منشور سینمای کودک در مرحله حرف باقی ماند

به گزارش خبرنگار مهر، در دوره مدیریت احمد مسجد جامعی بر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی وی با توجه به سابقه فعالیت حرفه ای در زمینه تحقیق و پژوهش برنامه هایی را در خصوص برنامه ریزی بر اساس جمع آوری مطالب و آمار علمی تعیین کرد. در زمان حضور وی، صحبت هایی نیز در خصوص بالا رفتن کیفیت فیلم ها به میان آمد و بنیاد سینمایی فارابی مامور شد با تشکیل کارگروه یا همان مجمع های مختلف این امر را به نتیجه و سرانجام مشخص برساند. در این میان سینمای کودکان و نوجوانان به عنوان یکی از سرفصل ها و اولویت های کاری وزارت ارشاد معرفی شد.

سال 1383 هنگام برگزاری مراسم اختتامیه جشنواره فیلم کودک و نوجوان که با شرکت 13 فیلم ایرانی در اصفهان برگزار شد، مسجد جامعی از دست اندرکاران و اهالی فعال در تولید فیلم های ژانر کودکان و نوجوانان خواست نیازها، خواست ها، مشکلات، کمبودها و موانع موجود در کار خود را بیان کنند تا این مطالب در قالب منشوری جمع آوری شود و به این ترتیب مورد استفاده مدیران و متولیان فرهنگی کشور و تهیه کنندگان بخش دولتی و خصوصی قرار بگیرد تا با تعیین راهکارهای مناسب گامی در جهت تغییر شرایط تولید و اکران این ژانر برداشته شود.

اعضا حاضر در مجمع سینمای کودک و نوجوان در بنیاد فارابی ماموریت پیدا کردند این کار را به انجام برسانند. به همین خاطر افراد حاضر در این مجمع که همگی جزو سینماگران شاخص عرصه سینمای کودک هستند، با توجه به مشکلاتی که خود نیز به آن برخورد کرده بودند و نظرسنجی از سایر دست اندرکاران این ژانر توانستند مطالب به نسبت جامع و کاملی را گردآوری کنند. در این بین مرضیه برومند و وحید نیکخواه آزاد به عنوان نمایندگان این مجمع، ارایه و جمع بندی نهایی اطلاعات به دست آمده را بر عهده گرفتند.

یک سال بعد در جشنواره فیلم های کودکان و نوجوانان، این منشور در قالب مجموعه اطلاعات مفصل بر اساس اعلام انتظارها و موانع رشد و تولید سینمای کودک انتشار یافت. مسایل مختلفی از جمله دلایل کودکان و نوجوانان برای رفتن به سینما، نگاه والدین و مسئولین به فیلم مناسب کودک، ارایه تعریفی از سواد بصری، مولفه های جذاب سازی آثار سینمایی این گونه فیلم ها و ژانرهای مورد علاقه کودکان و نوجوانان در این مجموعه مقالات انتشار یافت.

این مطالب سرآغاز ارایه و به کارگیری منشور سینمای کودک بود. اما در فاصله کوتاهی وزیر ارشاد و به تبع آن بیشتر مدیران این وزارتخانه تغییر کردند. این موضوع تغییر کلی در سیاست های دولت و وزارت ارشاد را نیز به وجود آورد و در عمل ارایه منشور به فراموشی سپرده شد. البته سال 85 نیز به صورت جسته و گریخته صحبت هایی در خصوص ارایه یک منشور به میان آمد، اما در عمل اتفاقی نیفتاد و به نظر می رسد ارایه چنین دستورالعمل جامعی به طور کامل فراموش شده است.