تمام بازیگران "اخراجی‌ها" به خوبی دیده می‌شوند

به گزارش خبرنگار مهر، در ادامه نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی "اخراجی‌ها" در خبرگزاری مهر سیدجواد هاشمی درباره تعدد بازیگران در فیلم گفت: "من در سینما کمتر فیلمی دیده ام که 50 بازیگر داشته باشد و از اینکه با وجود این موضوع تمام بازیگران در جای خود به خوبی دیده شده اند بسیار خوشحالم. خوشبختانه این کاراکترها در زمان 90 دقیقه ای فیلم به درستی در جای خود حضور دارند. بیشتر مخاطبان فیلم تنها با یکبار دیدن آن متوجه شناسنامه بازیگران می شوند و این یکی از خوبی‌های "اخراجی‌ها"ست."

محمدرضا شریفی نیا هم درباره انتخاب بازیگران گفت: "ما در فیلم "اخراجی‌ها" با زیرکی از دو گروه بازیگر استفاده کردیم. تعدادی از این بازیگران از جمله افرادی بودند که مخاطب با آنها از قبل در این نقش ها آشنایی داشت. مانند هاشمی و قاسم زارع. تعدادی دیگر نیز از بین بازیگرانی انتخاب شدند که در فیلم های قبلی اهل جبهه و جنگ نبوده اند، مانند امین حیایی و ... با این موضوع مخاطب از همان ابتدای فیلم تکلیفش با بازیگران مشخص است و می داند هر کدام به کدام گروه تعلق دارند."

هاشمی درباره شخصیت دکتر که سپند امیرسلیمانی نقش او را بازی می کند افزود: "ما با انتخاب نقش کامران قصد داشتیم به مخاطب نشان دهیم قشر مرفه جامعه نیز در زمان خود به جبهه و جنگ می آمدند. البته واقعیت ماجرا این است که قشر پائین شهر بیشتر رزمنده های جنگ به حساب می آمدند."

نیوشا ضیغمی بازیگر نقش نرگس هم درباره این شخصیت گفت: "نرگس با وجود اینکه در خانواده ای با داشتن برادری دگم و پدری مومن و عارف بزرگ شده، اما محدود نیست. او دختری دانشجو است و حق انتخاب دارد. نرگس کلیشه دختر پائین شهری نیست."

هاشمی هم درباره نقش نرگس گفت: "پدر این شخصیت سیر و سلوکی عارفانه دارد و دختر خود را آزاد گذاشته است. او می خواهد نرگس خود راه و روش زندگی اش را پیدا کند. او حتی در بخش هایی از فیلم به پسرش نیز که گاهی تند می رود تذکر می دهد و فرزندانش را تحت فشار قرار نمی دهد."

ضیغی با اشاره به تفاوت وی و نقش نگار فروزنده در "اخراجی ها" ادامه داد: "تفاوت نقش های نرگس و مرضیه که هر دو در یک محل زندگی می کنند به خوبی در فیلم دیده می شود. نرگس دختری است که دانشگاه می رود و به نوعی در اجتماع است. اما مرضیه اینگونه نیست. به همین دلیل این دو شخصیت در نوع برخورد تفاوت هایی عمده دارند. به هر حال اگر کاستی در ایفای این نقش دیده می شود از کم تجربگی من است."

قاسم زارع، بازیگر نقش فرمانده در فیلم "اخراجی ها" در ارتباط با نقش خود گفت: "من فکر می کنم بخش هایی که به جبهه و جنگ مربوط می شود و به نوعی ما در آن به ایفای نقش پرداخته ایم پرش دارد. البته بخشی از این موضوع برمی گردد به سکانس هایی که به دلایلی گرفته نشده یا روی میز تدوین قیچی شده است. شخصیت هایی مانند کمالی که در جبهه دیده می شوند نیاز به مکث بیشتری داشتند."

سیدجواد هاشمی درباره کلیشه ای بودن نقش سیدمرتضی بیان کرد: "در فیلم "اخراجی ها" به دلیل تعدد شخصیت ها با تکیه بر کلیشه خودم بازی کردم. البته با این موضوع دوست داشتم فاصله شخصیت من با کمالی در فیلم به خوبی حس شود. سعی کردم با شخصیت وی متفاوت عمل کنم. در فیلم سعی شده مرتضی با بقیه آدم های جنگ متفاوت باشد. اگر هم کلیشه بوده از حسن ماجراست."

سپند امیرسلیمانی با اشاره به شاخصه های فیلمنامه "اخراجی ها" گفت: "به نظر من این فیلم شاخصه هایی داشت که کمتر در فیلم های جنگی دیده می شود. یکی از شاخصه های اصلی آن جذابیت فیلمنامه بود. شخصیت هایی که در این اثر دیده می شوند به نوعی برای مخاطب شیرین و دوست داشتنی هستند."

