به گزارش خبرگزاری مهر، ساده ترین نگرش به شناسایی منبع یک رایحه chemotaxis-moving یا همان تحریک شدن بر اساس بو با استفاده از تمرکز زیاد است. البته این توانایی در نزد حیوانات بزرگ وجود ندارد و به نظر می رسد که این فرآیند به روش پیچیده ای نیاز دارد.
پروانه ها از دو روش متمایز از هم برای شناسایی منابع بویی استفاده می کنند: حرکت شناور زیگزاگی در هوا و سپس قلاب اندازی. نکته جالب توجه این است که یک پروانه با استفاده از این روش ها می تواند پروانه مورد نظر خود برای جفت گیری را از فاصله 7 مایلی تشخیص دهد.
بر اساس گزارش لایو ساینس، اکنون دانشمندان با الهام گرفتن از این شیوه های حیرت آور طبیعی، در صدد طراحی و ساخت ربات هایی هستند که بتوانند از شیوه مشابه برای شناسایی منابع بویی استفاده کنند.
البته در حال حاضر برخی ربات های هوشمند با توانایی ردیابی بو طراحی و ساخته شده اند که در مراحل آزمایشی قرار دارند. از آن جمله می توان به ربات هوشمندی همچون RI-MAN اشاره کرد که محصول فکر خلاقانه مهندسان ژاپنی است و از قابلیتی همچون تشخیص بوها برخوردار است.
ایده های دیگر شامل نانوحسگرهای زیستیSPOT-NOSED هستند که هم اکنون در اتحادیه اروپا در حال پشت سرگذاشتن مراحل آزمایشی خود هستند. استفاده عمده از آنها در دنیای پزشکی از اهداف متخصصان اروپایی است.
نظر شما