کیتی کارلایل هارت
او در 1932 همراه مادرش به نیویورک برگشت و در چند نمایش و کمدی موزیکال در برادوی نقش آفرینی کرد و چیزی نگذشت که برای خود اسم و رسمی به هم زد. Murder at the Vanities اولین تجربه حضور او در سینما بود که در 1934 ساخته شد. کارلایل در "او مرا دوست ندارد" (1934) و "این قلب من نیست" (1934) رو به روی بینگ کرازبی نقش آفرینی کرد و در 1935 با بازی در "یک شب در اپرا" (1935) سام وود به شهرت زیادی رسید. او در این فیلم نقش یک خواننده جوان به نام رزا را بر عهده داشت.
کارلایل در 1940 در نمایش های مختلف از جمله "گام برداشتن با موسیقی" و "بنجامین بریتن" نقش آفرینی کرد. او در دهه 1950 و 1960 یکی از اعضا هیئت داوری مسابقه تلویزیونی بسیار محبوب "گفتن حقیقت" بود. کارلایل در 1946 با موس هارت، نمایشنامه نویس معروف، ازدواج کرد که نمایشنامه "نمی توانی آن را با خود ببری"، نوشته او و جرج سی. کافمن در 1937 برای آنها یک جایزه پولیتزر به همراه داشت. موس که نمایشنامه های معروف "پیروزی بالدار"، "مردی که برای شام آمد" را هم در کارنامه دارد، در 1961 درگذشت.
کارلایل 20 سال عضو مجمع هنر ایالت نیویورک بود. جرج بوش پدر در 1991 به او مدال ملی هنر اعطا کرد. آخرین فیلم کارلایل در سینما فیلم "شش درجه جدایی" (1993) به کارگردانی فرد شپیسی بود.
نظر شما