«خشونت» و پنج نگاه زیرچشمی اثر اسلاوی ژیژک منتشر شد

به گزارش خبرنگار مهر، اسلاوُی ژیژک، فیلسوف، منتقد فرهنگی و کوشنده‌ سیاسی است که چارچوب مسحورکننده‌ تازه‌ای برای نگرش به نیروهای خشونت در جهان ما به‌دست

می‌دهد. وی با دستمایه قرار دادن تاریخ، فلسفه، کتاب‌ها، فیلم‌ها، روان‌پزشکی لکان و لطیفه‌ها به بررسی شیوه‌های فهم و بدفهمی خشونت می‌پردازد.

اسلاوی ژیژک متفکری زنده و شناخته شده در عالم نظریه انتقادی می باشد. از او نمی توان به عنوان ادامه دهندۀ مکتب فرانکفورت نام برد ولی بی شک می توان او را یک فیلسوف

انتقادی دانست. مانندِ « میهالو مارکویچ» از اعضای مکتب پراکسیس  اتفاقاً در زادگاه خودِ ژیژک « یوگسلاوی»، یا متفکرانی نظیر « دکتر لینگ»، « ارنست بکر»، «روبرتو یونگر»،

«پائولو فریره» که هر یک در مکتب انتقادی قلم می زدند ولی هیچ یک را نمی توان عضو مکتب فرانکفورت دانست.

از همین رو، «گفتمان وی در باب خشونت به نحوی از انحاء وام دار یکی از شخصیت های مجهول نظریه انتقادی، یعنی « والتربنیامین» است، که اتفاقاً  اگرچه دوستی بسیار نزدیک

هم با یکی از بنیان گذاران مکتب فرانکفورت « تئودور آدرنو» داشته و بسیاری از کتب و نوشتههای او توسط همین مکتب منتشر شده، او را نیز نمی توان عضو مکتب فرانکفورت

قلمداد کرد.»

به گفتهٔ ژیژک خشونت سه شکل دارد: کنشگرانه (جنایت، ارعاب)، کنش پذیرانه (نژادپرستی، نفرت پراکنی، تبعیض) و سیستمی (تأثیرات فاجعه بار نظام های اقتصادی و سیاسی)؛ و

غالباً یکی از شکل های خشونت مانع از دیده شدن دیگر شکل های آن می شود و بدین ترتیب مسائل پیچیده ای پدید می آید.

آیا پیدایش سرمایه داری و در واقع تمدن بیش از آن که جلوی خشونت را بگیرد سبب خشونت نمی شود؟ آیا مفهوم سادهٔ «همسایه» آبستن خشونت است؟ آیا ممکن است شکل

مناسب اقدام بر ضد خشونت در زمانهٔ ما صرفاً تعمق و اندیشیدن باشد؟

ژیژک از این پرسش ها و پرسش های دیگری که به همین اندازه اندیشمندانه است، آغاز می کند و در اثری که جایگاه او را به عنوان یکی از پردانش ترین و فتنه انگیزترین

اندیشمنداندوران نو تحکیم خواهد کرد به بحث دربارهٔ خشونتِ سرشته شده در ذات جهانی شدن، سرمایه داری، بنیادگرایی، و زبان می پردازد.

کتاب «خشونت» و پنج نگاه زیرچشمی اثر اسلاوی ژیژک با ترجمه «علی رضا پاکنهاد» در ۲۱۰ صفحه با قیمت ۲۲۰ هزار ریال از سوی نشر نی به چاپ هشتم رسیده است.