به گزارش خبرگزاری مهر، تارنمای اینترنتی واشنگتن پریزم در گفتگو با کارشناسان و در گزارشی از برخورد دولت آمریکا با چالش های پیش روی، اوضاع بوش در سال ۲۰۰٦ را مورد بحث و بررسی قرار داده، سال گذشته را سالی بدتر از سال ۲۰۰۵ تلقی می کند.
"استیون وین" استاد علوم سیاسی "دانشگاه جرج تاون"، در این مورد می گوید:" دولت بوش برای دست و پنجه نرم کردن با مشکلاتی مانند وضعیت نامساعد موجود در عراق، بحرانهای هسته ای در آسیا و مشکلات اخلاقی نمایندگان جمهوریخواه کنگره، ظرفیت چندانی ندارد و انتخابات میاندوره ای و شکست جمهوریخواهان حاکی از این امر بود".
همچنین کارشناسان بر این باورند که به موازاتی که بوش بیشتر در باتلاق سیاسی فرو می رود؛ قطب بندی سیاسی بیشتری مشاهده می شود. از دید آنها این قطب بندی تا انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰٨ ادامه می یابد و بر سیاستهای آمریکا تاثیر بیشتری خواهد گذاشت.
"رونالد پیترز" پژوهشگر سیاسی در"دانشگاه اوکلاهما"، در این باره می گوید:"دموکراتها تنها می توانند موج محافظه کاری را متوقف کنند،ولی این قدرت را ندارند که جهت آن را تغییر دهند؛ من فکر می کنم تا زمان یک رئیس جمهور جدید، حالت رکود وجود خواهد داشت؛ چرا که انتخابات سال ۲۰۰٦ (در حقیقت ) درباره عراق، و نظر مردم درباره فساد و بی کفایتی کنگره بود. بنابراین بهترین کاری که جمهوریخواهان می توانند انجام دهند، این است که تا سال ۲۰۰٨ ما را از عراق خارج کنند."
به گزارش مهر، در ادامه این گزارش همچنین با اشاره به انتصاب های اشتباه و برخورد ضعیف بوش با بحران های طبیعی هممچون طوفان کاترینا می نویسد: بوش در داخل نیز کاری شایسته تحسین انجام نداد؛ در نتیجه حمایت مردم از وی کاهش یافت و در پایان سال 2005 نیز تغییری نکرد. آخرین انتخابات میان دوره ای نیز، ۲۰۰٦ را برای این دولت به سال وحشتناکی تبدیل نمود.
"جان فورتیه" پژوهشگر "مؤسسه امریکن اینترپرایز" هم می گوید:"ترجیح می دهم بگویم برای بوش سال ۲۰۰٦حتی (از سال ۲۰۰۵ هم) بدتر بود. وی از هنگام آغاز دوره دوم ریاست جمهوری خود در سال ۲۰۰۵، در سرازیری افتاد، زیرا جنگ عراق مسئله ای عمومی گشته وتوجه جهان به شرایط نامساعد نظامیان آمریکایی درعراق معطوف شده است. نظامیانی که نه می توانند
مشکلات موجود در عراق را حل نمایند و نه می توانند مردم آن کشور را به حال خود رها کنند."
فورتیه ابراز عقیده می کند: مشکل عراق برخی از اقدامات مثبت بوش در حوزه های داخلی را تحت الشعاع قرار داد و آن را بی اثر کرد.
مک کارتی همچنین جنگ عراق در بعد خارجی و عملکرد توام با فساد نمایندگان جمهوریخواه در کنگره به ویژه دریافت رشوه از "جک ابرامف" لابی کننده سیاسی و رسوایی جنسی "مارک فولی" نماینده جمهوریخواه ایالت فلوریدا و ارسال پیام های غیر اخلاقی به نوجوانان را سبب مشکلات جمهوریخواهان می داند.
