دکتر محبوبه عباسقلی زاده در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: میان فضای روستایی و شهری فاصله زیادی وجود دارد. در شهر امکانات بسیاری هست اما در روستا چیزی در اختیار روستاییان نیست و در مقابل ، وسائلی مانند تلویزیون وجود دارد که بسیاری مسائل را نشان می دهد و فرد در روستا قادر به دستیابی به هیچ یک از آنها نیست.
این جامعه شناس یادآور شد: حاشیه نشینی یکی از عوارض جامعه های در حال گذر است و به تبع ، نسل برآمده از این حاشیه نشینی ، بیشترین آمادگی را در برابر آسیب های اجتماعی دارد.
ابن فعال اجتماعی افزود: جوان حاشیه نشین همزمان در خانه و محیط بیرونی ، چند سبک متفاوت از زندگی را می بیند و تجربه می کند. این فرد به راحتی با یک بلیت مترو یا اتوبوس از جنوبی ترین نقطه ، به شمال شهر می رود. مشاهده این چندگانگی ها در شیوه زندگی ، می تواند تاتیر نامناسبی بر شخص بگذارد.
عباسقلی زاده معتقد است: مشکل حاشیه نشینان با دادن امتیازهای ویژه به آنان ، حل نمی شود و باید کار زیربنایی شود.
وی متذکر شد: از سویی نیز ، فضای شهر هایمان نیز فضای شهری نیست ؛ زیرا اگر شهر بودند ، حاشیه کنار آنها جای نمی گرفت. استاندارد شهرها به گونه ای است که همه چبز در آن تعریف می شود و حتی برای افراد کم درآمد شهرک هایی با امکانات مناسب و قابل کنترل ساخته می شود.
این فعال اجتماعی متذکر شد: در جامعه توسعه یافته ، بسیاری از کمک ها به حاشیه نشینان و تلاش برای رفع این معضل ، از سوی سازمان های غیر دولتی انجام می شود
عباسقلی زاده با بیان اینکه نباید حاشیه نشینان را به حال خویش رها کرد ، افزود: باید دولت این حاشیه ها را به گونه ای امن کند که گروه های خارج حاشیه بتوانند وارد این منطقه ها شوند. متاسفانه به دلیل بعضی کم کاری ها ، در برخی از حاشیه ها تنها خود ساکنان آن محل می توانند رفت و آمد کنند و دیگران امنیت ندارند. این مسئله ، خود یکی از زمینه ها برای تشکیل باندهای بزه و محفل های خطرناک مجرمانه است.
ابن فعال اجتماعی تاکید کرد: باید گروه های اجتماعی به حاشیه ها بروند و با ظرفیت سازی های اجتماعی - فرهنگی ، آنها را نسبت به زندگی امیدوار کرده و آگاهشان سازند که قابلیت تجربه زندگی بهتر از این در همان محل های سکونت پیشینیان هست.
نظر شما