به گزارش خبرنگار مهر، اگر چه در تمام مراحل زندگی با شیوه های مختلف آموزشی می توان آموزه های وحیانی و مباحث دینی و معرفتی را وارد متن زندگی کرد، اما معارف دینی نیازمند چند امر مهم و مورد توجه هستند که نباید از آنها غافل شد .
آموزه های دینی که وارد زندگی می شوند در گام اول می بایست از محتوا و مفهوم مناسب و در خور آموزه های دینی برخوردار باشند و نکته مهم دیگر اینکه متناسب با سطوح مختلف افراد در جامعه باشند.
در مباحث آموزشی که مورد توجه نهادهای آموزشی جامعه است، یکی از عمده ترین مشکلات نهادهای آموزشی از قبیل آموزش و پرورش و مراکز عالی متناسب نبودن متون آموزشی با سطح فکری دانش آموزان و دانش پژوهان است .
مربیان و آموزگاران در ارتقای معارف دینی نقش مؤثری دارند، این گروه در نهادهای آموزشی نقش اصلی و مهمی در تربیت دینی دانش آموزان بر عهده دارند، بنابراین زمانی که مربی قصد دارد آگاهی های دینی را به دانش آموزان انتقال دهد باید مراتب اعتقاد به آموزه های دینی در رفتار و اعمال وی دیده شود تا بتواند دانش پژوهانی اسلامی تربیت کند.
در شرایط فعلی به نظر می رسد لازم است در سیستم آموزشی شیوه سنتی و رایج تدریس که به طور معمول یک جانبه است قدری کنار گذاشته شده و شیوه های مشارکتی بیشتر به کار گرفته شود .
شک نیست که آموزش و پرورش تنها عهده دار آموزش نیست بلکه وظیفه خطیر دیگری نیز دارد و آن نقش پرورش در جامعه است علاوه بر تغییر دادن شیوه های آموزشی می بایست این شیوه ها به گونه ای مطرح شوند که در متن زندگی افراد کاربرد داشته و تنها به این محدود نباشد که معلوماتی منتقل شود، بلکه اگر آموزش صحیح باشد این آموزه ها نهایت و غایت انسان را تضمین خواهند کرد.
در اسلام و همچنین در نظام جمهوری اسلامی ایران به امر تعلیم و تربیت توجه و اهتمام ویژه ای شده است، البته مسئولین و بنیانگذاران آموزشی در اهداف و مقاصد خود در تربیت ابعاد مختلف متفاوت هستند چنانچه اگر کسی از نظر دینی به شکل مطلوب تربیت شده باشد به دلیل جامعیت دینی در سایر حوزه های اجتماع، رفتاری عقلایی و مناسب از او شاهد خواهیم بود .
باید توجه داشت که دین اسلام دینی تک بعدی نیست، دین مبین اسلام تمام ابعاد مختلف اخلاقی را شامل می شود بنابراین در تربیت دینی انتظار می رود در تمام زمینه ها، رفتارهای مناسب و قابل قبول بروز کند، در نظام جمهوری اسلامی ایران تربیت و پرورش حتی از تعلیم مقدم تر است به این دلیل که ما انسان عالم و فرهیخته می خواهیم و آنچه جهان امروز در بر دارد تربیت متناسب با آن جامعه است .
وی در ادامه با تأکید بر اینکه طی سالهای اخیر نسبت به تربیت دینی توجه لازم وجود نداشته و گاهی نیز کم لطفی هایی بوده است، گفت: آنچه همواره باید مورد توجه قرار گیرد، تربیت در شرایط مختلف با بکارگیری شیوه های گوناگون و نوین آموزشی است به هر حال هر قدر جامعه و روابط انسانی و عوامل مختلف تأثیرگذار بر رفتار و افکار انسان پیچیده تر می شود شیوه های تربیت نیز باید نوین تر شوند، به طور طبیعی تربیت انسان در صد سال گذشته در مقایسه با شیوه های تربیتی در سالهای اخیر آسانتر بوده است .
مسئولین فرهنگی می بایست این نکته را مد نظر داشته و بدانند جوانان از نظر فکری و روانی دارای چه مسائل و مشکلاتی هستند و چه نیازهایی دارند و با برنامه ریزی های مطلوب و استفاده از ابزار نوین این شیوه ها را کاربردی کنند.
اگر چنانچه آموزش و تربیت دینی در جامعه مبتنی بر اعتقادات و باورهای دینی درست و صحیح باشد، می تواند محتوای دین اسلام را در باطن افراد نهادینه کند .
نظر شما