عاشورا یک درس نیست، یک کتاب درس است . اگر جامعه اسلامی ما بخواهد آنطوری که حق و شایسته اوست آقا زندگی بکند ، اگر امت اسلامی ما بخواهد استقلال خود و شرف خود و دین خود در دنیای مادی امروز و در میان طوفان سیاستهای مخالف حفظ کند، باید درسهای عاشورا را درست بفهمد و به یکایک آنها عمل کند .
نخستین درس بزرگ عاشورا، درس فدا شدن در راه دین و در راه خداست . این روشنترین درس عاشوراست . حتی در سخت ترین شرایط . حسین بن علی (ع) به همه مسلمانان بلکه به همه آزادگان عالم ولو غیر مسلمان، این درس را داد که اگر شرف انسان، آزادگی انسان و آرمانهای انسان و برای مسلمانان دین آنان در معرض خطر قرار گرفت ، دفاع از دین در سخت ترین شرایط و با سخت ترین مقدمات یک فریضه اسلامی و یک فریضه انسانی است .
نگویند شرایط دشوار است ، نگویند نمی شود ، می شود . از دین همیشه می شود دفاع کرد ، با اراده راسخ و با روح فداکاری و شهادت طلبی، حسین بن علی (ع) در شرایطی این دفاع را انجام داد که در دنیای بزرگ آن روز تنها بود ، بزرگان بنی هاشم و بزرگان قریش و آقازادگان اسلام با حسین بن علی همراهی نکردند .
در مکه عبدالله بن زبیر ، در مدینه عبدالله بن جعفر ، عبدالله بن عمر ، کسانی که پدرانشان نام آوران صدر اسلام بودند و چشم توده مردم به آنها بود ، کسانی بودند که مردم امیدشان را به آنها بسته بودند، در مقابل ظلم یزیدی حاضر نشدند ایستادگی کنند و حاضر نشدند به جگر گوشه پیغمبر کمک کنند .
حسین بن علی (ع) مگر چشم انتظار کمک آنها بود ؟ و مگر با کمک نکردن آنها کار را متوقف می کرد؟ متوقف نکرد . آن وقتی که در بین راه حسین بن علی (ع) اطلاع پیدا کرد که مردم کوفه به او یاری نخواهند رساند و فهمید که تنها مانده ، راه را رها نکرد . آن وقتی که در صحرای کربلا یارانش همه به شهادت رسیدند و او و جمعی زنان و کودکان تنها ماندند ، دفاع و مجاهدت را رها نکرد ، تا لحظه آخر امام حسین اگر تسلیم می شد ، یزیدی ها حاضر بودند با او بسازند ، اما تسلیم نشد . این درس بزرگی بود .
-----------------------------------------
فرازهایی از بیانات مقام معظم رهبری در جمع لشگر عاشورا - 28 مرداد 1367
نظر شما