آرش میرطالبی نویسنده و کارگردان «داستان تاسیس» که از اول خردادماه اجرای خود را آغاز کرده و تا ۸ تیرماه در تماشاخانه نوفل لوشاتو روی صحنه خواهد بود درباره شکل گیری این اثر نمایشی به خبرنگار مهر گفت: اسم نمایش «داستان تاسیس یک طباخی در B۶۱۲ به جهت بار گذاشتن کله پاچه حیوان ناطق توسط انسان زبان بسته به زبان تخریب» نام دارد که اسم بلندی است و در آن بازی زبانی صورت گرفته است.
وی ادامه داد: از نام نمایش و بازی زبانی که در آن وجود دارد، می‌توان متوجه شد که فرم نمایش به چه سمت و سویی گرایش دارد. داستان نمایش از درون داستان «شازده کوچولو» آنتوان دو سنت اگزوپری بیرون آمده است همان جا که در آخر داستان نویسنده می گوید اگر کسی شازده کوچولو را دوباره دید به من خبر دهد تا من بیشتر از این غمگین نباشم. از طرف دیگر من در نگارش نمایشنامه به سمت ساختار زبان فارسی، استعاره ها و کنایه ها و ضرب المثل های فارسی چه کلاسیک و چه عامیانه رفتم و در داستان، شازده کوچولو با این زبان به صورت جدی درگیر می شود چون یک ضرب المثل فارسی در مسیرش تاثیر جدی می گذارد.
میرطالبی یادآور شد: درام نمایش از اینجا آغاز می شود که کتاب «شازده کوچولو» خیلی فراگیر شده و در کتابخانه های اکثر ایرانی ها در مجاورت کتاب های فارسی قرار دارد و همین مساله باعث شده که شازده کوچولو برای بازگشت به سیاره B۶۱۲ خودش با ضرب المثل «خشت اول گر نهد معمار کج تا ثریا می رود دیوار کج» درگیر شده و برای اینکه به سیاره اش بازگردد دیوار را تا ثریا کج رفته و به سیاره اش نرسیده است. شازده کوچولو حالا دوباره همان راه را بازگشته تا خشت اولی را که معمار کج گذاشته پیدا کند و بتواند آن را صاف بگذارد و بازگردد ولی با تصوری اشتباه فکر می کند آن خشت یک سنگ پای حمام است و به همین دلیل سر از یک حمام عمومی قدیمی در می آورد.
این کارگردان تئاتر متذکر شد: فضای نمایش خیلی فانتزی است و درام از جهان خودش تبعیت می کند و ایده و کنش اصلی نمایش هم درباره شازده کوچولو و درگیری اش با ضرب المثل های فارسی است تا از این طریق بتواند به سیاره اش بازگردد. شازده کوچولو به این دلیل فکر می کند خشتی که دنبالش می گردد همان سنگ پای گم شده حمام است چون عکس روی جلد کتاب های «شازده کوچولو» با ترجمه احمد شاملو و محمد قاضی شبیه سنگ پا است و او فکر می کند این عکس ها همان سنگ پا هستند و هر کس هم تلاش می کند به او ثابت کند که اینطور نیست، نمی پذیرد.
کارگردان «سونامی نوردان خطه» درباره لایه های درونی این نمایش توضیح داد: در ظاهر مخاطبان داستانی فانتزی از شازده کوچولو را شاهد هستند اما در لایه های زیرین نمایش، مباحث فلسفی که به ساختارگرایی و زبانشناسی مرتبط است، مطرح می شود البته در این نمایش بررسی زبان به مثابه ساختار مطرح می شود و ارتباطی به زبان به مثابه ابزار ارتباطی ندارد. متفکران بسیاری این مبحث را مورد توجه قرار داده اند و آرای مختلفی روی ساختار زبان دارند. وقتی روی چنین مبحثی کار می شود ناخودآگاه نام میشل فوکو نیز به میان می آید. از نظر فوکو زبان انسان را درگیر خودش می کند و چیزی را که می خواهد از او می سازد و در این نمایش هم استحاله شخصیت شازده کوچولو به دلیل درگیر شدنش با ساختار زبان فارسی در یک حمام ایرانی شکل می گیرد.
وی در پایان درباره دلایل کم کاری اش در سال های اخیر و چگونگی اجرای این اثر نمایشی بیان کرد: این روزها مناسبات تئاتر نسبت به چند سال قبل تغییر کرده است و برای اجرای یک اثر نمایشی حتما باید منابع مالی در اختیار داشته باشیم و همین مساله یکی از دلایل کم کاری من در حوزه تئاتر بود. اجرای این نمایش هم به همت داود نامور که در حال حاضر مدیریت عمارت نوفل لوشاتو را برعهده دارد، میسر شد. من قبلا این نمایشنامه را در جشنواره نمایشنامه خوانی جایزه بزرگ استاد ناظر زاده کرمانی که در تماشاخانه بازیگاه برگزار می شد، اجرا کرده بودم که مورد استقبال منتقدان و مخاطبان قرار گرفت و در ادامه داود نامور به عنوان مدیر تولید وارد پروژه شد و اگر حمایت های وی نبود اجرای این اثر نمایشی میسر نمی شد.
امین طباطبایی، ابوذر ساعدی، مهناز ذبیحی، فرهاد داوری کیا، الیاس نادری، پریسا نکوقدم بازیگران این اثر نمایشی هستند که تا ۸ تیرماه ساعت ۲۱:۳۰ در عمارت نوفل لوشاتو روی صحنه است.
نظر شما