عضو پژوهشگران علوم تربیتی اروپا و مدارس ایران در گفتگو با خبرنگار مهر افزود: نظام آموزشی کشور به دلیل نرفتن به سمت مهندسی آموزشی دچار ضعف است.
دکتر کامبیز کامکاری ادامه داد: نیازسنجی ، برنامه ریزی، اجرا و ارزشیابی مهم ترین عناصر تشکیل دهنده این مهندسی بوده و با تکنولوژی آموزشی تفاوت دارد.
کارشناس مسائل آموزشی خاطر نشان ساخت: بسیاری از دانش آموزان سالها ریاضیات و زبان انگلیسی و... می آموزند اما هیچ گاه نمی توانند از این دروس استفاده کاربردی داشته باشند و این ضعف ها ناشی از نبود مهندسی آموزشی و نیاز سنجی هاست .
وی بر شناخت مخاطبان بر اساس مناطق و محل های زندگی آنان تاکید کرد و یادآور شد: تغییر در برنامه های درسی بدون شناخت ویژگیها و نیازهای بومی افراد معنایی ندارد.
نظر شما