محمد درمنش، عضو هیئت داوران بخش چشم واقعیت (مستند) جشنواره فیلم فجر امسال درباره کیفیت آثار این بخش جشنواره به خبرنگار مهر گفت: "آثار مستند به لحاظ کمی در سطح خوب و قابل قبولی تولید شده بودند. امسال در زمینه تولید آثار بلند مستند فعالیت گسترده و بی سابقه ای صورت گرفته بود؛ چنانکه حدود 15 فیلم بلند مستند برای حضور در جشنواره ارایه شد."
وی خاطرنشان ساخت: "اگر به جهت کیفی مقایسه ای با آثار سال های گذشته داشته باشیم، به طور نسبی مستندهای بهتری ارایه شده بود. البته باید یادآور شوم مضامینی که مستندسازان سراغ آنها می روند، خیلی محدود است و شرایط عمومی فیلمسازی در این بخش به نوعی محدویت دارد. در فرهنگ و عادت های ملی و سنتی هر کشوری مسایلی وجود دارد که باید جامعه آرام آرام برای ترک آنها اقدام کند. این موضوع می تواند مورد توجه مستندسازان قرار بگیرد، اما رویکرد همه فیلمسازان به این مسایل، دوری دست اندرکاران عرصه مستند به تمام موضوع ها به خصوص مسایل مهم اجتماعی را موجب می شود. وقتی شرایط اینگونه باشد، سوژه های فیلم ها تا حدودی به یکدیگر شبیه می شوند."
این کارگردان با اشاره به بخشی دیگر از ضعف های موجود در آثار مستند توضیح داد: "در پرداخت مضمونی کمبود نوعی جسارت در آثار مستندسازان به چشم می خورد. در آثار مستند فقط نباید عادت های متعارف به تصویر کشیده شود. برخی مستندسازان واهمه دارند که در کارشان برخی صحنه ها را بازسازی کنند. در حالی که فیلم مستند هم نیاز به فضاسازی بصری دارد."
درمنش در خصوص بسترسازی برای رشد کیفی سینمای مستند در کشور اظهار داشت: "اگر در کشور متولیان فرهنگی علاقمند به تولید آثار مستند خوب و متفاوت هستند، باید از این عرصه حمایت جدیتری صورت بگیرد. در مقطع کنونی حمایت ها از حداقل لازم هم کمتر است. اگر خواستار سینمای مستندی هستیم که در دنیا جایگاه قابل قبولی داشته باشد، باید تمام ارگان های فرهنگی شامل وزارت ارشاد، بنیاد سینمایی فارابی، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و شاید مهمتر از همه صدا و سیما حمایت های جدیتری از این بخش داشته باشند و آستین همت را بالا بزنند تا پتانسیل های مستندسازان تحقق یابد. در این صورت، طی سال های آینده به طور قطع شاهد آثار شاخصی خواهیم بود. در مجموع راهی طولانی در پیش داریم تا به استانداردهای جهانی نزدیک شویم."
وی تاکید کرد: "بیشتر آثار مستندسازان از رویکرد اجتماعی برخوردارند و سراغ موضوع هایی می روند که مطرح کردن آنها به کسی برنخورد و جنبه های احتیاط آمیز در ساخته هایشان مشخص است. در زمینه مستندهای علمی، حیات وحش و موضوع های خاص با آثار بسیار کمی رو به رو بودیم و بیشتر فیلم های مستند متقاضی شرکت در جشنواره فجر امسال را آثار اجتماعی کم خاصیت تشکیل می داند."
این کارگردان با اشاره به جایگاه سینمای مستند در مقایسه با تولید آثار داستانی در کشور گفت: "متاسفانه در حال حاضر فاصله بسیار زیادی بین سطح سینمای مستند و داستانی وجود دارد. زیرا در بخش سینمای داستانی به خاطر اینکه تامین هزینه های فیلم به نوعی حل شده، با این بخش به عنوان هنر صنعت برخورد می شود. اگر فیلمی از سوی مسئولین حمایت نشود، سازنده با سرمایه گذاری شخصی می تواند به بازگشت سرمایه در اکران عمومی امیدوار باشد و چرخه تولید به حرکت درمی آید. همچنین به خاطر نمایش عمومی فیلم، سینماگر با نظرات مخاطبان آشنا می شود. در حالی که سینمای مستند فاقد چنین امکانی است و نمایش فیلم ها فقط منحصر به اکران های خصوصی یا جشنواره ای می شود. البته رسانه ملی هم تمایلی به تولید مستندهای خوب و متفاوت ندارد و فقط به پخش آثار بدون کارکرد مشخص و تقریباً خنثی اقدام می کند."
نظر شما