حکیم: آمریکا در سیاست‌های خود علیه ایران تجدیدنظر کند

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از دفتر اطلاع رسانی حکمت ملی، سید عمار حکیم رهبر جریان حکمت ملی نماز عید قربان را اقامه کرد.

بر اساس این گزارش، وی در جریان خطبه های نماز عید قربان به محورهایی اشاره کرد که مشروح آن در ذیل آمده است:

نه به سهمیه بندی ها و صف بندی های طایفی

در روزهای اخیر شاهد فعالیت گروه های سیاسی برای تشکیل هسته اولیه فراکسیون بزرگتر برای شکل دهی ائتلاف اکثریت پارلمانی بودیم و این امر به ویژه پس از تایید نتائج انتخابات توسط دادگاه فدرال و دعوت مرجعیت عالی دینی جهت تسریع در روند تشکیل دولت انجام گرفت.

در اینجا مایلم به نکات ذیل اشاره ای داشته باشم:

۱- لزوم تسریع در تشکیل دولت آتی  که از طریق درخواست رئیس جمهور برای برگزاری نخستین جلسه پارلمان و فرصت دهی به فراکسیون بزرگتر انجام می‌گیرد تا طبق شروط و زمان بندی های مشخص شده در قانون اساسی دولت آینده را تشکیل دهد.

هر گونه تاخیر در تشکیل دولت به معنای آسیب بیشتری است و این امر با بایدها و نبایدهای مرحله کنونی که عراق با آن دست به گریبان است، همخوانی و مطابقت ندارد.

مسائل و قضایای بسیاری  وجود دارد که حل آن نیازمند وجود اراده ملت است که در پارلمان پیش رو متبلور خواهد شد، پارلمان می بایست نقش واقعی خود را در حمایت از منافع و امنیت کشور و شهروندان برعهده بگیرد.

۲- کنار گذاشتن شخصیت گرایی و دور ساختن آن از فضای تشکیل دولت، چرا که درست نیست در سایه شرایط پیچیده و بغرنج کنونی که تمام دستاوردهای مرحله گذشته را در آستانه نابودی قرار داده است، ما گرفتار موضعگیری های شخصی در خصوص مسائل مختلف شویم. شرایط پیش گفته به گونه ای است که کشور را در معرض چالش ها و خطرات بسیاری قرار می دهد.

ما از همه رهبران احزاب، گروه ها و جریان های سیاسی محترم صادقانه می خواهیم که منافع عراق و امنیت مردم را در صدر اولویت های خود قرار دهند و با قلبی به وسعت عراق از مرحله گذشته عبور کنیم.

۳- تنها می توان به واسطه سیاست ملی جسورانه که از عراق در مقابل درگیری های نیابتی محافظت می کند، کشور را از تبعات چالش های منطقه ای و بحران های بین المللی که منطقه با آن درگیر است، دور نگه داشت. این امر تنها از طریق ثبات سیاسی و آگاهی ملی که به  بحران ها از دریچه منافع عالی عراق نگاه می کند، امکانپذیر است.

بازگشت دوباره سیاست صف بندی های مذهبی و نژادی، همچنین هم داستان شدن منافع قدرت های منطقه ای و بین المللی که در خصوص عراق دیدگاه های مختلفی دارند، این کشور را به خانه اول برمی گرداند و منجر به شدت یافتن درگیری ها در منطقه می شود، خشم و ناراحتی امروز مردم نیز از همین رو است.

این معادله به دولتی خدمتگزار نمی انجامد و راهکاری برای رفع سردرگمی ها در اولویت بندی ها در پی نخواهد داشت، بلکه معادله ای توافقی خواهد بود که برخلاف شجاعت لازم در تصمیم گیری قاطع برای مبارزه با فساد و عدم ارائه خدماتی ضروری است.

لذا ما سه گزینه در اختیار داریم:

گزینه نخست: گزینه ائتلاف اکثریت ملی که همگان چه در تشکیل دولت و یا اپوزیسون در آن می توانند حضور داشته باشند.

گروهی از احزاب ملی گرا تشکیل دولت خدمات رسان و مبارزه با فساد را بر عهده می گیرند و در مقابل احزاب ملی گرای دیگر وظیفه نظارت بر عملکرد دولت و ارزیابی آن را عهده دار می شوند.

گروهی از احزاب دولت را تشکیل می دهند و گروهی اپوزیسیون را شکل می دهند تا بر اساس مسئولیت ملی و منافع کشور، اعتماد مردم به پروسه انتخابات بازگردد. این گونه معادله ای قوی تشکیل خواهیم داد که در نهایت موجب شکل گیری دولتی شجاع، مقتدر و دور اندیش خواهد شد.

گزینه اکثریت ملی در میان دموکراسی توافقی که در مرحله های گذشته شاهد آن بودیم و اکثریت سیاسی که در حکومت های دموکراتیک حاکم است، راهکاری واقعی محسوب می شود.

