خبرگزاری مهر - گروه بین الملل: سایت تحلیلی نشنال اینترست اخیراً مقاله‌ای با قلم «نادیا گلبوا» با عنوان «دلایل واقعی همکاری روسیه با ایران» منتشر کرده است که در طی آن نویسنده استدلال می‌کند روسیه جهت مقابله با نفوذ امریکا و غرب درمنطقه خاورمیانه و به دلایل تاریخی و استراتژیک خواهان حفظ همکاری خود با ایران است.
ترجمه متن کامل مقاله در ادامه آمده است.
آیا ایران تحت تأثیر فشار آمریکا قرار خواهد گرفت؟ در پاسخ باید گفت مقامات واشنگتن نباید بر روی سیاست فشار حداکثری دولت ترامپ علیه ایران حساب باز کنند زیرا ایران تحت تحریم شدید اقتصادی اخیر آمریکا به حیات خود ادامه داده و علیرغم وجود محدودیت‌هایی که در رابطه با بحران اخیر آمریکا و ایران ایجاد شده، همچنان به دنبال سیاست‌های خود در داخل و خارج از کشور است.
علاوه بر این تهران می‌تواند به حمایت قابل توجه داخلی متکی باشد، دارای ارتشی بزرگ با دسترسی به ناوگان هوایی، نیروهای سنگین و اسلحه‌های پیشرفته است. ایران همچنین دارای سپاه آموزش دیده در جنگ غیر متعارف است. علیرغم تأثیر تحریم‌های ایالات متحده بر اقتصاد ایران و نارضایتی در میان شهروندان، حکومت دینی این کشور با هیچ چالش حقوقی مواجه نیست.
اما تنش بین ایالات متحده و ایران ممکن است بازیکنان منطقه‌ای و بین المللی را تحت تأثیر قرار دهد. به عنوان مثال، با توجه به نزدیکی ایران به مرزهای روسیه، مسکو دارای منافع غیر قابل انکاری در امور خلیج فارس است و این کشور به بهترین نحو تلاش می‌کند تأثیری که بحران ایالات متحده-ایران بر امنیت ملی آن دارد را محدود کند. در نتیجه، سیاست خارجی روسیه در مقابل بحران تهران – واشنگتن را می‌توان به سه حوزه اصلی تمرکز تقسیم کرد.
اولین حوزه تمرکز به طور مستقیم با میزان جمعیت مسلمان روسیه و توانایی آن در اثرگذاری بر روند سیاسی در مسکو ارتباط دارد. اکنون حدود بیست میلیون مسلمان در روسیه وجود دارد، رقمی که در طی سه دهه دو برابر شده است. روسیه باید مانع تبدیل شدن این جمعیت به گروه‌های ملی گرای رادیکال شود.
بنابراین روسیه نگران است که غرب ممکن است قدرت تحریک ناآرامی‌های سیاسی و اجتماعی را در میان گروه‌های مختلف جمعیت مسلمان آن داشته باشد. در گذشته، کشورهای غربی مشکوک به حمایت از این گروه‌ها و دیگر گروه‌های رادیکال در قلمرو روسیه بودند. به همین دلیل مسکو نگران احتمال فوران رویارویی شیعه و سنی در خاک خود است و نمی‌خواهد به میدان جنگ ادیان و مذاهب مختلف تبدیل شود. در عین حال، روسیه نمی‌خواهد روابط خود را با ایالات متحده کاهش دهد.
حوزه دوم تمرکز بر مناطقی است که روسیه به عنوان بخشی از حوزه نفوذ خود به آنها نگاه می‌کند مانند کشورهایی که پس از اتحاد شوروی شکل گرفتند از جمله آذربایجان، ترکمنستان، ارمنستان و سایر کشورهای منطقه - جایی که مسکو در میان برخی از نخبگان سیاسی و اقتصادی آنها بسیار محبوب است.
این نخبگان بر این باورند که روسیه می‌تواند به آنها در مبارزه با نفوذ اسلام سیاسی رادیکال کمک کند. در عین حال، این کشورها روابط سنتی با ایران دارند. با توجه به تقاطع روابط تاریخی، دیپلماتیک و اقتصادی، این منطقه حوزه منافع متقابل هم برای روس‌ها و هم برای ایرانیان است.
همکاری بین دو کشور بیشتر در مناطق قفقاز، خزر و آسیای مرکزی متمرکز شده است. روسیه در این منطقه دارای پروژه‌ای بلند مدت با عنوان اوراسیای بزرگ‌تر بوده و ایران یکی از اعضای این پروژه است.
حوزه سوم تمرکز مربوط به همپوشانی نگرانی‌های بشردوستانه و اقتصادی است که هم بر روسیه و هم بر ایران تأثیر می‌گذارد. این نگرانی‌ها ریشه در تاریخ روابط متقابل از زمان امپراطوری روسیه و ایران دارد.
امروزه هر دو کشور در حال تلاش برای جبران شکست‌های خودشان با پیگیری سیاست‌هایی که تمدن منحصر به فرد آنها را ارتقا می‌دهد هستند. در این وضعیت، حوزه بشردوستانه یکی از راهکارهای استراتژیک جهت دنبال کردن اهداف بلندمدت است.
باید توجه داشت که پروژه‌های آموزشی و فرهنگی روسیه و ایران از زمانی که دولت ترامپ استراتژی خود را در مقابل ایران اعلام کرد، دو برابر شده است. در حالی که ایالات متحده بر روی به زانو درآوردن ایران متمرکز شده است، روسیه بر آینده تمرکز دارد.
روسیه می‌خواهد موضع خود را به عنوان یک بازیگر ژئوپلیتیک حفظ کند و بر جهان اسلام تأثیر بگذارد. بنابراین، گرچه رهبران مسکو نگرانی‌های متعددی در مورد خاورمیانه دارند، همچنان به مزایای حفظ همکاری‌های استراتژیک با کشورهای مختلف منطقه توجه دارند.
از طریق این مشارکت‌ها است که رهبران روسی امیدوارند میزان هزینه‌ای که دولت ترامپ جهت رسیدن به اهداف خود در منطقه خاورمیانه می‌پردازد را اندازه گیری نمایند.
پیش بینی می‌شود روسیه و ایران یک رابطه مثبت را علی رغم وجود تفاوت‌ها و مشکلاتی که در گذشته با یکدیگر داشته اند، حفظ کنند.
نظر شما