به گزارش خبرنگار مهر در زنجان ، غارهای کتله خور ، خرمنه و... از جمله آثار طبیعی استان زنجان هستند که به عنوان مناطق گردشگری نیز لحاظ می شوند.
کتله خور
غار کتله خور در 140 کیلومتری جنوب غربی زنجان در دامنه جنوبی کوه ساقیزلو قرار گرفته است. دهانه غار 6 تا 8 متر بالاتر از رودخانه خشک است. زیبایی این غار ، بیشتر به علت بافت‌های‌کلسیتی از جمله استالاکتیت‌ها و استالاگمیت‌های جالب توجه آن است.
قندیل های مخروطی معلق از سقف ، در اثر ناخالصی ها ، رنگهای متنوعی یافته اند و در برخی از آنها بلورهای شیشه ای بسیار شفاف مشاهده می شود زیبایی از توده های کلسیتی گل کلمی در رنگهای گوناگون پدید آورده است. در کف این دهلیز اسکلت حیوان چهارپایی به کلسیت تبدیل شده است.
مسیر دسترسی به غار نیز ، پر از فضاهای طبیعی ، استراحتگاهها و زیارتگاهها است.
خرمنه
غار خرمنه سربلندای کوه خرمنه سر در روستای شاه نشین قرار دارد. سنگ‌های خارا وسنگ‌های سفید آهکی بصورت ستون‌های استالاکتیت و آویزه‌های استالاگمیت مانند چلچراغ‌های زیبا از سقف‌غار آویخته و زیبایی آن را دوچندان کرده‌اند ند
غار در نزدیکی قله کوه خرمنه سر قراردارد. این دهانه ربطی به غار اصلی ندارد و نباید با در اصلی غار اشتباه شود. بالای در غار ، حفره بزرگ و تنور مانندی که شبیه اطاق است ، در میان حفره های کوچک احاطه شده است. در حفره های اطراف ، خفاش ها وشب پره های بسیاری لانه کرده اند و با صدای پای هر تازه واردی ، در هر سو به پرواز در می آیند. با اندکی پیشروی ، یک فضای نسبتا وسیع پدیدار می شود و پس از آن ، برکه آب صاف و پنجره مان زلالی پدیدار می شود.
غار ، سوراخی شبیه به دهانه چاه وجود دارد که برای ورود به آن باید به حالت خزیده و درازکش حرکت کرد. به محض ورود به این حفره ، دنیای دیدنی و پر از شگفتی پدیدار می شود. آنگاه پرتگاه مهیبی ظاهرمی شود که فرود در آن ، نیازمند حمایت فرد یا افراد همراه و استفاده از وسایل کوهنوردی است.
در ادامه ، راه طولانی و تونل مانندی خود نمایی می کند و پس از پیمودن آن، دهانه چاه بزرگ دیگری دیده می شود که پائین رفتن از آن مهارت ویژه ای لازم دارد. بعد از خروج از این چاه و صد متر پیشروی ، دخمه ای است که عبور از آن با استفاده از طناب کوهنوردی و رعایت احتیاط امکان پذیر است.
تالار با شیب ملایم و سطحی مرطوب به سطح پایین و زیر زمین ادامه می یابد و بنظر می رسد که غار به انتها رسیده است در حالی که چنین نیست و در کنار پایانه غار ، شعبه عمیق و طولانی دیگری دهان‌می گشاید. کف و سقف این دهلیز شباهت بسیاری به بنای بازارهای قدیمی دارد و در چند نقطه آن تاقچه های کوچک با دست کنده شده است.
در کف دهلیز ، چاهی عمیق و تاریک دهان باز کرده است که بیننده را به انتهای دهلیز هدایت می کند. رسیدن به این نقطه از غار ، نیازمند حداقل 6 ساعت تلاش و راهپیمایی است تا بتوان آخرین شاخه غار را نیز که محوطه های وسیع و مملو از سنگ های معلق و بزرگ است ، ملاحظه کرد. این غار در دو دوره ، زیستگاه انسان بوده است. در دوره نخست ، سکونتگاه انسانهای دوره پیش از تاریخ و در دوره دوم سکونتگاه انسانهای قرن چهارم هجری قمری بوده است.
نظر شما