سجاد خالقی، نویسندۀ رمان ظلمت سفید که در میان نامزدهای بخش نوجوان اولین دورۀ جایزۀ ادبی شهید اندرزگو قرار دارد، در گفتگو با خبرنگار مهر عنوان کرد: من برای ترسیم فضای قصۀ این رمان، یک موقعیت مکانی بکر از استان خودم، یعنی چهارمحال و بختیاری را انتخاب و قصه‌ای از انقلاب اسلامی را این بار از درون فضای بومی روایت کردم. این خصیصه می‌تواند جذابیت خودش را برای مخاطب داشته باشد.
وی افزود: متأسفانه عمدۀ قصه‌های انقلابی ما در بستر پایتخت و تهران روایت شده و سهم شهرستان‌ها از بازار کتاب داستان در این زمینه کمتر است. من در رمان ظلمت سفید سعی کردم بر داستان تاریخی شهرم متمرکز شوم و این را با روایتگری داستانی توسط شخصیت بومی به سرانجام رساندم. همین‌هاست که موجب تمایز یک داستان انقلابی می‌شود.
این نویسنده تأکید کرد: احتمالاً از وجه تمایزات رمانم با برخی داستان‌های داوری‌شده در جایزۀ شهید اندرزگو، همین بومی‌نوشتن باشد؛ در عین اینکه سعی کردم نثری به کار گیرم که خواندنش را متفاوت کند که امیدوارم این اتفاق افتاده باشد.
وی با بیان اینکه سوژه و قصه‌های مرتبط با انقلاب اسلامی در فضای شهرستان‌ها بسیار است، گفت: ما قصۀ انقلاب اسلامی کم نداریم؛ اما مسئله این است که جو پایتخت‌نویسی زیاد شده و نویسندگان بومی شهرستان‌ها تازه دارند این فضا را می‌شکنند.حیف است که این همه قصه در تاریخ انقلاب اسلامی و در کوچه و خیابان‌های سایر شهرها نوشته نشود؛ در حالی که این‌ها بالقوه مایۀ جذب مخاطب به‌سمت داستان است. به نظرم این همه از تهران نوشتن و به‌قولی تهران‌نویسی دیگر اشباع شده و شاید برای بازار داستانی کتاب ما هم جواب‌گو نباشد.
این نامزد دریافت جایزۀ شهید اندرزگو عنوان کرد: شخصاً علاقه‌مندم که همچنان در حوزۀ انقلاب داستان بنویسم؛ البته برای گروه سنی کودک و نوجوان. این حوزه را عرصۀ ناگفته‌ها می‌دانم. خیلی از موضوعات انقلاب است که لااقل در قالب قصه و خصوصاً برای کودک و نوجوان روایت نکرده‌ایم. بنابراین معتقدم که باید برای این‌ها داستان نوشت.
نویسندۀ رمان ظلمت سفید اضافه کرد: من فانتزی‌نویسی را برای این گروه سنی بیشتر می‌پسندم؛ چراکه وقتی برای نوجوان از این سبک نویسندگی استفاده کنیم، راحت‌تر هم با مفهوم قصه خو می‌گیرد. این فضای داستانی برای کودک و نوجوان هیجان ایجاد می‌کند. بنابراین، اگر بتوانیم با این سیاق از داستان و روایت انقلاب دم بزنیم، بیشتر مفید فایده خواهد بود و گیراتر است.
وی به خلأ داستان‌های مرتبط با تاریخ انقلاب اسلامی اشاره و بیان کرد: برای رمان ظلمت سفید به بیش از پنجاه منبع رجوع کردم و بعد دست به داستان‌نویسی بردم؛ چراکه نمی‌شود از انقلاب نوشت؛ اما تاریخش را نخواند. این منبع می‌تواند یک عکس تاریخی باشد، یا یک کتاب پژوهشی تاریخی.
خالقی همچنین گفت: نویسنده‌بودن مهم است و باید بتوان درست دست‌به‌قلم شد؛ اما نمی‌توان بی‌دلیل سراغ یک سوژۀ تاریخی رفت و بدون تحقیق درباره‌اش نوشت. به این دلیل که اگر خلاف تاریخ قصه‌گویی کنیم، آبرویی برای خودمان نمی‌گذاریم. دم‌زدن از انقلاب اسلامی و روایتگری داستانی دربارۀ این پدیده و برهۀ تاریخی، قطعاً نیاز به تحقیق ویژه دارد و نویسنده چاره‌ای ندارد جز اینکه این بار را هم بر دوش بکشد.
نظر شما