اکثریت ملی بدین معنا است که قواعد و معادلات قدیمی «مشارکت همگان و یا مخالف همگان» که منجر به شکل‌گیری دولتی کارآمد نشد دیگر حاکم نخواهد بود. آن قواعد و معادلات قدیمی یکپارچگی و انسجام داخلی در پی نداشته و خدمات رسانی انجام نگرفت بلکه موجب نهادینه شدن فساد و سهمیه بندی های سیاسی شد و در نهایت به عمیق تر شدن شکاف میان مردم و گروه های سیاسی گردید.

اکثریت ملی موجب اتحاد و در هم تنیدگی میان طوایف مختلف در چهارچوب  عراق  واحد می شود. همچنین با در پیش گرفتن سیاست اکثریت پارلمانی شاهد نادیده گرفته شدن حقوق طوایف عراق و عدم اعطای نقش به آنها نخواهیم بود، بلکه با نقش آفرینی عناصر مختلف ملت عراق در فرایند سیاسی شاهد نوعی توازن خواهیم بود.

با این رویکرد می توانیم دولت را تشکیل داده و دموکراسی را به شکل صحیح مدیریت کنیم و از سردرگمی وفرافکنی وتهمت پراکنی رهایی یابیم.

هرکسی میخواهد در دولت  و یا اپوزیسیون باشد، تفاوتی ندارد. بلکه مهم آن است که از  ائتلاف بر اساس صف بندی ها و جبهه گیری های مذهبی و نژادی دوری کنیم.

گزینه دوم: تشکیل دولت مشارکتی در فضای ملی بدون بازگشت به جبهه گیری های مذهبی و نژادی. این امر مستلزم رعایت نکات ذیل است:

۱. در هم شکستن قواعد صف بندی ها و جناح بندی های گذشته

۲. انتخاب منصب ها و جایگاه های دولت آتی در چارچوب معادله ملی انجام شود. بر این اساس همگان در انتخاب ریاست قوای سه گانه کشور مشارکت دارند و همچنین مسؤولیت این انتخاب و پیروزی ها و شکست های آتی آن را نیز بر عهده خواهند داشت. در عین حال نباید مسئولیت عملکرد مسئولین یک جناح، متوجه تمام آن جناح و قشر شود.

۳. برگزیدن مسئولان در تمام منصب ها بر اساس معیارهایی باشد که مرجعیت دینی بدان اشاره کرد و ملت عراق بر آن اصرار دارد.

گزینه سوم: عدم مشارکت در دولت آتی و حرکت به سمت اپوزیسیون سازنده در صورت محقق نشدن گزینه های نام برده پیشین.

ما از این اقدام شرمگین نخواهیم بود و در راستای منافع و جلب اعتماد ملت عراق از هیچ اقدامی دریغ نخواهیم کرد هر چند این موضوع هزینه های سنگینی برای ما در پی داشته باشد. نه مشارکت در تشکیل دولت و نه مشارکت در تشکیل اپوزیسیون، در برابر مسئولیت شرعی، اخلاقی و ملی که در برابر سرزمین و مردم خود داریم اهمیتی ندارد. هر کجا که ایجاب کند، ما تصمیم درست را اتخاذ و بدون تردید آن را اعلام خواهیم کرد.

سیاست به معنای رفاه و ثروت نیست، بلکه به معنای مسئولیت پذیری و مقابله با فساد است

مجددا از جناح های پیشرو در عرصه انتخابات می خواهیم که اسامی کاندیداهای خود برای تولی منصب نخست وزیری را ارائه کنند. در هر صورت این موضوع نباید بر فضای ائتلاف های ملی تأثیر بگذارد، بلکه باید موجب افزایش جدیت در امور و همکاری حقیقی میان احزاب شود.

مجددا تأکید می کنیم که اگر جریان حکمت ملی به تعداد مناسبی از کرسی ها برای معرفی نخست وزیر دست پیدا می کرد، در معرفی مجموعه ای از رهبران جوان لحظه ای درنگ نمی کرد که توانایی مسئولیت پذیری مطابق با نیازها و الزامات مرحله کنونی را دارند.

تصدی مناصب و جایگاه های سیاسی به معنای زندگی مرفه نیست. بلکه دربردارنده مسئولیت ملی است که تاریخ و ملت آن را مورد قضاوت قرار خواهند داد. هر یک از ما مسئولیتی که نتایج انتخابات اخیر متوجه ما کرده است را بر عهده داریم. هیچ یک از جناح های پیروز هیچ عذر و بهانه ای در برابر این حجم از اعتماد که بدان شده است ندارد.

نسل متفاوت؛ دیدگاه ها و مطالبات

برخی افراد به صورت تعمدی نگاهی سطحی و سهل انگارانه به اعتراضات مردمی اخیر دارند. این موضوع به دلیل سن کم تظاهرات کنندگان و نیازهای مطرح شده در شعارهای آنها است. معترضان غالبا ۱۵ تا ۲۵ سال دارند و نیاز آنها تأمین فرصت های شغلی و خدمت رسانی است. اما ما خوانش دیگری از این موضوع داریم. اکثریت جامعه عراق را جوانان تشکیل می دهند، بنابراین این جامعه دربردارنده طیف سنی هرمی نیست. بیشتر اعتراضات در سطح جهان توسط جوانان انجام می گیرد و عراق از این طیف مستثنی نیست.

