زدن فرش‌ها شد و نیوشا کتاب‌های دعا و قرآن را در قفسه‌ها مرتب کرد و هر دو دلیل این کارشان را علاقه بیان کردند و گفتند: انجام این کار را دوست دارند و حس خوبی برایشان دارد.
ابراهیم امینی، رئیس هیئت‌امنای امام‌زاده عبد الحق، در گفتگو با خبرنگار مهر، بابیان اینکه حدود ۳ سال پیش وارد این مجموعه شده است، افزود: هدف اصلی من از ابتدای ورود، مشارکت دادن و مساعدت مردم در اداره این مجموعه بوده است.
وی بابیان اینکه از اولین بازگشایی از همه اقشار مردم برای حضور در مراسم بازگشایی دعوت کردیم و از آن زمان تاکنون استقبال مردم روزبه‌روز بیشتر شده است، ادامه داد: این اقدام در سطح شهرستان سوادکوه، اولین بار در این آستانه که یکی از شاخص‌ترین بقاع شهرستان است، انجام شد.
عضو هیئت‌امنا امام‌زاده عبد الحق ادامه داد: از صبح با شروع مراسم بازگشایی تا ظهر و پیش‌ازاینکه نمایندگان اوقاف درب ضریح را ببندند، اینجا در اختیار مردم است و مردم خود داخل ضریح را غبارروبی و عطرافشانی می‌کنند.
وی تقارن این امر با شروع ماه مبارک رمضان را موجب استقبال بیشتر مردم دانست و افزود: همگام با عطرافشانی و غبارروبی ضریح، مردم داوطلبانه به غبارروبی مسجد نیز می‌پردازند.
امینی با اشاره به اینکه مردم وجوهات داخل ضریح را با نظارت نمایندگان اوقاف و حراست شمارش می‌کنند و آن را تحویل هیئت‌امنا می‌دهند، خاطرنشان کرد: مشارکت در این بخش، سؤالات مردم در رابطه با بخش مالی آستانه را که پیش‌ازاین مطرح بوده برطرف کرده، چراکه مردم خود دست‌اندرکار هستند و بسیاری از سوء تفاهم ها به این شکل ازمیان‌رفته است.
چنانکه در داستان موسی و شبان می‌خوانیم. شبان نهایت بندگی خود را در خدمت انسان گونه به خدای متصور خویش بازگو می‌کند و خداوند نیز با تمام جبروت و عظمتش این شکل از سپاسگزاری را پذیراست. هنوز هم بسیاری از مردم، ارادت و باور خود به اعتقادات دینی‌شان را از همین مسیر و به اشکال گوناگون همچون غبارروبی مساجد و تکایا نشان می‌دهند و گاه همین غبارروبی‌ها موجب زدودن غبار از شناخت آدمی می‌شود.
در این میان، مشارکت دادن مردم در این اعمال و اجازه غبارروبی از داخل ضریح که از دید مردم کاری با مرتبت بالاتری است، به‌نوعی نزدیک کردن دوباره امام‌زادگانی است که دیوان‌سالاری اداره کردن این اماکن دوردستشان ساخته و آن‌ها را در پرده و حجاب ضریح قرار داده است.
نظر شما