به گزارش خبرگزاری مهر، آیت‌الله ابوالقاسم علیدوست، استاد حوزه در یازدهمین دور گفت‌وگوی دینی در سخنرانی خود در یازدهمین دور گفت‌وگوی دینی ایران و کلیسای واتیکان که (۲۰ و ۲۱ آبان‌ماه) در محل این سازمان برگزار می‌شود، با اشاره به موضوع برادری انسانی گفت: منظور از این عنوان، این است که برادری به عنوان پدیده‌ای حقوقی و اساسی‌ترین رابطه بین دو یا چند نفر از انسان بودن شروع می‌شود.
وی ادامه داد: در واقع، برای تحقق برادری با اوصافی که بیان شد صرف انسان بودن دو طرف کافی است و نیازمند هیچ اضافه دیگری نیست؛ چنان که مانع تحقق این برادری چیزی نیست جز لجاجت عامدانه، داشتن روحیه و منش استکبار، ظلم و تحقیر دیگران. بنابراین اختلاف در باورهای سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، حتی دینی و مذهبی و ... نباید مانع این پدیده الهی (برادری) با آثاری که بر آن مرتبت است، باشد.
آیت‌الله علیدوست تأکید کرد: قرآن کریم کتاب آسمانی پیامبر اسلام(ص)، ۱۳ مرتبه آنچه را ما «برادری انسانی» می‌نامیم، ذکر کرده است. از جمله در سوره اعراف (سوره هفتم) در آیات ۶۵، ۷۳ و ۸۵ خداوند به ترتیب پیامبران خود یعنی هود، صالح و شعیب را برادران قوم خود می‌داند. همین وضعیت در سوره شعراء آیات ۱۰۶ و ۱۶۱ نسبت به دو پیامبر نوح و لوط نیز حاکم است.
وی در ادامه، گفت: واضح است که تنها وجه اشتراک این پیامبران با قوم مخالف، مشرک و بی ایمان خویش، انسان بودن دو طرف بود و نه چیز دیگر. بی تردید پی ریزی و تأکید چندین باره خداوند در قرآن کریم بر «اخوت انسانی» از سر اتفاق و ناحساب شده نیست؛ بزرگترین پیام این رفتار و حرکت مبارک، ایجاد محکمترین و حقوقی‌ترین ارتباط بین انسان‌هاست با هرگونه ایدئولوژی و باوری که دارند.
استاد حوزه تصریح کرد: رفتار قرآن کریم سرمشقی شد تا بزرگان اسلام نیز از این حرکت پیروی کنند. پیامبر عظیم الشأن اسلام در کلامی تابناک و بس کریمانه همه مسلمانان را دعوت می‌کنند که خود را برتر از هیچ کسی تصور نکنند، بلکه دیگران را بهتر از خود فرض کنند. ایشان مهم ترین وصف انسان مؤمن و عاقل را این گونه بیان می‌کنند: « أَحَداً إِلَّا قَالَ هُوَ خَیْرٌ مِنِّی». برادری انسانی در قرآن کریم در کلام امام علی(ع) در قالب «همسانی در نوع انسانی و خلقت» دنبال می‌شود. امام صادق(ع) هم دانشگاهی را پی ریزی کردند که دانشجویان آن از همه اقوام بودند. دانشگاهی برای انسان.
آیت‌الله علیدوست افزود: ما مسلمانان اسلام را «جامع، جهانی و جاودان» می‌دانیم و چنین آئینی نمی‌تواند جز به برادری انسانی دعوت کند، چنان که دعوت همه پیامبران الهی نیز در همین راستا بوده است.
وی در پایان سخنانش، خاطرنشان کرد: به امید آن که بتوان با این بنیان رفیع و اساسی خانه مشترک بشریت را براساس معنویت، صلح و پیشرفت بنا کرد، زیرا امروزه وظیفه‌ای سنگین‌تر از این تکلیف بر دوش فرهیختگان، عالمان، مصلحان و صالحان از هر قوم و ملیت و دین نیست.
سابقه گفت‌وگوهای دینی بین جمهوری اسلامی ایران و واتیکان به اولین گفت‌وگوی مرکز گفت‌وگوی ادیان و فرهنگ‌های سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و شورای پاپی گفت‌وگوی ادیان واتیکان در سال ۱۳۷۳ باز می‌گردد که اولین نشست در تهران برگزار و تاکنون ۱۰ دور از گفت‌وگوها به صورت دو سالانه یک نوبت در رُم و یک نوبت در تهران برگزار شده است.
نظر شما