وی در ادامه درباره نقش کامران گفت: "این شخصیت با هر دو گروهی که در فیلم دیده می شود همخوانی ندارد. البته در فیلمنامه این کاراکتر رها نمی شود. کامران باید در سکانس های بیشتری دیده می شد. اما بخشی از این نماها به دلایلی گرفته نشد یا در میز تدوین قیچی شد. اما خوشبختانه با وجود تعدد شخیت ها کامران به خوبی دیده شد."

شریفی نیا در ارتباط با انتخاب بازیگری در پروژه های سینمایی گفت: "همانطور که می دانید در سینمای ما  کارگردانان تمام فیلم های تولیدشده را نمی بینند و اصولا از بازیگرانی که در این حرفه فعالیت می کنند، اطلاعات کمتری دارند. از طرف دیگر کارگردانان با تعدای از افراد نیز که در دانشگاهها یا آموزشگاههای هنری دانشجو هستند نیز آشنایی ندارند. در این شرایط وجود افرادی که بتواند این بازیگران را شناسایی و معرفی کند لازم و ضروری است."

وی در ادامه با اشاره به بحث تخصصی بودن انتخاب بازیگران در فیلم های سینمایی اظهار داشت: "بحث انتخاب بازیگر و عوامل در یک فیلم سینمایی در دنیا به صورت تخصصی دنبال می شود. اما در سینمای ما این موضوع با نگاه سطحی و ساده ای رو به رو می شود. فردی که این موضوع را پیگیری می کند باید به قدری حرفه ای عمل کند که انتخاب هایش مورد توجه قرار بگیرد. به طور مثال در سریال "امام علی (ع)" بازیگری که نقش قطام را ایفا کرد بازیگر نبود. بلکه بر اساس انتخاب صحیح و تمرینات درست این نقش در جای خود به خوبی درخشید."

شریفی نیا در ادامه با مثالی دیگر این موضوع را توضیح داد: "حضور گلشیفته فراهانی در "درخت گلابی" نمونه دیگر یک انتخاب درست بود. این موضوع مهم است که باید انتخاب بازیگر به صورتی انجام شود که به بهترین شکل ممکن دیده شود. فردی که انتخاب می کند باید قابلیت ها را به خوبی بشناسد و هر فردی را صد در صد در جای خود بگذارد. اگر قرار است فردی به این سینما اضافه شود باید این موضوع با درایت و هوش انجام شود."

این بازیگر سینما درباره حرفه بازیگری گفت: "من شخصا بازیگری برایم هدف نیست، بلکه آن را وسیله ای برای بیان حرف های کارگردان می دانم. این حرفه می تواند وسیله ای باشد که از طریق آن به نویسنده و کارگردان کمک شود تا اثری به خوبی دیده شود. اصولا سعی می کنم در فیلم ها خودم انتخاب چندم برای بازی باشم. اما در برخی دیگر نیز از همان ابتدا می دانم تنها خودم می توانم این نقش را ایفا کنم. به طور مثال در فیلم "مهمان مامان" قرار بود من نقش پدر خانواده را ایفا کنم. ولی شخصا معتقد بودم حسن پورشیرازی گزینه بهتری است که البته او هم به خوبی در این نقش درخشید."

وی درباره کاراکترهایی که برای عموم ملموس هستند، گفت: "اصولا نقش هایی که برای عمومی ملموس تر هستند به سختی می توان ایفا کرد. انتخاب فردی به عنوان کاراکتر روحانی در فیلم ها همیشه کاری دشوار است. به طور مثال فخر الدین صدیق شریف در فیلم "اخراجی ها" یک انتخاب درست برای نقش روحانی بود. البته به نظر من جواد هاشمی نیز به علت چهره شیرینی که دارد برای ایفا کردن این نقش فرد مناسبی است. در "اخراجی ها" در ابتدا این دو گزینه برای نقش روحانی برای ما ملا ک بودند که ما صدیق شریف را انتخاب کردیم."

شریفی نیا در پایان درباره کلیشه شدن نقش افراد افزود: "تفاوت بازی ها در افراد متفاوت است. به طور مثال قاسم زارع در فیلم "بوی پیرهن یوسف" در نقش اسیر به خوبی درخشید. او مقاطعی از این نقش را در فیلم حاتمی کیا بازی کرده و بخش های دیگر آن را به راحتی می تواند در فیلم های دیگر بازی کند. درست است که ما همیشه وی را در فیلم هایی از این دست می بینیم، ولی با کمی دقت به تفاوت های این نقش ها پی خواهیم برد. ما در کشور صدها پزشک داریم، اما همه اینها با یکدیگر تفاوت دارند. این تفاوت به اصطلاح 10 درصدی است که نقش ها را به وجود می آورد. به همین دلیل است که من با واژه کلیشه شدن کاملا مخالفم."