به گزارش خبرگزاری مهر، «سیدحمیدرضا رئوف» نویسنده کتاب «رویکرد عرفانی مولانا به محیط زیست» سعی کرده از طریق افکار و اندیشه‌های این شاعر فارسی‌گوی، الگویی برای تغییر نوع نگاه انسان به طبیعت ارائه دهد.
امروزه اهمیت محیط زیست برای حیات بشر از صورت مسأله‌ای بیرونی یا محیطی به مسأله‌ای حیاتی و وجودی برای انسان بدل شده است و اساساً موضوع محیط زیست و چالشهای آن ارتباط تنگاتنگ و انکار نشدنی با حیات او دارد؛ چندان که نادیده گرفتن آن به معنای بی‌توجهی به حیات انسانی و زیست اجتماعی است. از منظر رویکرد تعاملی در ساحت علمی نیز اگرچه تعامل با طبیعت در کنار تعامل اجتماعی، فردی و دینی (امر اُلوهی) روابط چهارگانه اصلی را سامان می‌دهد، اما محیط زیست و مسائل آن امری است که به شکل پیچیده‌ای در دیگر ساحات تعاملی نیز رسوخ دارد و بر دیگر رویکردها و روابط ما اثرجدی خواهد گذاشت.
مولانا یکی از بزرگان فرهنگ و ادب فارسی است که آثار و اندیشه‌های او بر متفکران و اندیشمندان بسیاری اثرگذار بوده است به‌گونه‌ای که برخی مولاناپژوهان معتقدند در غرب، هیچ عارف و شاعری از دنیای اسلام به‌اندازه مولوی مشهور نیست. میراث ارزشمند مولانا از ارزش‌های والای انسانی سرشار است و گونه‌ای از جهان‌بینی را ارائه می‌دهد که برای درک هستی، الگوهای معناداری را فراهم می‌کند. اندیشه‌های او به‌گونه‌ای است که می‌توان آنها را دستاویز و مرکز قرار داد و عصاره اندیشه‌های پیش و پس از او را چه در جهان اسلام و چه در ایران بررسی کرد.
نویسنده در این پژوهش سعی کرده از طریق افکار و اندیشه‌های این شاعر فارسی‌گوی، الگویی برای تغییر نوع نگاه انسان به طبیعت ارائه دهد که بر نوع نگاه مولانا به جهان و انسان مبتنی است. با این‌حال، در تبیین الگوی مستخرج از نظام فکری مولانا، اقدامی در ریشه‌یابی افکار و اندیشه‌های مولانا درباره این امر صورت نگرفته است.
کتاب «رویکرد عرفانی مولانا به محیط زیست» نوشته سیدحمیدرضا رئوف، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی است که از سوی چاپ و نشر عروج وابسته به مؤسسه تنظیم و نشر امام خمینی(ره) و با همکاری انجمن علمی عرفان اسلامی ایران منتشر شده است.
نظر شما