پیام‌نما

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا * * * * قطعاً کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، به زودی [خدای] رحمان برای آنان [در دل ها] محبتی قرار خواهد داد. * * مؤمنى را كه هست نيكوكار / بهر او مهر مى‌دهد دادار

۵ دی ۱۳۸۲، ۱۴:۱۹

مقامات رسمي هشدار دادند :

خطر اعتياد بيش از 22در صد از دانش آموزان را تهديد مي كند

خطر اعتياد بيش از 22در صد از دانش آموزان را تهديد مي كند

عفريت دود كه مي خندد ، صداي مصيبت از خانه اي بلند مي شود . مصيبت خاموشي كه در روزهاي اول نه كسي متوجه آن مي شود و نه كسي به فكر پيشگيري از آن مي افتد. اين مار خوش خط و خال ، آنقدر آرام و خزنده جلو مي آيد و آنقدر دلنشين بر جسم و جان مي نشيند كه در مدتي كوتاه تمام زندگي تباه مي شود . و حال مدتي است كه صداي پيشروي آرام و خزنده اين عفريت را در مدارس كشور و بين گلهاي تازه شكفته اي مي شنويم كه اميد آينده اين مرز و بوم هستند.

به گزارش گروه اجتماعي خبرگزاري "مهر"، بر اساس آماري حدود 600 هزار دانش آموز معتاد در مدارس كشور هستند ،  وزير آموزش و پرورش نيز به طور رسمي چندي قبل از حدود 350 هزار دانش آموزدر معرض خطر اعتياد  خبر داد  و افزود : بيش از 22 درصد دانش آموزان كشور در معرض خطر ابتلا به اعتياد هستند.

مي خواهم ثابت كنم بچه نيستم

نگاهش كه مي كنم شرم از گونه هاي سرخ شده اش سرريز مي شود ، سيگار را جوري در دستهايش پنهان مي كند كه اگر بوي آن را حس نكني نمي تواني متوجه آن شوي.

مي پرسم : چند سالته؟

مي خندد و مي گويد : 20 سال.

دروغش را  چهره كودكانه و موهاي تازه روييده  صورتش لو مي دهند. او مي گويد : وقتي سيگار مي كشم حس مي كنم بزرگ شده ام و احساس غرور مي كنم. هر چند كه مي دانم از نظر عموم مردم سيگار براي ما جوان ها چيز خوبي نيست اما دوست ندارم ديگران فكر كنند هنوز بچه ام و بايد به من امر و نهي كنند.

بچه هاي با معرفت سريع تر فريب دوستان ناباب را مي خورند!

اما نوجوان ديگري  در حالي كه به راحتي در پارك سيگار مي كشد ،  مي گويد : اغلب دوستانم سيگار مي كشند و اگر من كه بينشان هستم سيگار نكشم فكر مي كنند بچه ننه هستم ، من هم دلم نمي خواهد اين تصور را درباره ام داشته باشند ، به همين دليل هر چند اصلا سيگار را دوست ندارم ولي وقتي بين آنها هستم مي كشم.

محمد- ص با تاكيد بر اين كه ،  نه  گفتن به  دوستان خيلي سخت است ، مي افزايد : اگر كسي در گروه دوستان مدام ساز مخالف بزند طرد مي شود و تنها مي ماند.

وي ادامه مي دهد : مي دانم كه بايد دقت كنم معتاد نشوم ولي .... پدرم مي گويد " هميشه اين بچه هاي با معرفت هستند كه گرفتار دوست نا باب شده و فريب آنها را مي خورند."

مي دانم كه به پسرم سخت مي گيرم ، اما مجبورم

 پدر نوجواني در حالي كه به محمد- ص نگاه مي كند با نگراني مي گويد : اوضاع جامعه آنقدر نا بسامان شده است كه اعتماد والدين نسبت به محيط اطراف نوجوانان به حد اقل رسيده است.

سهيل كاردان منش مي افزايد : هرچند كه گاهي متوجه مي شوم كه دارم به پسرم خيلي سخت مي گيرم اما در بسياري از موارد دست خودم نيست ، از اين مي ترسم كه او هم در گرداب اعتياد گرفتار شود و در اين صورت هم خودش و هم ما را بيچاره كند.

