به گزارش خبرنگار مهر، شب گذشته طی برگزاری میزگرد تخصصی شعر فارسی و تاثیر آن در دیگر کشورها که با حضور شعرای داخلی و خارجی در مشهد برگزار شد، پروفسور عین الحسن استاد دانشگاه هندوستان اظهار داشت: ما اکنون بزرگترین تراژدی را در شعر انقلاب می بینیم. در شعر انقلاب، شعری را می بینیم که برای عامه مردم سروده شده که در آن رنج، هدایت و شجاعت دیده می شود.
وی گفت : در شعر امروز و ادبیات جنبه های زیادی وجود دارد و ما باید بتوانیم به طور خاص شعر را در دانشگاه هایمان تدریس کنیم.
در بخش دیگری از این میزگرد محمدعلی عجمی، شاعر و استاد دانشگاه تاجیکستان درباره نفوذ شعر فارسی به تاجیکستان گفت : ورود شعر فارسی به تاجیکستان بسیار غیرعادی بود و ما توانستیم با استفاده از شعر فارسی تفکری تازه و نگاهی نو در شعر داشته باشیم.
وی گفت : فضای شعر ما فضای شعر ایرانی است و ما توانسته ایم کارهای زیادی با شعر فارسی انجام دهیم و آثاری از قبیل "مردی از جنس غروب" را ارائه دهیم.
این شاعر تاجیکستانی ادامه داد: ما تاکنون در کشور تاجیکستان از اشعار فارسی الگو گرفته و آثار آنان را در کشورمان گرد آوری کرده ایم و با مطالعه آثار حتی پیشرفت کرده و حرکت رو به جلو داشته ایم تا جایی که شاعران ما می توانند مانند شاعران فارسی شعرهایی عالی و ماندگار بسرایند.
محمدحسین جعفریان ، شاعر برجسته افغانستان درباره شعر فارسی در افغانستان گفت: برای برگزاری جشنواره شعر فارسی و ایرانی به خصوص شعر انقلاب دلیلی ندارد که حتماً این کنفرانس در ایران اتفاق افتد زیرا شعر فارسی اکنون به تمام کشورها راه پیدا کرده و صاحب نظرانی را به خود اختصاص داده است. شعر فارسی امروز در افغانستان نیز بسیار تاثیرگذار بوده و ما در افغانستان جلسات زیادی را در این خصوص برگزار می کنیم.
در بخش دیگری از این میزگرد نظام قاسم شاعر و مدیر شبکه تلویزیونی بهارستان از تاجیکستان نیز گفت : شعر فارسی در تاجیکستان همان قدر قابل اهمیت است که در ایران اهمیت دارد. این باعث افتخار کشور ماست که زبان فارسی و فرهنگ ناگسستنی ادبیات فارسی در فرهنگ تاجیکستان ریشه دارد و هر روز باعث ایجاد رابطه قوی و قوی تری می گردد.
همچنین دکتر زهیر احمد الصدیقی، معاون دانشگاه لاهور و شاعر در زمینه تاثیرات ادبیات ایران در لاهور اظهار داشت : لاهور گهواره شعر و زبان فارسی بوده و اقبال لاهوری که یکی از بزرگترین شاعران به شمار می رود ساکن لاهور بوده است . زبان فارسی امروز در لاهور تدریس می شود و در لاهور برنامه ای برای ترجمه آثار دهخدا در نظر گرفته ایم.
وی افزود : همه کلمات زبان فارسی را به زبان اردو تبدیل خواهیم کرد و مجالسی مخصوص فارسی شناسی در حال حاضر برگزارمی کنیم. زبان فارسی جان و روح زبان اردوست و در زبان اردو بسیاری از کلمات از زبان فارسی گرفته شده است.
وی همچنین افزود : ما امروز فرهنگ هندی خویش را فراموش کرده ایم و ادبیات خود را کوه البرز می نامیم و امروز حدود 200 نفر با زبان فارسی در هندوستان شعر می گویند و حتی شعرهایی مانند شعر حافظ را توانسته اند بسرایند.
محمدکاظم کاظمی از شاعران افغانستان در رابطه با تعامل شعر ایران و افغانستان اظهار داشت : در رابطه با تعامل بین شعر ایران و افغانستان واقعیت این است که با مرزبندی های جدید در 100 سال اخیر اقدامی بین سه کشور فارسی زبان ایران، افغانستان و تاجیکستان به وجود آمده است که شعر فارسی را با تداوم بیشتری در این کشورها ساخته است.
وی افزود : تصویر شعر انقلاب اسلامی به چشم کشور افغانستان شعری مخدوش است و این بخاطر عدم اطلاع رسانی در این زمینه و مقدار نارسایی شعر فارسی به کشورهای دیگر از زمان انقلاب تا کنون است.
محمد کاظم کاظمی تصریح کرد: ما نیازمند یک سلسله ارتباطات بیشتر هستیم و باید از این نوع ارتباطات بهترین استفاده را برای کسب اندوخته های شعری ببریم، تا بتوانیم از شعر فارسی تصویری پررنگ تر و سالم تر در دست داشته باشیم.
در ادامه این میزگرد هادی کیاسری، مدیر شبکه رادیو فرهنگ گفت : حقیقت شعر در این است که هر زبانی نتواند شعری تپنده و موثر داشته باشد و شاعری که شعرش در ضمیر مخاطب به صورت یکپارچه جلوه نکند، محکوم به مرگ است.
وی در ادامه افزود : امروز ما نیاز به دانشگاه مشخصی در رابطه با اهمیت به شعر و پرورش آن داریم. ما هنوز نتوانسته ایم تکلیف شعرمان را مشخص کنیم و روی دانشگاه ادبی که بخواهد محقق را تربیت کند سرمایه گذاری نکرده ایم.
وی خاطر نشان کرد : در جشنواره بین المللی شعر فجر استانداردهای بین المللی زبان فارسی مطرح است. وطن ما زبان ما و مایه حیات ماست، اکنون فرصت خوبی وجود دارد چرا که به طور کلی 4000 استاد هنر در این زمینه تدریس می کنند.
وی در پایان گفت : امروز کشور ما صاحب یک میراث هزار ساله ادبی است که جای بحث دارد و این جشنواره می تواند نهالی برای کشف شدن و رشد و جهانی شدن شعر ادبیات فارسی باشد.
نظر شما