به گزارش خبرگزاری مهر، پس از آنکه جلال شرفی دبیر دوم سفارت ایران در عراق روز یکشنبه 15 بهمن در منطقه الکراده بغداد توسط افراد مسلح ملبس به یونیفورمهای ارتش عراق ربوده شد. ارتش آمریکا پس از این رویداد اعلام کرد که درحال تحقیق درباره ربوده شدن این دیپلمات ایرانی هست.
تاکنون تحقیقات اولیه نشان می دهد ربایندگان بعثیهای اخراج شده از وزارت دفاع هستند. ربودن دیپلمات ایرانی درکنار دستگیری پنج دیپلمات دیگرایرانی که توسط آمریکاییها در 21 دی (11 ژانویه) رخ داد، خروجی یکسانی را در از بین بردن مصونیت دیپلماتها در پی دارد که ممکن است پیامدهای ناگواری را در پی داشته باشد.
اگرچه دستورات بوش در دستگیری مقامهای ایرانی درعراق را می توان بخشی ازاستراتژی سخت گیرانه واشنگتن با هدف تضعیف تاثیرگذاری تهران برتحولات عراق وخاورمیانه و وادار کردن آن به توقف برنامه هسته ای توصیف کرد. اما از آنجا که ماهیت ربایندگان دبیر دوم سفارت ایران متفاوت از دولتها می باشد و انتظار پاسخگوییهای لازم را نمی توان از دسته دوم داشت، لذا پیامدهایی را متوجه سلامت امنیت جانی دیپلماتهای ایرانی می کند که این تهدید امنیتی بدون شک از جانب تهران نمی تواند در آینده نادیده گرفته شود .
مسئولیت اقدامهای ربایندگی به دلیل تحت اشغال بودن عراق از لحاظ حقوق بین الملل متوجه آمریکا است و این کشور باید پاسخگوی وقایعی از این دست باشد .
آمریکا با دستگیری 5 مقام ایرانی یک بازی را آغاز کرد که در پس آن افزایش فشار بر ایران به منظور درتگنای سیاسی قراردادن و اقبال تهران به مذاکره با آمریکا برای کمک به این کشور درعراق بدون ارایه درخواست گفتگو از جانب مقامات کاخ سفید مد نظر بود. اما عواقب این بازی از نظرگاه واشنگتن با شاخص قراردادن رویدادهای اخیر لحاظ نشده است.
سیاست تهدیدهای دیپلماتیک برای مقابله با قدرت منطقه ای ایران جامع و کامل نیست و فقط یک معادله برای دستیابی به اهداف واشنگتن محسوب می شود و اگر این معادله جواب ندهد مقدمه ای برای به پیش کشیدن تقابل گرایهای دیگر خواهد بود .
دستگیری دیپلماتهای ایرانی و دستور شلیک به اتباع ایرانی که چندی پیش از طرف بوش صادر شد نشان می دهد که بوش قصد دارد کارنامه خود درعراق را با دو سیاست وادار کردن حریف به گفتگو و یا ایجاد پیش زمینه های حمله نظامی در صورت عدم وارد شدن ایران به فاز مذاکره خود خواسته دنبال کند .
تصمیم گیریهای بوش نشان می دهد پیروزی در تقابل واشنگتن - تهران در بحران عراق تنها با پیش دستی مقامات ایرانی در پیشنهاد گفتگو و دادن امتیاز به مقامات آمریکا قابل تعریف هست و به غیر از آن شکست محسوب می شود. آمریکا قبول واگذاری امتیاز به ایران در بحران عراق را شکست در عرصه بین المللی تلقی می کند و برای نایل شدن به اهداف خود حاضر است کمبودهای دیپلماتیک را با عملکرد خارج از عرف دیپلماتیک جبران کند. اما از آنجا که تبعات و سو استفاده گریهایی که از سیاستهای واشنگتن توسط گروههای بعثی می شود نادیده گرفته شده است لذا بازخوردهای تحرکات آمریکاییها به دلیل نادیده گرفتن عواقب آن خود تبدیل به طاعونی برای معادلات سیاست خارجی آمریکا خواهد شد و اهداف واشنگتن را خنثی خواهد کرد .
نظر شما