تکواندو نیازمند روابط خارجی قوی تر است/ نمایندگان کره در اندازه قهرمان جهان نبودند

به گزارش خبرنگار مهر، فدراسیون تکواندو با تلاشی مضاعف که درسه سال گذشته انجام داد توانست رویای جام باشگاه های آسیا را محقق نماید. مسابقاتی که با حضور15 تیم داخلی وخارجی به مدت دو روز برگزارشد. در این رقابتها دانشگاه آزاد عنوان نخست را کسب کرد .

دانشگاه شایسته ترین تیم برای این عنوان بود چرا که هم خوب سازماندهی شده بود وهم تک تک نفرات آن درکنارآمادگی بالا انگیزه فراوانی برای رسیدن به این عنوان داشتند. برخلاف پاس که از دو پارامتر آخر کمترنشانی داشت. دانشگاهی که قهرمان جام باشگاه های آسیا شد درهمان زمان توانایی قهرمانی درهر تورنمنتی را داشت.

کره جنوبی با دو تیم به تهران سفر کرده بود ولی هیچکدام ازآنها در حد نام و آوازه قهرمان سنتی جهان نبودند. به واقع انتظارحضور تیم ملی کره در ایران دست نیافتنی است . چرا که تیمی که ایران را جدی ترین رقیب خود می داند هیچگاه نفرات ملی پوش خود را قبل از یک دوره مسابقه بزرگ چون جهانی چین در کشور رقیب  به نمایش نمی گذارد.

 اما کارشناسان کره ای که تعدادشان کم هم نبود با دوربینهای فراوان آنچه می بایست از تکواندوایران دانستند. فیلیپین کشور قدرتمندی در تکواندو آسیاست ولی حتی ملی پوشان این تیم هم تنها نامی یدک می کشیدند و بس.

ازچین هم که به تازگی سرمایه گذاری درتکواندو را آغازکرده نمی توان بیش از این انتظار داشت. ازغایبان بزرگ این مسابقات می توان به  اردن ، تایلند و چین تایپه اشاره کرد که در حقیقت نکته منفی این مسابقات بود.

با این اوضاف باید گفت که اولین دوره جام باشگاه های آسیا به لحاظ فنی چنگی به دل نزد و تنها میدانی بود برای عرض اندام مدعیان داخلی. در مورد جام باشگاه ها ذکر یک نکته ضروری است و آن انجام قرعه کشی در مرحله نیمه نهایی است.

برگزاری مسابقات قهرمانی دریک جام درمراحل مختلف تا فینال از یک قانون  خاص پیروی می کند که براساس آن تیم ها از اولین تا آخرین مسابقه میدانند با چه حریفی بازی خواهند داشت. ولی  انجام قرعه کشی در مرحله نیمه نهایی  این مسابقات از کجا و به پیشنهاد چه کسی آمد مشخص نیست.

اما درمورد جام فجرباید گفت  انتظارچند تیم اروپایی در  نوزدهین دوره آن  انتظار دوری نبود. وقتی تیم های مختلف ما از ملی گرفته تا باشگاهی و دانشگاهی در طول سال در تورنمنتهای نه چندان سطح بالای کشورهای قاره سبز حضور پبدا می کنند چرا آن کشورها برای حضور در مسابقات ما رنج سفر به تهران را به خود نمی دهند در مورد میهمانان این دوره باید گفت تیمی که از اردن اعزام شده بود یا تیم های عراق ، ژاپن ، افغانستان ، تاجیکستان و ارمنستان در تکواندو هیچ محلی از اعراب ندارند و غیبت ملی پوشان داخلی (به غیر هادی ساعی) باعث شد تا جام نوزدهم در سطحی پائین تر از ادوار گذشته برگزار شود .

متاسفانه قرعه کشی "من درآوردی" مسابقات نیز باعث شد تا پشتوانه های تکواندو ایران نتوانند در مبارزه با خارجی ها محک بخورند.

اینکه چرا تیم هایی چون آذربایجان ، اردن و ترکیه که سالهای قبل میهمان تورنمنت بین المللی ما بودند و یا اسپانیا ، فرانسه و آلمان که به تهران سفر کرده بودند  چرا در" شیهاپ چانگ " نوزدهم به میدان نرفتند سوالی است که جواب آن سخت پیدا می شود. در واقع شان و جایگاه تکواندو ایران برای جامی که 18 دوره از آن را پشت سر می گذاریم  شایسته حضور تیم های قدر دنیاست نه تیم های که تنها به دنبال بهره گرفتن از تکواندو ما هستند و چیزی ندارند که به آن بدهند. متولیان تکواندو ایران باید در روابط خارجی خود قوی تر عمل کنند و پای بهترینهای جهان را به ایران باز کنند.

اما درکنارتمام این مسائل فنی ، باید اذعان داشت که سازماندهی خوب باعث شد تا به لحاظ برگزاری ، فدراسیون تکواندو موفقیت بزرگی را در کارنامه خود ثبت کند. نفراتی که برای برگزاری این مسابقات انتخاب شده بودند با تقسیم وظایف به خوبی کار کرده و بدون دخالت در کار یکدیگر به خوبی  انجام وظیفه نمودند که جا دارد به نفراتی چون سهرابی ، ابراهیمی ، نوذری ، خانی ،شاهوردیان و ... خسته نباشید گفت. ضمن اینکه داوری در جام باشگاه های آسیا بی نقص و درجام فجرهرچند اشتباهاتی داشت ولی درکل خوب انجام شد.