به صراحت اعلام می کنم که اگر نیازهای این جوانان ساده است، این همه ما هستیم که مسبب پایین آمدن سقف آرزوهای آنها شده ایم. آن کس که محتاج لقمه نانی باشد دیگر به سفر به ماه فکر نمی کند. و آن کس که با آب شور خود را سیراب می کند دیگر آرزوی پزشکی را در سر نمی پروراند.

باید این موضوع را درک کنیم که در برابر نسل جوانی قرار داریم که در طرز تفکر، راه و روش، ارتباطات و دیدگاه خود نسبت به امور پیرامون، متفاوت است. نسلی که به پیچیدگی های گذشته و موازنه های دنیای امروز اهمیتی نمی دهد، بلکه با تمام توان چشم به آینده دوخته است.

چنین برگزیده ام که از افرادی باشم که تفاوت دارند، نه از افرادی که از دیگران عقب افتاده اند. همانگونه که درهای جریان حکمت را بر روی جوانان گشودیم، به اذن خدا برای حمایت از آنها در مناصب حکومتی نیز با جدیت تلاش خواهیم کرد. از همین تریبون از سیاستمداران می خواهم که با آغوش باز از جوانان استقبال کنند و آنها را در عرصه های سیاسی و دولتی مورد حمایت قرار دهند. زیرا تنها چیزی که در ورای پیری و کهنگی نظام سیاسی قرار دارد، انتهای عمر و نابودی آن نظام است.

آمریکا در سیاست های خود علیه ایران تجدید نظر کند

کسانی که اعتقاد دارند موضع گیری جسورانه در قبال مسائل عادلانه کشورها با منافع ملی سایر کشورها در تعارض است، اشتباه می کنند. امروز ما در جهان نزدیکی زندگی می کنیم که هرگونه اتفاق و تغییر بر تمام اجزای آن اثر می گذارد.

اگر جمهوری اسلامی ایران در رابطه با آمریکا در معرض مشکلات و پیچیدگی ها قرار بگیرد، تصور این موضوع سخت خواهدبود که عراق تحت تأثیر این مشکلات نباشد. همچنین تصور این موضوع سخت است که جمهوری اسلامی ایران از بحران های اقتصادی، سیاسی و امنیتی پیاپی عراق تأثیر نپذیرد. این امر در خصوص ترکیه، عربستان و تمام کشورهایی که پیرامون عراق را فراگرفته اند نیز صدق می کند.

موقعیت جغرافیایی و فرهنگی عراقی ها و ایرانیان را با یکدیگر پیوند می زند. همانگونه که عراق از نظر جغرافیایی، تاریخی و تمدنی با محیط عربی خود پیوند خورده است.

سیاست عراق باید به شیوه ای خستگی ناپذیر، تمام راهکارهای مناسب را برای ایجاد فضای مشترکی ارائه دهد که در آن منافع آمریکا و ایران در کنار هم و به دور از سیاست تحریم و تهدید وجود داشته باشد. حاصل این سیاست ها تنها افزایش جنگ و خرابی های خاورمیانه است.

عراق نمی تواند در صورت افزایش تحریم های اقتصادی علیه ملت ایران دست بسته باقی بماند. ما عراقی ها به خوبی با آثار تحریم های اقتصادی که در دهه نود بر ضد ما اعلام شد، آشنایی داریم.

گرسنه نگه داشتن ملت ها به منظور تأثیرگذاری بر نظام های سیاسی کشورهای آنها، سیاستی غیر انسانی است. نمی توان منافع عراق را با منطق درگیری و تحریم مورد تحلیل و بررسی قرار داد.

ما از عواقب و پیامدهای عدم پایبندی به قید و بندهای مالی اعمالی بر کشورهایی همچون عراق که دارای سیستم اقتصادی تحصیلدار هستند به خوبی آگاهی داریم.

ما از آمریکا می خواهیم در سیاست محاصره و تحریم های اقتصادی علیه ملت ایران تجدید نظر کند، و پیامدهای تاثیرگذار این تحریم ها بر عراق را درک کند؛ چرا که دو کشور ایران و عراق علاوه بر روابط تجاری، دارای پیوندهای فرهنگی و تاریخی ریشه داری هستند و ما این موضوع را در دیدارهای متعدد خود با هیات های آمریکایی و دیگر کشور ها بیان داشتیم.

ما تحریم های اقتصادی ظالمانه علیه ملت ها را مردود می دانیم و اجازه نمی دهیم منافع کشورمان به مخاطره بیفتد. این را به صراحت و بدون هیچ گونه ترس و هراس از احدی اعلام می کنیم.