خبرگزاری مهر، گروه استان ها- مهدی مقاری*: اندیشه بلند و رفیع حضرت امام خمینی(ره) و قدرت کاریزماتیک ایشان که بر هیچ کسی پوشیده نیست، سبب اعتلای اسلام ناب محمدی در همه ابعاد آن در بین مردم ایران شد و زمینه بیداری کشورهای ستم دیده و مظلوم مسلمان جهان را پدید آورد.
تفکر و اندیشه آن پیر و معمار انقلاب اسلامی از ایده و تفکر خاتم رسل و علت زیبای آفرینش حضرت محمد مصطفی(ص) نشأت گرفته بود که با تأسی از ذات پاک و مقدس اهل بیت عصمت و طهارت(ع) زمینه بازگشت آن اندیشه های زلال به مسیر حقیقی و راستین را فراهم کرد.
هم اویی که با ساده زیستی و مشی مردم مدارانه و با نشستن در حسینیه ای محقر و کوچک ، جهان بزرگ و در گیر دو ابرقدرت غرب و شرق را به تسخیر سخنش وا می داشت؛ سخنی که برآمده از اندیشه ای والا و ژرف بود و یک ملت را در پشت خود حس می کرد، ملتی که از رخوت طاغوت به تنگ آمده بود و امام دریچه هایی را به سوی آسمان برابر دیدگانشان باز کرد.
امامی که رهبر خود را نوجوان سیزده ساله ای می داند که برای حفاظت و صیانت از میهن و ناموس کشورش، نارنجک به خود بسته و خویش را زیر تانک می اندازد و در این عمل خطیر، جز اطاعت محض از مقام ولایت و تبعیت از او و فانی شدن در روح الله، هیچ عنصر دیگری را در کار نمی بیند.
مریدان خمینی کبیر(ره)، سن و سال نمی شناسند، حتی برخی از آنان، او را ندیده و در فضای وجودی اش تنفس نکرده اند و در دهه های پس از رحلتش مثل هفتاد شمسی تولد یافته اند ولی در دفاع از جغرافیای معنوی انقلاب اسلامی و حراست از مرقد مطهر حضرت زینب(س) از کشورهای مختلف خود را به سوریه رسانده و مدافع حریم ولایت شدند و در این مسیر پرمخاطره، ثابت قدم خوش درخشیدند.
مکتبی که امام مهربانان، پایه ریزی نهاد و استوار ساخت، درس آزادگی و پایمردی به همه اعصار و تاریخ می دهد و محدود به زمان و مکان خاصی نمی شود. شاگردان مکتبش با عمل واقعی به دو ویژگی بارز حضرت امام(ره) یعنی شهادت طلبی و استکبارستیزی در نیجریه، یمن، بحرین، سوریه، لبنان، فلسطین و حتی آمریکا و دیگر نقاط جهان، به خوبی حق استاد را ادا کرده و جهان را با معارف خمینی(ره) آشنا ساختند که مسیر این مکتب بی شک به بهشت برین ختم خواهد شد.
در تاریخ تمدن است که اعصار و ایام را با غالب ترین شی و اثر آن روزگار نام می نهند و چه زیباست که این دوران را عصر خمینی(ره) اسم بگذاریم؛ چرا که او با اندیشه آسمانی اش، و با ایدئولوژی ماورای تصورش، جهان را به دعوتی نوین فرا خواند و نظم غلط ساخته دست قدرت های پوشالی را ویران نمود و جمهوری اسلامی را با ابعاد جهانی به مردم گیتی عرضه داشت و به راستی او عصاره قرن حاضر است.
هیچ روزی چون چهاردهم خرداد نبود که در آن توفان مصیبت و عزا، بر این مردم تازیانه غم و اندوه فرود آورد. ایران یک دل شد و آن دل در حسرتی گدازنده سوخت و یک چشم شد و آن چشم در مصیبتی عظیم گریست.
در آن روز خورشیدی غروب کرد که با طلوع آن هزار چشمه نور در زندگی ملت ایران جوشیده بود. روحی عروج کرد که با نَفَس روح الهی اش پیکر ملت را جان بخشیده بود. حنجره ای خاموش شد که نَفَس گرمش، سردی و افسردگی از جهان اسلام زدوده بود. لبانی بسته شد که آیات الهی عزت و کرامت را بر مسلمین فروخوانده و افسوس و ذلت را در روح آنان باطل ساخته بود.
آری! غم فراق امام (ره) در هیچ باوری نمی گنجد و ما مسروریم که علم رهبریش در دستان مقام معظم رهبری است و کشتی ما را در این توفان بلایا، ناخدایی و زعامت می کند.
* روزنامه نگار و فعال رسانه ای
نظر شما