به گزارش خبرنگار مهر، محمد خلقی ظهر سه شنبه در جمع کارشناسان و مدیران شرکت آب منطقه ای اصفهان اظهار داشت: ارتباط و اندرکنش آب سطحی و آب زیرزمینی می تواند منجر به ایجاد پهنه های آب سطحی مانند رودخانه ها، دریاچه ها و تالاب ها و منابع آب زیرزمینی شود.
وی بیان داشت: وجود درز و شکست‌های زمین شناسی که باعث خروج آب از منطقه می شود و هم چنین افزایش چاه های مجاز و غیر مجاز در منطقه سبب افت شدید سطح آبخوان ها شده که این مسئله نشأت رودخانه زاینده رود به داخل آبخوان را بالا برده است.
رئیس پژوهشکده تحقیقات آب های زیر زمینی دانشگاه تهران ادامه داد: افت شدید سطح آب زیرزمینی و کاهش ذخیره آبخوان منجر به اثرات زیست محیطی زیان‌بار متعددی از جمله کاهش آبدهی چاه‌ها، فرونشست زمین، کاهش کیفیت آب زیرزمینی و همچنین کاهش ذخیره منابع آب سطحی دارای ارتباط هیدرولیکی با آبخوان می شود.
وی افزود: مطالعات ایزوتوپی اختلاط آب سطحی رودخانه زاینده رود و آب زیرزمینی را در بخش عمده ای از محدوده شبکه نکوآباد تأیید کرده است.
خلقی بیان داشت: این مطالعات جهت بررسی میزان اختلاط آب سطحی و زیرزمینی مقادیر دوتریوم و اکسیژن ۱۸ آب رودخانه و آبخوان اندازه گیری شده است.
وی با تأکید بر این که ارتباط هیدرولیکی رودخانه زاینده‌رود با آبخوان در محدوده مطالعاتی که در سال‌های قبل غالباً به‌صورت تخلیه‌کننده آبخوان بوده، به‌حالت تغذیه‌کننده تغییر کرده است، گفت: بررسی‌ها نشان داده که افت شدید سطح آب زیرزمینی، مستقل از میزان بارش منطقه بوده و ناشی از پمپاژ بی‌رویه چاه‌ها و کاهش آب سطحی ورودی به منطقه مطالعاتی است.
رئیس پژوهشکده تحقیقات آب زیرزمینی دانشگاه تهران افزود: با توجه به سنگ شیلی کف آبخوان، افت شدید ایجاد شده که نمی‌تواند در اثر نشت از سنگ کف باشد.
نظر شما