طرح امنیتی بغداد ؛ امیدها و بیم ها

به گزارش خبرگزاری مهر، 25بهمن اعلام آغاز رسمی اجرای طرح امنیتی بغداد توسط نخست وزیرعراق بود. هدف از این طرح خلع سلاح شبه نظامیان است و با عنوان عملیات حاکمیت قانون اجرا می شود. براساس این طرح، بغداد به 9 منطقه تقسیم شده و همزمان تحت کنترل مشترک ارتش و نیروهای پلیس قرار خواهد گرفت .

پیش از شروع این طرح که چشم امید موفقیت استراتژی آمریکا محسوب می شود، نوری المالکی پیش بینی کرده بود که طرح امنیتی جدید بغداد با موفقیت توام شود و نیروهای امنیتی به دور از مداخلات سیاسی با قانون شکنان به شدت برخورد کنند.

تاکنون مقامهای عراقی از روند طرح ابراز رضایت نموده اند بطوری که جلال طالبانی در یک کنفرانس مطبوعاتی از پیشرفت 70 درصدی طرح امنیتی بغداد سخن گفته بود .

درمقابل مقامهای مسئول برخی از گروهها بر نحوه اجرای طرح خرده گرفته اند. به عنوان مثال مقتدی صدر پیگیری طرح را در صورتی جایز می داند که ابتکارعمل طرح امنیتی بغداد توسط نیروهای عراقی به جای نیروهای آمریکایی مد نظر باشد. اهل تسنن نیز نفس اجرای طرح را برای تضعیف اقلیت سنی قلمداد کرده اند و آن را به نفع شیعیان برشمرده اند .

نکته مورد طرح در اینجا این است که برخلاف اظهارنظرهای خوشبینانه مسئولان عراقی و آمریکایی بغداد با انفجارهای متعدد از آغاز رسمی طرح روبرو شده است . اگر چه تناسب کشته ها با حجم عملیات انجام گرفته شکست یا موفقیتها را مشخص می کند اما جرج بوش رئیس جمهور امریکا در این بین ایران را متهم به دخالت در آشوب های داخلی درعراق کرد و این برخلاف گفته پیتر پیس رئیس ستاد مشترک آمریکا بود که در آن بیان داشته بود که کشورش نشانه و مدرکی دال بر اینکه ایران در ناآرامی های عراق دخالت می کند، در دست ندارد.

موضع گیریهای مختلف به اینجا ختم نشده و مشاور امنیت ملی رئیس جمهوری عراق ایران را در موفقیت طرح امنیتی بغداد سهیم دانسته است.

این اختلاف آرا درمیان اجراکنندگان طرح و فرافکنی بی مورد و نسبت دادن غیرواقعی و بدون مدرک مسائل به ایران یا سوریه، عدم تجانس و نگاه نظامیگرانه آمریکا دربرنامه ریزیهای امنیتی را آشکار می سازد و ممکن است نتایج آنرا عقیم بگذارد چرا که بازوی سیاسی همواره ارکان تنظیم کننده فازهای اجرایی به شمار می رود . 

آنچه را که می توان در مورد طرح امنیتی بغداد گفت آنکه درصورت ایجاد امنیت، زمینه برای بازسازی عراق و ختم شدن آن به زندگی دوباره مردم فراهم می آید.حال در صورتی که مجریان طرح به یک تفاهم مشترک دست نیابند، عملی شدن دراز مدت امنیت عراق امکانپذیر نخواهد شد . 

استتاردیدگاهها و علایق طرفین دعوا در تحقق خواسته های مذهبی و قومی و یا هژمون محورانه، شاید در کوتاه مدت بواسطه فشار واشنگتن ، امنیت نسبی را به همراه داشته باشد اما یقینا با گذشت زمان موجهای اختلافات مانع از برقراری آرامش خواهد شد و امنیت به عنوان مولفه اصلی توسعه حلقه گمشده پیشرفت عراق خواهد شد.