به گزارش خبرنگار فرهنگي « مهر» وي گفت : پژوهش بايد بر مبناي روش و نظام خاص و معيني تعريف شده باشد تا از درون آن بتوان پاسخهاي مورد نظر را يافت، تا زماني كه شخصي آن را مي خواند به دانسته هاي قبلي اش اضافه شود. پژوهش يعني حقيقت جويي و رسيدن به ذات يك مطلب و يا موضوع . ما در تربيت پژوهشگر بسيار كم لطف بوده ايم و ضعيف عمل كرده ايم . متاسفانه هر چه كه به پيش مي رويم تواناييمان در درك مباحث و موضوعات علمي جديد كه در حوزه هاي مختلف در سطح جهان مطرح مي شود كمتر و كمتر مي شود.
مقيسه افزود : دغدغه نان، علم و پژوهش را هلاك مي كند . به اعتقاد من سه عنصر مهلك در عرصه پژوهش، كشور را تهديد مي كند : اول مشكل معيشت كه من از آن به عنوان(دغدغه نان) ياد مي كنم، ديگري مشكل عدم تلاش براي يادگيري بيشتر، و ديگري نگاه دولتي به پژوهش و موانع عديده پيش رو ديگر كه بنده از آن به هفت خان تعبير مي كتم . اگر مي خواهيم حركت و پويايي را به عرصه پژوهش وارد كنيم بايد اين موانع را از پيش روي پژوهشگر برداريم و بستر لازم انجام تحقيق درعرصه هاي مختلف را براي او فراهم آوريم. يك پژوهشگر بايد مرتب در تماس با جامعه اش باشد و اين طور نباشد كه وقتي پژوهشي را انجام داد در سينه و ذهن او و يا در گنجه كتابخانه ها محبوس شود ، يا پژوهش او به عنوان وحي منزل اساس و پايه تلقي شود و قابليت تغيير نداشته باشد. پژوهشگر بايد با زمان و تحولات زمانه خود پيش برود و از پيشرفتهاي روز مدام با اطلاع باشد.
رئيس پژوهشگاه فرهنگ و هنر در خصوص پژوهش مفيد گفت : وجود ديدگاه پرسشگرانه، نقادانه و تحليلي از الزامات رشد و توسعه است و پژوهشي مفيد واقع مي شود كه بتواند مساله محور باشد. در هر جامعه و كشوري مسائل مختلف و نيازهاي متفاوتي براي انجام تحقيق وجود دارد . اگر بتوانيم به جامعه و زندگي خود پژوهشگرانه بنگريم قطعا به كسب موفقيتهاي بسياري در كشور و عرصه جهاني نائل خواهيم شد .
وي در ادامه اظهارات خود با بيان اين مطلب كه بايد اولويت را به نيازهاي جامعه خودمان بدهيم و مسائل خاص خودمان و يا منطقه جغرافيايي خودمان را مورد توجه قرار دهيم گفت : ما بايد معرفت شناسي پژوهش ، يا به عبارتي ديگر، پژوهش شناسي را به مديران جامعه و براي مراكز آموزشي و علمي ترويج و تبيين كنيم وبا هر مسئله و يا پديده اي روشمند و سازمان يافته برخورد كنيم و يك شناخت فراگير و همه جانبه از آن موضوع بدست آوريم.
مقيسه ادامه داد : امروز جهان، جهان انديشه و تفكر است و اگر رقابت و رشدي هم باشد به اعتقاد من ريشه در عنصر تفكر و خلاقيت دارد . ما براي انديشه مدار كردن نيروهايمان چه كرده ايم؟ هر سازمان و هرساختاري به عقيده من نياز به يك خانه انديشه دارد، جايي كه استعدادهاي شناسايي شده حمايت شوند و نخبگان در آن به دور از دغدغه هاي مزاحم به انديشه پروري و ظهور و ثبوت خلاقيتها و ايده هاي نو خود بپردازند، مسائل و مشكلات را با ارائه راهكارهاي عملي و سهل الوصول مرتفع كنند. واجب است تا سياستگزاران و تصميم سازان كشور خود را به تفكر و انجام كليه امور به روش مبتني بر تحقيق ملزم كنند و به تحقيقات كاربردي و بومي سازي فناوري توجه ويژه داشته باشند.
رئيس پژوهشگاه فرهنگ و هنردر پايان سخنان خود جمهوري اسلامي ايران را كشور استعدادهاي درخشان دانسته و گفت : ما در هيچ دوره و زمانه اي متفكر و انديشمند كم نداشته ايم اما، راههاي به كارگيري اين انديشه ها و خلاقيتها را نياموخته ايم و مع الاسف بايد گفت حتي چشم خود را به روي موفقيتهاي ديگر كشورها در جذب و بهره گيري از نخبگان و انديشمندان بسته ايم . اكنون مي بينيم كه درخت پرثمري راكه ريشه در اين آب و خاك داشته و به دست مردان و زنان فرهنگ دوست و انديشه پرور اين مرز بوم رشد يافته و به بار نشسته است با عدم مديريت و يا ناكارآمدي برنامه ها و يا شايد كمي تا قسمتي تنگ نظري و عناد، در آن سوي مرزها، كشورهاي ديگر از ميوه ها و ثمر آن بهره مي برند و به ما فخر مي فروشند.
گفتني است كه پژوهشگاه فرهنگ و هنر به عنوان اولين پژوهشگاه رسمي بخش خصوصي و نخستين موسسه مستقل سنجش افكار عمومي كشور در سال 1370فعاليت خود را آغاز نموده و پس از ثبت در حال حاضر با چهار پژوهشكده : 1- قرآن و معارف ديني 2- سنجش افكار و مطالعات كاربردي 3- فرهنگ و فناوري ، و 4- هنر و ارتباطات به فعاليت مي پردازد . .
نظر شما