 اما مادر دو پسر نوجوان نظر ديگري دارد ، او مي گويد : اگر نوجوان خلل و كمبودي در زندگي حس نكند و با عواقب اعتياد آشنا باشد ، بايد ا وجود جامعه ناسالم خال والدين راحت باشد.

مهناز تابع كرماني مي افزايد : اصل تربيت صحيح در خانواده است كه اگر اين اصل وجود داشته باشد ديگر بچه ها به سمت خلاف كشيده نمي شوند.

مادر نوجوان ديگري مي گويد : در مدارس كه منبع اطلاع رساني به دانش آموزان هستند ، درباره پيشگيري از اعتياد يا مضرات و خطرات آن نه تنها مطلبي مطرح نمي شود و در كتاب هاي درسي مطالب مناسبي براي پيشگيري از اعتياد وجود ندارد چه بسا  دانش آموزان شاهد اعتياد معلمان خود نيز هستند.

زينب كاردان مي افزايد : وقتي خود معلم در كلاس درس يا در محيط مدرسه سيگار مي كشد چگونه مي تواند به دانش آموز بفهماند كه سيگار يا هر اعتياد ديگري مضرات و خطراتي دارد و نبايد مصرف كند.

 اطلاعات به دانش آموزان داده نمي شود تا مبادا بد آموزي داشته باشد

يك كارشناس  تعليم و تربيت مي گويد عواملي همچون كمي نظارت خانواده ها ر نوجوانان ،  احساس  حقارت و كمي اعتماد به نفس ، حس ماجراجويي نوجوانان  و عدم روابط صميمانه با پدر و مادر  را زمينه ساز اعتياد مي داند و مي گويد : دانش آموزان  به دليل شرايط سني خاصي كه دارند در برخورد با مشكلات خصوصا در مواردي كه ارتباط خوبي با والدين خود ندارند به دوستانشان پناه مي برند و خيلي ازاين دوستان شخصيت هاي مثبت و تعريف شده اي براي خانواده ها ندارد.

دكتر محمد يزداني  با اشاره به اين كه عملكرد وزارت آموزش و پرورش براي آگاه سازي و پيشگيري از اعتياد بسيار ضعيف است ، مي افزايد : محيط مدرسه مي تواند بهترين مكان براي آموزش پيشگيري از اعتياد باشد اما نه تنها اين طور نيست كه چه بسا با اين ديد كه ممكن است براي دانش آموزان بد آموزي داشته باشد از مطرح كردن بسياري از موارد خودداري مي شود ، در حالي كه دانش آموزان همين موارد را از منابع ديگر كه شايد چندان هم اعتبار نداشته باشند به دست مي آورند.

 بهداشت رواني در نظام آموزشي كشور جايگاهي ندارد

كارشناس ديگري با تاكيد بر اين كه بهداشت رواني در نظام آموزشي كشور جايگاهي ندارد ، مي گويد : نظام آموزشي كشور نمي تواند نقش درمانگر داشته باشد اما مي تواند با حفظ سلامت رواني دانش آموز از اعتياد پيشگيري كند.

حميد سپهر با اشاره به اين كه سن اعتياد در جهان رو به كاهش است ، مي افزايد : عواملي همچون  نظام آموزشي ، محيط مدرسه، ويژگيهاي فردي و جسمي ، رعايت نكردن حقوق كودكان ،  عدم اطلاع رساني كافي ، اختلافات خانوادگي ، عدم امكانات رفاهي و بر نامه ريزي مناسب براي اوقات فراغت و مشكلات اقتصادي  در گرايش نوجوانان و جوانان به اعتياد و حتي استعمال دخانيات موثر هستند.

وي مي گويد : هر چند كه به تازگي برنامه هايي در زمينه آگاه سازي صورت مي پذيرد اما اين آگاهي نيز جنبه دستوري داشته و روشي از بالا به پايين دارد ، يعني از نيروي آموزشي خود جوانان و نوجوانان استفاده نمي شود و...

باري ! اين مار خزنده آرام و خاموش پيش مي آيد و اگر براي پيشرويش چاره اي نينديشيم دير يا زود نيش درد آورش بيشتر در نسل كودك و نوجوانمان فرو خواهد رفت  و در اين بين نظام آموزشي كشور مي تواند در زمينه آموزش  پيشگيري از اعتياد بسيار قويتر و مفيد تر عمل كند.

کد خبر 46851

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha