حسینیه ای فراتر از پایانه

خبرگزاری مهر-گروه استان ها:  آخرین ساعات دو طرفه بودن جاده ایلام به مهران در حالی در بامداد طی می کنیم که  در آستانه اربعین حسینی، خط برگشت آن ترافیک نیمه سنگینی را شاهد است.

جاده ای را می پیماییم که خط مقدم دفاع از دین و وطن ما بوده و قدم به قدم آن به خون شهیدان شسته شده است. در میان راه آثار به جا مانده از دوران هشت ساله جنگ تحمیلی را به وضوح می توان دید که اثبات می کند مهران از نخستین مبادی تجاوز دشمن بعثی و مرکز مقاومت جبهه غرب ایران بوده اما غافل از اینکه بر روی این ظرفیت بزرگ سرمایه گذاری بزرگتری شود تا رونق فرهنگی و اقتصادی به روی این شهر لبخند زند.

جاده ایلام به مهران گاهی دوطرفه (جاده فعلی) و گاهی چهار بانده می شد که می گویند یک ماه پیش از اربعین آن را به سرانجام رسانده اند تا از حجم ترافیک زوار بکاهد؛ گرچه هنوز تکمیل نشده اما آیا مهران شهری صرفا برای تردد زائران اربعین است؟

در کنار خیابان های شهر، حضور دستفروشان غیر بومی چهره آن را نازیبا کرده و سبب حجم ترافیک می شود. مسئله ای که سبب شده تا در کار خدمت رسانی مواکب خلل وارد شود و مسئولین نیز با بی‌توجهی به آن باعث شیوعش تا پایانه مرزی مهران شده اند.

سالهاست که مهران در ایام اربعین تا مدت‌ها پس از این روز، به یک پارکینگ بزرگ تبدیل می شود که مردم تا شعاع چند کیلومتری آن و در معابر شهری حتی میادین و پارک ها هم اقدام به پارک کردن اتومبیل خود می‌کنند تا جایی که بیش از ۲۰۰ هزار دستگاه خودرو در مهران و حومه آن قرار دارد و به واسطه عدم تدبیر مسئولین استانی و کشوری برای حل آن، عبور و مرور مردم محلی و زائران با مشکل جدی مواجه شده اند.

همه این موارد، اهم بخشی از مشکلاتی است که به خاطر بی‌توجهی مسئولان به تقویت زیرساخت‌های استانی و شهری روز به روز بسط پیدا می‌کند و موجب عدم رضایتمندی مردم مقاوم و نجیب شهر مهران شده است. همه این مشکلات را از زبان هر کدام از موکب داران و خادمان زوار اباعبدالله (ع) می‌توان شنید.

در کنار یکی از میادین اصلی شهر و معبر اصلی اتصال جاده مرزی به شهر، در کنار مسجد امام حسین (ع) یادبود شهدای گمنام شهر در کنار آثار بجا مانده از بمباران و گلوله باران خانه‌های مسکونی مردم مهران قراردارد.

هیئت شهدای گمنام مهران با متولی‌گری یک خانواده که چند ایثارگر، شهید و جانباز را تقدیم انقلاب اسلامی و ملت کرده ، موکبی را با حال و هوایی عاشورایی برپا کردند.

این موکب با اجتماع طلاب بومی و غیر بومی که غالباً از تهران و کرمان خود را به مهران می‌رسانند، گردانده می‌شود.

مسعود چراغی جانباز و از متولیان هیئت که عضو شورای هیئات مذهبی هم هست می گوید: وجود امکانات اولیه رفاهی سبب شده است تا روزانه حدود ۱۵ هزار غذا و آب توزیع شود و شب‌ها حدود ۸۰۰ نفر در محیط باز موکب استراحت می‌کنند.

جوانانی از جنوب کشور در موکب از جان و دل کار می‌کردند و کودکی که از بم آمده بود و برای چای ریختن می‌خواست کمک کند، دستش را با آب جوش سوزانده بود و نجیبانه گوشه‌ای نشسته بود و از فعالیت دوستانش حسرت می‌خورد.

موکب خادمین اربعین حسینی با نام هیئت ولایت در چند قدمی مقبره الشهدا گمنام عاشورایی به پا کرده بود. غلامرضا امیدی، برادر شهیدی مفقود الاثر است که با کمک خیرین ایلامی زمینی ۸۰۰ متری را اختصاصاً برای طبخ و تهیه خوراک زائران حسینی به صورت ۲۴ ساعته و با کمک روزانه ۷۰ نفر فقط وقف ایام اربعین کرده است.

مجموعه «موکب ولایت» با انبار و سردخانه مواد غذایی و خوابگاه برای نیروهای داوطلب خود که اکثر آنان را جوانان و طلاب سراسر کشور تشکیل می‌دادند، بی‌وقفه انواع و اقسام غذاها را صرفاً برای زائران پیاده آستان ملک پاسبان حسینی تهیه می‌کنند.

از نکات جالب این موکب، حضور برخی از بانوان تهرانی در آماده سازی مواد غذایی و همین طور خیرین و بانیان هیئت در طبخ وعده‌های غذایی است که با جدیدترین و بهداشتی‌ترین وسائل آشپزخانه به کار مشغول اند.

رضا امیدی این پیرغلام نجیب و بی‌ریا با چشمانی اشک بار از امیدی که به این کار بسته است تا شرمسار روی عزیزحضرت فاطمه سلام الله علیها نشود گفت و با زخم دردهایش از جفای مسئولان دولتی به شهر مهران و مواکب آن دل ما را سوزاند؛ با بغض می گفت: باور کنید اداره موکب‌ها به دست خودشان بسیار منظم‌تر و راهگشا تر است تا به‌دست دولت و بخشنامه‌های فشل کننده‌اش امروز بلای جان خدمت رسانی به زائران شده است.

مسئول دولتی فقط می‌خواهد زائر و اربعین را از سر خودش باز کند نه اینکه آن را تکریم کند. صحنه‌هایی حیرت انگیزی از عشق و محبت به سیدالشهداء علیه‌السلام می‌توان در پشت صحنه حماسه راهپیمایی اربعین به ویژه در مهرانِ قهرمان دید که اوصافش را فقط در حکومت جهانی مستضعفان و امام عصر (ع) می‌توان دید.

عمران ملکی یکی از برادران جهادی که مسئولیت بزرگترین هیئت مذهبی مهران را عهده دار است، سطح مشکلات را فراتر از اینها می‌بیند. او با حسینیه ای با زیربنای ۸۰۰ متر در ابتدای پل زائر که آخرین ایستگاه شهری پیش از پایانه مرزی است، مشتاقانه از زائران خسته راه پذیرایی می‌کند، همچنان درگیر و دار مالکیت حسینیه اش است و دائماً با چوب‌های لای چرخ خدمت رسانی اش از طرف مسئولان مواجه می‌شود.

عمران ملکی می‌گوید با صدور بخشنامه‌ای برپایی هرگونه موکب را در سطح شهر مهران ممنوع کردند آن هم به سه دلیلی که حل شده یا وظیفه مردم نیست: «عدم تامین امنیت»، «ایجاد ترافیک» و«از بین بردن معیشت مردم بومی شهر»! اما با وجود نیروهای جهادی که از قم؛ کرمان و حتی تهران به کمک او می‌آیند توانسته تا برای هیئت خود آشپزخانه هم بسازد. البته ما زمانی وارد حسینیه شدیم که طلبه جوانی به عنوان روحانی کاروان، برای زائران بازگشته از سرزمین عشق، روضه می‌خواند تا با اشک‌هایشان غبار سفر بزدایند.