به گزارش خبرنگار مهر، کمتر پیش می آید فیلمی چون "مهمان مامان" ساخته شود. حال این معضل از عدم پرداخت فیلمنامه است یا چیز دیگر، بماند. حاصل آن چیزی است که روی پرده سینما شاهد آن هستیم. تجربه نشان داده قصه های هوشنگ مرادی کرمانی، قابلیت های فراوانی برای فیلم شدن دارد. نمونه های آن "مربای شیرین"، "قصه های مجید" و همین "مهمان مامان" است، اما چرا در "تک درخت ها" حضور "لبخند انار" این قدر کمرنگ است؟ شاید بیراه نباشد اگر بگوییم جز پلانی که خود مرادی کرمانی در فیلم حضور دارد، جای دیگری صمیمیت حضورش را احساس نمی کنیم.
آن سعید ابراهیمی فری که "نار و نی" را ساخته کجاست؟ فارغ از فیلمنامه مغشوش، ساختار و کارگردانی خاصی هم نمی بینیم؛ خط فرضی کدام است؟ راوی کیست؟ زمان و مکان چگونه دیده شده است؟ فیلمی که با داشتن بازیگرانی چون مهدی احمدی، پریوش نظریه و استاد بازیگری سعید پورصمیمی نتواند موفق عمل کند، حتما ایراد شاخص دیگری دارد.
کارگردانی، فیلمنامه یا هر مورد دیگر، فرقی نمی کند؛ حاصل آن چیزی نیست که باید باشد. آن هم پس از شش سال انتظار. حیف است سوژه ای چنین جذاب با چنین پرداخت سطحی فنا شود.
ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ
گلاره محمدی
نظر شما