دکتر بهروز بیرشک در گفتگو با خبرنگار مهر افزود: چشم و هم چشمی ارتباط مستقیم با میزان پذیرفته شدن افراد از سوی خود آنها دارد بدین مفهوم که هر چه افراد وضعیت ظاهری، توانایی های فردی و مالی خود را همانگونه که هست ، قبول داشته باشند کمتر به چشم و هم چشمی با اطرافیان خود مبادرت می ورزند.
به اعتقاد این عضو هیئت علمی انستیتو روانپزشکی تهران ، زمانی که افراد واقعیات زندگی و توانایی های فردی خود را قبول داشته باشند کمتر به نظرات دیگران در مورد خود توجه می کنند و می خواهند اطرافیان آنها را همانطور که در واقعیت هستند، بپذیرند.
وی تصریح کرد: همچنین وقتی افراد بیش از حد در پی کسب اطلاع از نظرات دیگران نسبت به خود باشند تلاش می کنند تا همانطور که دیگران دوست دارند در مقابل آنها ظاهر شوند و از همین طریق نظر مثبت آنها را نسبت به خود جلب کرده و مورد تایید آنها واقع شوند در این صورت است که این افراد از واقعیات شخصیتی و توانایی های خود غافل شده و معیار خود را تایید دیگران قرار می دهند.
این روانشناس همچنین یادآور شد: جنبه حسادت های فردی نیز در این زمینه می تواند نقش داشته باشد چرا که افراد حسود به نوعی در پی همانند سازی با دیگران هستند و تمایلی نسبت به تمایز با اطرافیان خود نداشته و می خواهند چیزی جدای آنچه مورد تایید دیگران است، نباشند.
بیرشک ادامه داد: علاوه بر این ، باید توجه داشت مسئله خودپنداری به عنوان پایه و اساس اعتماد به نفس انسان ها است بنابراین وقتی افراد در مراحل رشد خود ؛ مورد تایید واقع شدن از سوی اطرافیان را بعنوان یک نیاز اصلی در خود احساس کنند در اغلب موارد شرایط و ویژگی های فردی و اجتماعی اطرافیان را مطلوبتر از خود ارزیابی کرده و دچار کمبود اعتماد به نفس می شوند.
به اعتقاد وی ، کمبود اعتماد به نفس نیز یکی دیگر از فاکتورهایی است که می تواند در افزایش چشم و هم چشمی افراد تاثیر بسزایی داشته باشد.
این عضو هیئت علمی انستیتو روانپزشکی تهران همچنین اظهار کرد: علاوه بر عوامل یاد شده ، فرهنگ حاکم بر خانواده و جامعه نیز تاثیر به سزایی در نوع رفتار افراد دارد به گونه ای که وقتی افراد در محیطی رشد پیدا می کنند که مورد اهمیت و توجه کافی اعضای خانواده خود قرار گرفته و از استقلال نسبی برخوردار هستند ، به میزان کمتری برای جلب نظر و تایید اطرافیان خود تلاش می کنند.
نظر شما