اکران سینماها باید تابع قانون عرضه و تقاضا باشد

سید غلامرضا موسوی در خصوص اختلاف نظرهایی که میان تهیه کنندگان و سینماداران به وجود آمده به خبرنگار مهر گفت: "اصولا تغییر الگوی اکران و میزان سهم از فروش بلیت به میزان نقش دولت بستگی دارد. در حال حاضر سیستم نمایش عمومی در کشور ما سه قاعده دارد؛ در یک ضلع تهیه و پخش کننده فیلم، در یک قاعده سینماداران و در ضلع سوم که بیش از سایر بخش های این سیستم فعال و موثر است و نقش عمده ای را بازی می کند، اداره کل نظارت و ارزشیابی معاونت سینمایی قرار دارد. افزایش پورسانت میان سینماداران و تهیه کنندگان بدون هماهنگی و موافقت این اداره کل به هیچ عنوان امکانپذیر نیست."

وی تاکید کرد: "در شرایطی سینماداران و تهیه کنندگان می توانند به طور مستقل عمل کنند و به نتیجه مطلوب دست پیدا کنند که دولت در روند نمایش نقش نداشته باشد که در حال حاضر به صورت گسترده ای نقش دارد. مسایلی که سینماداران در خصوص میزان سهم دریافتی و سایر مسایل مربوط به شرایط اکران مطرح کرده اند را می توان به حساب درد دل و بازگویی مشکلات گذاشت که از این نظر حق دارند."

این تهیه کننده با اشاره به اینکه مشکل کمبود و نامناسب بودن سالن های سینما در کشور ما بسیار جدی است، توضیح داد: "به طور کلی از حدود 300 و چند سینمایی که در کل کشور فعال هستند، کمتر از 50 سینمای تهران و شهرستان ها از استاندارد قابل قبول نمایش و صدا برخوردارند. یعنی حدود 250 تا 260 سینمای کشور حتی با استاندارد نمایش در داخل کشور ـ بدون در نظر گرفتن ویژگی های مطلوب سالن نمایش بر اساس تعاریف جهانی ـ فاصله زیادی دارند. بنابراین این سینماها ضرر می دهند و امکان افزایش سهم بیشتر از فروش بلیت برای آنها وجود ندارد."

وی در ادامه به شرایط فیلم هایی که در سال تولید می شوند و میزان برقراری ارتباط آنها با مخاطبان اظهار داشت: "اکنون تولید فیلم های ایرانی زیاد و تعداد سالن های نمایش دهنده کم است، اما در بین آثاری که طی سال تولید می شوند، تعداد فیلم های پرمخاطبی که قابلیت اکران در گروه های سینمایی 10 تا 16 سالن را داشته باشند، محدود است. برقراری تعادل بین سالن های سینما و فیلم های پر مخاطب آماده اکران گمشده است. به نظر من همانند بحث تعیین میزان سهم سینماها و تهیه کنندگان از فروش بلیت این بحث که کدام فیلم ها از توانایی اکران برخوردارند، به هیچ جا نمی رسد."

موسوی در خصوص فیلم های منتظر اکران توضیح داد: "فیلم هایی که در انتظار نمایش عمومی مانده اند را می توان به چند دسته تقسیم کرد. یک گروه آثاری که مخاطب خاص دارند مثل "پابرهنه در بهشت". در وضعیت کنونی اکران باید یک یا دو گروه سینمایی مخاطب خاص با حداکثر سه سالن سینما در نظر گرفته شود و نمایش این نوع آثار به جای اکران در عرض در طول صورت بگیرد. یعنی جای اینکه تعداد سالن های بیشتری به نمایش آنها اختصاص داده شود، در مدت زمان بیشتری تعداد محدودی سالن در اختیار بگیرند. یک گروه از فیلم ها نیز که در سال حدود 35 تا 40 اثر را تشکیل می دهد توانایی بیشتری برای جلب نظر مخاطبان دارند که باید از اکران عمومی گسترده بهره مند شوند."

وی در خصوص میزان اهمیت تاسیس مجتمع های سینمایی همانند اریکه ایرانیان و تاثیر آن بر افزایش سطح اکران فیلم گفت: "واقعیت این است که سالن های سینما باید در مراکزی قرار داشته باشند که از تعداد ساکنین بیشتری برخوردار است. از این منظر تهرانپارس، پونک، صادقیه، نارمک، خزانه و سعادت آباد جزو مناطقی هستند که باید در آنها مجتمع فرهنگی هنری تاسیس شود. چون به هر حال تعداد زیادی از مردم در این مناطق ساکن هستند. باید شرایطی برای مخاطبان به وجود بیاید که سفرهای درون شهری آنها برای رسیدن به سالن سینما کاهش پیدا کند. چون ترافیک، دوری راه و صرف هزینه باعث می شود مردم تمایل کمتری به سینما رفتن از خود نشان بدهند. سالن های سینماها باید از مرکز شهر خارج شوند و در دسترس تمامی مردم قرار بگیرند. به همین جهت ایجاد مراکزی شبیه "اریکه ایرانیان" حرکت مناسبی است."