نحوه گزینش دانشجویان تئاتر خنده‌دار است

به گزارش خبرنگار مهر، پس از خوشامدگویی عباس اقسامی دبیر دهمین جشنواره بین المللی تئاتر دانشگاهی به مهمانان حاضر و تشکر از استادان دانشگاه، دکتر فرهاد ناظرزاده کرمانی اولین سخنران سمینار بود که با موضوع نقد و سنجش وضعیت آموزش تئاتر دانشگاهی سخنان خود را آغاز کرد.

وی گفت: "در حال حاضر تئاتر دانشگاهی در ایران در حال فراگیر شدن است و امید تئاتر ایران محسوب می شود و توسعه تئاتر به اهمیت دانشگاههای تئاتری بستگی دارد؛ هر چند شرایط فعلی با وضعیت مطلوب و ایده آل فاصله زیادی دارد. در حال حاضر بسیاری از دانشجویان تئاتر واقعا دانشجوی تئاتر نیستند و از بازی روزگار به این رشته آمده اند."

ناظرزاده با انتقاد ازنحوه گزینش دانشجویان تئاتر، افزود: "باید در برگزاری کنکورها تجدید نظر اساسی صورت بگیرد. با اینکه سال هاست از طریق همین کنکور به نتایجی که لازم بوده رسیده ایم و بسیاری از اهداف تئاتر را کسانی که شوق تئاتر دارند می سازند، اما یک بازنگری کلی در این زمینه احساس می شود. تئاتر صرفا یک هنر نیست. بلکه نمادی فرهنگی و ناموس فرهنگی یک جامعه است و فعالان باید باعث اعتلاء آن شوند."

وی سپس به بررسی اهداف دانشگاهها پرداخت و گفت : " آموزش و پژوهش دو مسئله عمده و اساسی دانشگاههاست که بدون یکدیگر قابل تصور نیست. پژوهش درحقیقت دانایی های گذشته را با دیدی نقادانه مطرح می کند و به طور قطع باید بر این دانایی درجریان پژوهش افزوده شود. همچنین دانایی های گذشته به چالش کشیده شود و بی تردید دانایی تنها با کارورزی و کسب تجربه تکمیل می شود."

ناظرزاده کرمانی سپس به لزوم برگزاری همایش اشاره کرد و گفت : " همایش از ارکان گروههای آموزشی و دانشگاههاست. گردهمایی، کنفرانس و... درراستای همایش است که باعث فرهیختگی یک جریان می شود ونقدی بر سه عنصر آموزش، پرورش و پژوهشگری است. دانشگاه مدعی است دانشجو را فرهیخته می کند و به او مهارت یاد می دهد و تنها به دلیل ارائه درس های جنبی است که دانشگاه این ادعا را مطرح می کند."

وی سپس با انتقاد از وضعیت آموزش، پرورش و پژوهش در دانشگاهها خواستار بازنگری در این موارد شد و ادامه داد: "باید آسیب شناسی کرد و دید چه حفره هایی در بدنه تئاتر دانشگاهی وجود دارد و برای برطرف کردن این حفره های ناخواسته چه راهکارهایی وجود دارد."

این استاد دانشگاه سپس به بررسی ریختارهای نمایشی موجود در ایران پرداخت و با انتقاد از کم توجهی نسبت به ریختارهای نمایشی گفت : " اواخر دهه 60 بود که به صورت مکتوب پیشنهاد دادم در دانشگاهها گرایش مختص ریختار نمایشی ایران داشته باشیم اما تاکنون دراین باره هیچ اقدامی صورت نگرفته و همچنان برنامه آموزشی دانشگاهها از توجه نکردن کافی به ریختارهای نمایشی ایران رنج می برد و علاوه بر این از تئاتر هند، چین ، مصر و ... اطلاعات کافی نزد دانشگاهیان وجود ندارد. در این سال ها توجه عمده ما روی تئاتر غرب بوده و این کمبود برنامه آموزشی ماست."

ناظرزاده در ادامه با بیان اینکه کتاب درسی نقشه ای برای آموزش است گفت: "بسیاری از درس های دانشگاهی ما کتاب ندارند و متاسفانه این کلاس ها بدون معرفی کتاب دایر و برگزار شده اند. در دروسی مثل تمثیل شناسی، هر استادی هرگونه که صلاح دانسته و علاقه داشته برای خود شرح درس تعیین کرده و به ارائه آن پرداخته است."

وی در انتهای سخنانش با اشاره به اینکه بین دانشگاههای ایران و سایر کشورهای جهان تعاملی وجود ندارد، خاطرنشان ساخت: "در دپارتمان دانشگاههای ایران استادهای خارجی حضور ندارند و اعزام دانشجو به خارج به هیچ عنوان صورت نمی گیرد و این از بزرگترین کاستی های دانشگاههای ماست. از وظایف یونسکو این است که بین دانشگاهها ارتباط برقرار کند. در شرایط فعلی ما شهریه یونسکو را پرداخت می کنیم، اما از خدماتش استفاده نمی کنیم."

مجید سرسنگی دومین سخنران حاضر در این سمینار بود که پس از صحبت های دکتر ناظرزاده کرمانی با موضوع چالش های اساسی در آموزش تئاتر دانشگاهی به سخنرانی پرداخت.

وی گفت: "تئاتر یک شاخصه بومی و ملی است و برای فراملی کردن آن چاره ای نداریم جز اینکه آن را بهتر فرابگیریم. در حال حاضر بخش عمده هنرمندان و فعالان تئاتر کشور دانش آموخته یا مدرس دانشگاه هستند یا به نحوی با این هنر حاضر در ارتباط بوده اند. البته بحث آموزش در تئاتر امروز به یک بحث بنیادین تبدیل شده و به تحول تئاتر کشور منجر شده و ما نمی توانیم از آن چشم پوشی کنیم."

سرسنگی ادامه داد: "نباید از حرکات و تاثیرات مثبت دانشگاهی گذشت، ولی بیشتر باید از این منظر نگاه کرد که تئاتر دانشگاهی در این سال ها چه کاستی هایی داشته است. باید واقع بینانه به تئاتر دانشگاهی نگاه و بررسی کرد که خروجی دانشگاهها بعد از  چهارسال فعالیت آموزشی چه بوده است. به طورقطع نقصان هایی درسیستم آموزشی داشته ایم که خروجی متناسب نداشته است."

وی همچنین با بیان اینکه آموزش فرایند پیچیده ای است، آموزش را به سه دوره پیش دانشگاهی، دانشگاهی وپس دانشگاهی تقسیم کرد و گفت : " در تئاتر به شکل عام و در تئاتر دانشگاهی به شکل خاص تاکنون مهندسی فرهنگی صورت نگرفته است. با اینکه پول زیادی دراین زمینه خرج شده اما هنوزجایگاه ارگان ها وسازمان ها مشخص نیست. اینکه فکر کنیم پس از طی یک دوره  چهار ساله آموزشی دانشجو را به یک کارشناسی تراز اول تبدیل خواهیم کرد، اشتباه است و این شدنی نیست."

سرسنگی سپس با انتقاد از عملکرد سازمان سنجش تصریح کرد: " سازمان سنجش آموزش کشور بزرگترین ضربه را به تئاتر دانشگاهی می زند و نحوه گزینش دانشجویان تئاتر این سازمان خنده دار است. این تبصره از اساس اشتباه است و بارها درباره آن صحبت شده است."

نخستین سمینار تئاتر دانشگاهی تا فردا دوشنبه 30 بهمن ماه به کار خود ادامه می دهد.