مک کارتی می گوید:"تغییر سیاسی بین سالهای ۲۰۰۴ تا ۲۰۰٦ در آمریکا، نشان می دهد که کشور قطب بندی قرمز و آبی را تجربه می کند. حزب جمهوریخواه بیشتر محافظه کار است؛ در حالی که دموکراتها به سمت چپ متمایل می شوند. این شکاف عقیدتی در آمریکا به خصوصیت سیاسی مهمی تبدیل شده، و برای مدتی ادامه خواهد داشت.
گرچه فورتیه نیز به تفاوتهای عقیدتی بین دو حزب معتقد است، اما فکر نمی کند که حزب جمهوریخواه حمایت زیادی را از دست داده باشد. وی می گوید: "بسیاری می گویند که دموکراتها از این جهت انتخابات میان دوره ای را بردند که آرای بسیاری از رای دهندگان مستقل را جذب کردند، اما به نظر من بیشتر آرایی که آنها کسب کردند، از اردوگاه همیشگی لیبرال بود. چرا که رای دهندگان مستقل اغلب در زمان رای دادن به نمایندگان میانه روی کنگره بود، که به دموکراتها تمایل نشان دادند. مفهوم این گفته این است که حزب جمهوریخواه بنیان رای دهندگان مستقل خود را از دست نداده، و در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰٨، تنوع های زیادی وجود خواهد داشت."
به گفته وین، حزب جمهوریخواه باید از انتخابات میان دوره ای درس گرفته باشد و بداند که اعتقاد محافظه کارانه اش، انتخابی اخلاقی بود. بنابراین نباید با کمک قدرتی که در دست دارد، آن را به زور به سایرین تعمیم دهد. جمهوریخواهان باید به جای اهمیت دادن به گروههای خاصی که به این مقوله علاقه مند هستند؛ زندگی بخش بیشتری از جمعیت آمریکا را بهبود بخشند.
به اعتقاد مک کارتی، جمهوریخواهان باید ضمن حمایت از سیاست بوش، بین گزینه ها و صداها تفاوت قائل شوند و با چنین تفاوتهایی مدارا کنند. به علاوه بوش نیز به سبب موفق نبودن خود، دیگر رهبر حزب نیست. (بنابراین) جمهوریخواهان باید روشهای نو را کشف کنند و به جای دنباله روی مداوم از بوش، در زمینه هایی مشخص صدای خود را بیابند.
به گزارش مهر، فورتیه می گوید:"به اعتقاد من حزب دموکرات به قولهایی که درانتخابات داده، عمل خواهد کرد، ولی دستاورهای کوچک و محدودی خواهد داشت و نمی تواند اصلاحات مهم قانونی ایجاد کند،چرا که مثلا از آنجا که رئیس جمهور فرمانده کل قواست، مرکز ثقل سیاست خارجی هم می باشد.
بر اساس این گزارش، بنابراین برای دمکراتها بسیار مشکل است، که سیاست خارجی (مورد نظر) خود را بدون موافقت رئیس جمهور پیش ببرند؛ به علاوه هنوز در کنگره درباره زمان عقب نشینی نظامیان از عراق، دو نظر مختلف وجود دارد.
هر دو حزب تمام قدرت خود را برای انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰٨ به کار گرفته اند.
به اعتقاد وین، مردم برای رای دادن در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰٨، دو جنبه -دستاوردهای سیاسی و وضعیت کشور- را مد نظر قرار خواهند داد.
وی می افزاید:"پیش بینی چگونگی شرایط کشور در آن زمان، کار بسیار دشواری است؛ بدون تردید ناکامی در سیاست خارجی، تلاشهای نامزدهای جمهوریخواهان را به مخاطره خواهد افکند."
از دیدگاه وین (در آن هنگام) به ویژه خاورمیانه و عراق، محور سیاست خارجی خواهند بود.
مک کارتی نیز پیش بینی می کند که اگر تا انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰٨، آمریکا هنوز در مخمصه عراق باشد؛ شرایط انتخابات به نفع حزب دموکرات خواهد بود.
وی می گوید: "اما اگر آمریکا از عراق خارج شده باشد؛ موضوعات اصلی در زمان انتخابات احتمالا اقتصاد، تجارت، امنیت ملی و حتی سقط جنین، خواهند بود."
نظر شما