شمس آقاجانی - شاعر - با بیان این مطلب به خبرنگار مهر گفت : این نوگرایی در بیان و موضوع به یک شکل اتفاق افتاده بود . در مجموع ، از شعر ما پس از انقلاب اسلامی نه تنها چیزی کاسته نشد بلکه رویکردهای تازه ای در این حیطه بوجود آمد.
وی افزود : در حوزه شعر کلاسیک فرم ثابت ماند و تغییری در آن صورت نگرفت اما نحوه بیان و تفکر به تناسب زمان دستخوش تحولاتی شد. در کل می توان گفت در هیچ یک از این دو حوزه یعنی شعر کلاسیک و نو، تغییرکیفی و ساختاری بوجود نیامد.
این شاعر ادامه داد : از اواخر دهه هفتاد در زمینه شعرکلاسیک و نو به سمت انجماد حرکت کردیم. انجمادی که با رخوت نیز توام بود. شاید به این خاطر که ما در حوزه شعر ، عنصر مهم و سازنده ای به نام زبان را فراموش کردیم. این فراموشی در هر دو قالب شعری یعنی نو و کلاسیک اتفاق افتاد؛ در حالی که آن چه شعریت را در شعر تشکیل می دهد تنها بر مبنای قافیه و وزن صورت نمی گیرد بلکه مبتنی بر بکارگیری زبان و معنا شناسی است. برآیند تمام این عملکردها در طی پانزده سال اخیر،شعر را به سمت یاد آوری یا بازنگری پیش برد. بنابراین ثمرات این یادآوری را در حوزه شعر کلاسیک می توان مشاهده کرد.
آقاجانی خاطرنشان کرد : شعرکلاسیک درحال حاضر با چند سال پیش تفاوت های اساسی دارد. این تفاوت را می توان در توجه و تمرکز شاعران به زبان،نحوه تشکیل کلام و محتوا مشاهده کرد. اما درمجموع شعر، به دلیل وجود مجموعه شرایط پیرامونی، کارکردهای خود را از دست داده است. ازاین رو اقبالی که در طول سال های گذشته نسبت به شعر به چشم می خورده دیگر وجود ندارد؛ درعین این که نمی توان بر جنبه های تخصصی شعر امروز خط بطلان کشید. شعر با وجود تمام افت و خیزهایش توانست بر روی سایرهنرها تاثیر بگذارد و با مخاطب در ارتباط باشد.
نظر شما