به گزارش خبرگزاری مهر ، دانشمندان در این تحقیق که یافته های آن در نشریه "راهکارهای مرسوم در علم روانشناسی" منتشر شد، دریافتند : کمرویی کودکان با تقابل بین ژنتیک و مسائل محیطی در ارتباط است و نمی توان گفت هر یک از این دو عامل به تنهایی منجر به ایجاد این حالت می شود.
مادران پر استرس در مقایسه با مادران برخوردار از استرس پایین تر با کودکان خود به شیوه ای متفاوت رفتار می کنند. مادر مبتلا به استرس، این حالت را به کودک خود منتقل می کند، اگرچه هر کودک به نحوی متفاوت به این نوع استرس پاسخ می دهد.
در همین حال ژن ها نقش خاصی را در ایجاد این تغییر بازی می کنند. کودکان برخوردار از ژن متغیر سروتونین حساس به استرس اغلب در بزرگی کمرو می شوند و این حالت زمانی که در کنار مادرانی با میزان بالای استرس بزرگ شوند، تشدید می یابد.
همچون دیگر ژن ها ، ژن مرتبط با سروتونین ویژه از دو ژن همردیف کوتاه و بلند برخوردار است. پروتئین تولید شده با نوع کوتاه این ژن استعداد ایجاد حساسیت دربرابر استرس را افزایش می دهد.
کودکانی که با استرس مادران مواجه هستند ، چنانچه نوع کوتاه این ژن را به ارث برده باشند رفتارهای خجالتی مرتب را نمایان می سازند.
چنانچه کودک از دو رشته هم ردیف کوتاه ژن سروتونین برخوردار اما مادر وی استرس نداشته باشد، در مقایسه با همکلاسی ها خود کمروتر نیست. اما زمانی که استرس نیز به این مسئله افزوده شود این ژن ارتباط قوی تری را در رفتار کودک نمایان می سازد.
چنانچه کودک در محیط پراسترس تربیت شود و نوع کوتاه این ژن را نیز به ارث برده باشد، در آن صورت احتمال بروز رفتارهای همراه با ترس، اضطراب و افسردگی در او افزایش می یابد.
نظر شما