به گزارش خبرنگار مهر، دکتر آذرمیدخت صفوی از کشور هندوستان ظهر چهارشنبه با موضوع «شعر فارسی هند؛ تار حریر دو رنگ» به سخنرانی پرداخت و گفت: رابطه شعر و عرفان در سرزمین ایران از قرن ششم محسوس و نمایان می شود و در قرن هفتم با هم در آمیختند و چون به سرزمین هند رسید مملو از فکر تصوف و عرفان بوده است و بذر آن را در سرزمین هند افشانده و پراکنده است.
وی افزود: عجین شدن فکر هندی و ایرانی در شعرهای شاعران این کشورها متجلی است؛ هند به وحدت و یگانگی بیشتر از کشور ایران نیاز داشت و این تحت تاثیر عرفا و دراویش هند بود که این وحدت و یگانگی نیاز جامعه چند فرهنگی این کشور بود.
بانو صفوی با اشاره به نمونه هایی از اشتراکات زبان فارسی در اشعار شاعران هندی گفت: نفود افکار عرفانی ایران در هند آنچنان بود که افزون بر شعرا، اندیشمندان هندی هم متاثر از عرفا و شعرای ایرانی بودند.
وی اضافه کرد: فرهنگ هند را شاعران پارسی گوی هندوستان در شعر خود بیان داشته اند، بنابر این باید توجه بیشتری به این جنبه های و جهاد مشترک که در فکر و فرهنگ هند درآمیخته، شود.
به گزارش خبرنگار مهر، در ادامه برنامه های سیزدهمین گردهمایی بین المللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی، نشست دوم علمی روز نخست به ادبیات کودک و نوجوان اختصاص دارد که با حضور صاحب نظران و ادبا در دانشکده الهیات دانشگاه شیراز برگزار می شود.
نظر شما